1 Pilatus doet Christum geesselen, ende de krijghs-knechten bespotten ende mishandelen hem. 4 wort alsoo den Ioden vertoont. 6 d’ Overpriesters roepen, Cruyst hem, doch Pilatus verklaert hem onschuldigh. 7 De Ioden beroepen haer op hare Wet. 8 waer op Pilatus Iesum naerder ondervraeght. 12 ende soeckt hem wederom los te laten, doch wort van de Ioden gedreyght met des Keysers ongenade. 16 waerom hy Christum overgeeft om gecruyst te worden. 17 Christus draeght sijn cruys. 18 wort gecruycight tusschen twee moordenaren. 19 Het opschrift des cruyces. 23 De krijghs-knechten verdeelen sijne kleederen. 25 Hy beveelt sijne moeder aen den Discipel, dien hy lief hadde. 28 heeft dorst, ende wort met edick gedrenckt. 30 geeft den geest. 31 Der moordenaren beenen worden gebroken. 34 ende Christi zijde doorsteken. 38 wort van Ioseph van Arimathea, ende van Nicodemus, met toelatinge Pilati, begraven.
1 DOe nam Pilatus dan Iesum, ende geesselde [hem ].
2 Ende de krijghs-knechten een kroone van doornen gevlochten hebbende, setteden die op sijn hooft, ende wierpen hem een purpuren cleedt om.
3 Ende seyden, Weest gegroet, ghy Coninck der Ioden. Ende sy gaven hem kinneback-slagen.
4 Pilatus dan quam wederom uyt, ende seyde tot haer, Siet, ick brenge hem tot u lieden uyt, op dat ghy wetet, dat ick in hem geen schult en vinde.
5 Iesus dan quam uyt, dragende de doornencroone, ende het purpuren cleedt. Ende [Pilatus ] seyde tot haer, Siet, de mensche.
6 Als hem dan de Overpriesters ende de dienaers sagen, riepen sy, seggende, Cruyst [hem ], Cruyst [hem ]. Pilatus seyde tot haer, Neemt ghy lieden hem ende cruyst [hem ]. Want ick en vinde in hem geen schult.
7 De Ioden antwoordden hem, Wy hebben een Wet, ende na onse Wet moet hy sterven, want hy heeft hem selven Godts Sone gemaeckt.
8 Doe Pilatus dan dit woordt hoorde, wiert hy meer bevreest.
9 Ende ginck wederom in het Recht-huys, ende seyde tot Iesum, Van waer zijt ghy? Maer Iesus en gaf hem geen antwoordt.
10 Pilatus dan seyde tot hem, En spreeckt ghy tot my niet? Weet ghy niet dat ick macht hebbe u te crucigen, ende macht hebbe u los te laten?
11 Iesus antwoordde, Ghy en soudt geen macht hebben tegen my, indien het u niet van boven gegeven en ware: daerom die my aen u heeft overgelevert, heeft grooter sonde.
12 Van doen af socht Pilatus hem los te laten: maer de Ioden riepen, seggende, Indien ghy desen los laet, so en zijt ghy des Keysers vriendt niet: een yegelick die hem selven Coninck maeckt, wederspreeckt den Keyser.
13 Als Pilatus dan dit woordt hoorde, bracht hy Iesum uyt, ende sat neder op den Rechter-stoel, in de plaetse genaemt Lithostrotos, ende in’t Hebreeusch Gabbatha.
14 Ende het was de Voorbereydinge des Pascha, ende ontrent de seste uyre: ende hy seyde tot de Ioden, Siet, uwe Coninck.
15 Maer sy riepen, Neemt wech, neemt wech, cruyst hem. Pilatus seyde tot haer, Sal ick uwen Coninck cruycigen ? De Overpriesters antwoordden, Wy en hebben geenen Coninck, dan den Keyser.
16 Doe gaf hy hem dan haer over, op dat hy gecruyst soude worden. Ende sy namen Iesum, ende leydden [hem ] wech.
17 Ende hy dragende sijn cruys, ginck uyt na de [plaetse ] genaemt Hooft-scheel-plaetse, welcke in’t Hebreeusch genaemt wort Golgotha:
18 Alwaer sy hem cruysten, ende met hem twee andere aen elcke zijde eenen, ende Iesum in’t midden.
19 Ende Pilatus schreef oock een opschrift, ende settede [dat ] op het cruys: ende daer was geschreven, JESUS DE NAZARENER, DE CONINCK DER JODEN .
20 Dit opschrift dan lasen vele van de Ioden: want de plaetse, daer Iesus gecruyst wiert, was na by de stadt: ende het was geschreven in’t Hebreeusch, in’t Grieksch, [ende ] in’t Latijn.
21 De Overpriesters dan der Ioden seyden tot Pilatum, En schrijft niet, De Coninck der Ioden: maer dat hy geseght heeft, Ick ben de Coninck der Ioden.
22 Pilatus antwoordde, Dat ick geschreven hebbe, [dat ] hebbe ick geschreven.
23 De krijghsknechten dan als sy Iesum gecruyst hadden, namen sijne kleederen (ende maeckten vier deelen, voor elcken krijghsknecht een deel) ende den rock. De rock nu was sonder naedt, van boven af geheelick geweven.
24 Sy dan seyden tot malcanderen, Laet ons dien niet scheuren, maer laet ons daer over loten, wiens [die ] zijn sal: op dat de Schrift vervult worde, die seght, Sy hebben mijne cleederen onder haer verdeelt, ende over mijne cleedinge hebben sy het lot geworpen. Dit hebben dan de krijghsknechten gedaen.
25 Ende by het cruys Iesu stonden sijne moeder, ende sijns moeders suster, Maria Clope [wijf ], ende Maria Magdalene.
26 Iesus nu siende [sijne ] moeder, ende den Discipel dien hy lief hadde, daer by staende, seyde tot sijne moeder, Vrouwe, siet, uw’ sone.
27 Daer na seyde hy tot den discipel, Siet uwe moeder. Ende van die uyre aen nam haer de discipel in sijn [huys ].
28 Hier na Iesus wetende dat nu alles volbracht was, op dat de Schrift soude vervult worden, seyde, My dorst.
29 Daer stont dan een vat vol edicks, ende sy vulden een spongie met edick, ende omleydense met hysope, ende brachtense aen sijnen mondt.
30 Doe Iesus dan den edick genomen hadde, seyde hy, Het is volbracht: ende het hooft buygende gaf den geest.
31 De Ioden dan, op dat de lichamen niet aen het cruys en souden blijven op den Sabbath, dewijle het de Voorbereydinge was ( want die dagh des Sabbaths was groot.) baden Pilatum, dat hare beenen souden gebroken, ende sy wechgenomen worden.
32 De krijghsknechten dan quamen ende braken de beenen des eersten, ende des anderen, die met hem gecruyst was:
33 Maer komende tot Iesum, als sy sagen dat hy nu gestorven was, so en braken sy sijne beenen niet.
34 Maer een der krijghsknechten doorstack sijne zijde met een speere, ende terstont quam daer bloedt ende water uyt.
35 Ende die het gesien heeft die heeft het getuyght, ende sijn getuygenisse is waerachtigh: ende hy weet dat hy seght ’t gene dat waer is, op dat oock ghy gelooven meught.
36 Want dese dingen zijn geschiet, op dat de Schrift vervult worde, Geen been van hem en sal verbroken worden.
37 Ende wederom seght een ander Schrift, Sy sullen sien in welcken sy gesteken hebben.
38 Ende daer na Ioseph van Arimathea, (die een Discipel Iesu was, maer bedeckt om de vreese der Ioden) badt Pilatum, dat hy mochte het lichaem Iesu wech nemen: ende Pilatus liet het toe. Hy dan ginck ende nam het lichaem Iesu wech.
39 Ende Nicodemus quam oock (die des nachts tot Iesum eerst gekomen was) brengende een mengsel van Myrrhe ende Aloë, ontrent hondert ponden [gewichts ].
40 Sy namen dan het lichaem Iesu, ende bonden dat in lijnen doecken met de speceryen, gelijck de Ioden de gewoonte hebben van begraven.
41 Ende daer was inde plaetse, daer hy gecruyst was, een hof, ende in den hof een nieuw’ graf, in het welck noch noyt yemant gelegt en was geweest.
42 Aldaer dan leyden sy Iesum, om de Voorbereydinge der Ioden, overmits het graf na by was.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
