De Prophete spreeckt in dit Capittel van de verlossinge des Ioodschen volcx uyt de Babylonische gevanckenisse, welcke is een voorbeelt der geestelicke verlossinge der kercke door Christum , v. 1, etc . Aengenaemheyt der predicatie des H. Euangelii , 7. belofte dat de Heere sijn volck beschermen sal, 10. Eyndelick wort hier aengewesen dat Christus sal verhoocht worden, 13. nadat hy sich ten uytersten vernedert soude hebben, 14. Prophetye van de roepinge der heydenen, 15.
1 WAeckt op, waeckt op, treckt uwe sterckte aen , ô Zion, treckt uwe cierlicke kleederen aen, ô Ierusalem, ghy heylige stadt, want in u en sal voortaen geen onbesnedene, nochte onreyne meer comen.
2 Schuddet u uyt den stof, maeckt u op, sitt neder, ô Ierusalem: maeckt u los [van] de banden uwes hals, ghy gevangene dochter Zions.
3 Want soo seyt de HEERE, Ghylieden zijt om niet vercocht: ghy sult oock sonder gelt gelost worden.
4 Want soo seyt de Heere HEERE, In voorige tijden trock mijn volck af in Egypten, om als vreemdelinck aldaer te verkeeren: ende Assur heeft het selve om niet onderdruckt.
5 Ende nu, Wat hebb’ ick hier [te doen]? spreeckt de HEERE, dewijle mijn volck om niet wech-genomen is, [ende] de gene die over het selve heerschen, [het] doen huylen, spreeckt de HEERE, ende mijn name gedurichlick den gantschen dach gelastert wort:
6 Daerom [sal] mijn volck, daerom sal het mijnen name in dien dage kennen, dat ick het selfs ben die spreke, Siet [hier] ben ick.
7 Hoe lieflick zijn op de bergen de voeten des genen, die het goede bootschapt, die den vrede doet hooren: des genen die goede bootschap brengt van het goede, die heyl doet hooren: des genen die tot Zion seyt, Uw’ Godt is Coninck.
8 Daer is een stemme uwer wachters; sy verheffen de stemme, sy juychen t’samen: want sy sullen ooge aen ooge sien, als de HEERE Zion wederbrengen sal.
9 Maeckt een geschal, juychet t’ samen, ghy woeste plaetsen Ierusalems: want de HEERE heeft sijn volck getroost, hy heeft Ierusalem verlost.
10 De HEERE heeft sijnen heyligen arm ontbloott voor de oogen aller heydenen; ende alle de eynden der aerde sullen sien het heyl onses Godts.
11 Vertreckt, vertreckt, gaet uyt van daer, en raeckt het onreyne niet aen: gaet uyt het midden van haer, reynigt u, ghy die de vaten des HEEREN draegt.
12 Want ghylieden en sult niet met haeste uytgaen, noch met der vlucht henen gaen: want de HEERE sal voor u lieder aengesichte henen trecken, ende de Godt Israëls sal uw’ achtertocht wesen .
13 Siet, mijn knecht sal verstandelick handelen: Hy sal verhoocht ende verheven, ja seer hooge worden.
14 Gelijck als vele sich over u ontsett hebben; alsoo verdorven was sijn gelaet, meer dan yemants: ende sijne gedaente meer dan [anderer] menschen kinderen:
15 Alsoo sal hy vele heydenen besprengen, [ja] de Coningen sullen haren mont over hem toe-houden: want den welcken het niet vercondicht en was, die sullen ’t sien: ende welcke het niet gehoort en hebben, die sullen ’t verstaen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
