Vermaninge aen de Moabiten, dat sy hare lammeren brengen souden, v. 1. ende dat sy haer tegen de verdrevene Ioden, vriendelick ende goedertierenlick dragen souden, 3. Maer dewijle sy sulcks niet en deden uyt hooch-moet, 6. so dreycht haer Godt, dat sy soo schrickelick souden uytgeroeyt ende verdelcht worden, 7. dat de Prophete over haer medelijden heeft, 9. Doch hy gaet voort in het verhalen der elenden die haer nakende waren, 10. Ende hy noemt den tijt wanneer het geschieden soude, 14.
1 SEndet de lammeren des heerschers des lants van Sela af, nae de woestijne henen tot den berch der dochter Zions.
2 Andersins sal ’t geschieden, dat de dochteren Moabs aen de veyren van Arnon sullen zijn, als een swervende vogel, [uyt] het nest gedreven zijnde.
3 Brengt eenen raet aen: houdt gerichte, maeckt uwe schaduwe op ’t midden van den middach, gelijck den nacht: verbercht de verdrevene, [ende] en meldet den omswevenden niet.
4 Laet mijne verdrevene onder u verkeeren, ô Moab, weest ghy hen een schuylplaetse voor ’t aengesichte des verstoorders: want de onderdrucker heeft een eynde, de verstooringe is te niete geworden, de vertreders zijn van der aerde verdaen.
5 Want daer sal een Throon bevesticht worden in goedertierenheyt, ende op den selven sal bestendelick een sitten in de tente Davids, een die oordeelt, ende ’t recht soeckt, ende veerdich zy ter gerechticheyt.
6 Wy hebben gehoort de hoovaerdye Moabs, hy is seer hoovaerdich: sijnen hoochmoet, ende sijne hoovaerdye, ende sijne verbolgentheyt, en zijn alsoo sijne grendelen niet.
7 Daerom sal Moab over Moab huylen, altemael sullen sy huylen: over de fundamenten van Kir-Hareseth sult ghylieden suchten, gewisselick sy zijn gebroken.
8 Want de velden van Hesbon zijn verflaeuwt, [oock] de wijnstock van Sibma, de heeren der heydenen hebben hare uytgelesene-planten verplettert, sy reycken tot Iaëzer toe, sy dwalen [door] de woestijne: hare scheuten zijn uytgespreyt, sy zijn gegaen over zee.
9 Daerom beweene ick in de weeninge over Iaëzer, den wijnstock van Sibma, ick make u door-nat met mijne tranen, ô Hesbon, ende Eleale: want het vreugden-geschrey over uwe somer-vruchten, ende over uwen oogst, is gevallen:
10 Also dat de blijtschap ende vrolickheyt wech-genomen is van ’t vruchtbare velt: ende in de wijngaerden en wort niet gesongen, [noch], eenich gejuych gemaeckt; de [druyve]-treder en treedt geenen wijn uyt in de wijn-backen, Ick hebbe het vreuchden-geschrey doen ophouden.
11 Daerom rommelt mijn ingewant over Moab, als een harpe: ende mijn binnenste over Kir-heres.
12 Ende ’t sal geschieden alsmen sien sal dat Moab vermoeyt is geworden op de hoochten: dan sal hy in sijn heylichdom gaen om te aenbidden, maer hy en sal niet vermogen.
13 Dit is het woort, dat de HEERE tegen Moab gesproken heeft, van doe af.
14 Maer nu spreeckt de HEERE, seggende, Binnen drye jaren (als de jaren eenes huerlincks) dan sal de eere Moabs verachtsaem gemaeckt worden, met alle die groote menichte: ende het overblijfsel sal kleyn, weynich, onmachtich wesen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
