Godt beveelt Noach met sijn huysgesin te gaen inde Arke, v. 1. Van allerley reyne ende onreyne gedierten seker getal tot sich te nemen, 2. Noach verricht alles na Godts bevel, 5. De Suntvloet begint, met opberstinge vande Fonteynen des grooten afgronts van onderen, ende eenen gedurigen plasregen van boven, 10. De wateren wassen 150 dagen, bedecken de bergen, ende al, wat leven heeft op aerden, dat vergaet, 17.
1 DAer na seyde de HEERE tot Noach: Gaet ghy, ende u gantsche huys in de Arke: want u hebbe ick gesien rechtveerdich voor mijn aengesicht in desen geslachte.
2 Van alle reyn vee sult ghy tot u nemen seven [en] seven, het manneken, ende sijn wijfken: maer van het vee, dat niet reyn en is, twee, het manneken ende sijn wijfken.
3 Oock van’t gevogelte des hemels seven [en] seven, ’t manneken ende ’t wijfken, om zaet levendich te houden, op de gantsche aerde.
4 Want over noch seven dagen, sal ick doen regenen op de aerde veertich dagen, ende veertich nachten: ende ick sal van den aerdbodem verdelgen al wat bestaet, dat ick gemaeckt hebbe.
5 Ende Noach dede, nae al dat de HEERE hem geboden hadde.
6 Noach nu was ses hondert jaer out, als de Vloet der wateren op der aerde was.
7 So ginck Noach, ende sijne sonen, ende sijne huysvrouwe, ende de wijven sijner sonen met hem inde Arke, van wegen de wateren des vloets.
8 Van ’t reyne vee, ende van ’t vee, dat niet reyn en was, ende van ’t gevogelte, ende al wat op den aerdbodem kruypt;
9 Quamender twee [ende] twee tot Noach inde Arke, ’t manneken ende’t wijfken, gelijck als Godt Noach geboden hadde.
10 Ende het geschiedde na die seven dagen, dat de wateren des vloets op der aerde waren.
11 In het ses hondertste jaer des levens van Noach inde tweede maent, op den seventienden dach der maent: op desen selven dach zijn alle fonteynen des grooten Afgronts opgebroken, ende de sluysen des hemels geopent.
12 Ende een plasregen was op der aerde veertich dagen ende veertich nachten.
13 Even op dien selven dach ginck Noach, ende Sem, ende Cham, ende Iapheth, Noachs sonen, desgelijcken Noachs huysvrouwe, ende de drie wyven sijner sonen met hen inde Arke:
14 Sy, ende al ’t gedierte nae sijnen aert, ende al ’t vee nae sijnen aert, ende al ’t kruypende gedierte, dat op der aerde kruypt, nae sijnen aert, ende alle ’t gevogelte na sijnen aert, alle vogelken van allerley vleugel.
15 Ende van alle vleesch, daer een geest des levens in was, quamender twee [en] twee tot Noach inde Arke.
16 Ende die daer quamen, die quamen manneken ende wijfken, van allen vleesche, gelijck als hem Godt bevolen hadde: Ende de HEERE sloot achter hem toe.
17 Ende die Vloet was veertich dagen op der aerde, ende de wateren vermeerderden, ende hieven de Arke op, so datse oprees boven der aerde.
18 Ende de wateren namen d’overhant, ende vermeerderden seer op der aerde: ende de Arke ginck op de wateren.
19 Ende de wateren namen gantsch seer d’overhant op der aerde: so dat alle hooge bergen, die onder den gantschen hemel zijn, bedeckt werden.
20 Vijftien ellen om hooge namen de wateren d’overhant: ende de bergen werden bedeckt.
21 Ende alle vleesch, dat sich op d’aerde roerde, gaf den geest, van ’t gevogelte, ende van ’t vee, ende van ’t wilt gedierte, ende van al het kruypende gedierte, dat op d’aerde kroop, ende alle mensche.
22 Al wat eenen adem des geestes des levens in sijne neusgaten hadde, van alles wat op het drooge was, is gestorven.
23 Also wert verdelgt al wat bestont, dat op den aerdbodem was, van den mensche aen tot het vee, tot het kruypende gedierte, ende tot het gevogelte des hemels, ende sy werden verdelgt vander aerde: Doch Noach alleen bleef over, ende wat met hem inde Arke was.
24 Ende de wateren hadden d’overhant boven d’aerde hondert ende vijftich dagen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
