Iacob, door de ontmoetinge vande heyren der Heylige Engelen gesterckt zijnde, sendt boden voor uyt tot sijnen broeder Esau, v. 1. etc. maer vernemende, dat hy met veel volcks tot hem afquam, deylt sijn volck ende vee, uyt vreese, in twee hoopen, ende bidt Godt seer vierichlick ende ootmoedichlick om hulpe ende verlossinge, 6. Sendt door sijne knechten geschencken voor uyt aen Esau, met order ende last, ende schickt sijne wijven ende kinderen by nachte over het veyr, 13. maer blijft selve alleen aen dese zijde, alwaer Godt met hem worstelt, geeft hem den naem van Israël , segent hem, ende raeckt sijne heupe, dat hy hinckt, 24.
1 IAcob tooch oock sijnes weechs: ende de Engelen Godes ontmoeteden hem.
2 Ende Iacob seyde, met dat hyse sach; Dit is een heyrleger Godes: ende hy noemde den name der selver plaetse, Mahanaim.
3 Ende Iacob sondt boden uyt voor sijn aengesichte tot Esau sijnen broeder, nae ’tlant Seïr, de lantstreke Edoms.
4 Ende hy geboodt hen, seggende; Soo sult ghy seggen tot mijnen heere, tot Esau: Soo seyt Iacob uwe knecht, ick hebbe als vreemdelinck gewoont by Laban, ende hebber tot nu toe vertoeft.
5 Ende ick hebbe ossen, ende eselen, schapen, ende knechten, ende maechden: ende ick hebbe gesonden , om mijnen heere aen te seggen , op dat ick genade vinde in uwe oogen.
6 Ende de boden quamen weder tot Iacob, seggende: Wy zijn gecomen tot uwen broeder, tot Esau; ende ooc treckt hy u te gemoete, ende vierhondert mannen met hem.
7 Doe vreesde Iacob seer, ende hem was bange: ende hy verdeelde dat volc dat met hem was, ende de schapen, ende de runderen, ende de kemels, in twee heyren.
8 Want hy seyde, Indien Esau op ’t eene heyr comt, ende slaet het; so sal het overgeblevene heyr ontcomen.
9 Voorder seyde Iacob; O Godt mijns vaders Abrahams, ende Godt mijns vaders Isaacs: O HEERE, die tot my geseyt hebt; keert weder tot u lant, ende tot uwe maegschap, ende ick sal wel by u doen.
10 Ick ben geringer dan alle dese weldadicheden , ende dan alle dese trouwe, die ghy aen uwen knecht gedaen hebt: want ick ben met mijnen staf over dese Iordane gegaen, ende nu ben ick tot twee heyren geworden.
11 Ruckt my doch uyt mijnes broeders hant, uyt Esaus hant: want ick vreese hem, dat hy niet misschien come, ende my slae, de moeder met de sonen.
12 Ghy hebt immers geseyt: Ick sal gewisselick by u weldoen, ende ick sal u zaet stellen als het zant der zee, dat van wegen de menichte niet getelt can worden.
13 Ende hy vernachtte aldaer dien selven nacht: ende hy nam van t’gene dat hem in sijne hant quam, een geschenck voor Esau sijnen broeder:
14 Twee hondert geyten, ende twintich bocken: twee hondert oyen, ende twintich rammen:
15 Dertich soogende kemelinnen met hare veulens, veertich koeyen, ende tien varren; twintich eselinnen, ende tien jonge esels.
16 Ende hy gafse inde hant sijner knechten, elcke cudde besonder: ende hy seyde tot sijne knechten; Gaet ghy lieden door, voor mijn aengesichte, ende stelt ruymte tusschen cudde, ende tusschen cudde.
17 Ende hy geboodt den eersten seggende; Wanneer u Esau mijn broeder gemoeten sal, ende u vragen , seggende, Wiens zijt ghy? ende, waer henen gaet ghy? ende, wiens zijn dese voor u aengesichte?
18 So sult ghy seggen, Dat is een geschenck uwes knechts Iacobs, gesonden tot mijnen heere, tot Esau; ende siet, hy selfs is oock achter ons.
19 Ende hy geboodt oock den tweeden, oock den derden, ooc allen die de cudden nagingen, seggende: Nae dit selve woort sult ghy spreken tot Esau, als ghy hem vinden sult.
20 Ende ghy sult oock seggen; Siet, uwe knecht Iacob is achter ons: want hy seyde, Ick sal sijn aengesichte versoenen met dit geschenck, dat voor mijn aengesichte gaet, ende daerna sal ick sijn aengesichte sien, misschien sal hy mijn aengesichte aennemen.
21 Also ginck dat geschenck henen voor sijn aengesichte: doch hy selfs vernachtte dien selven nacht in’t leger.
22 Ende hy stont op in dien selven nacht, ende hy nam sijne twee wijven, ende sijne twee dienstmaechden, ende sijne elf kinderen, ende hy tooch over het veyr Iabbok.
23 Ende hy namse, ende dedese over die beke trecken: ende hy dede overtrecken ’tgene hy hadde.
24 Doch Iacob bleef alleen over: ende een man worstelde met hem tot dat de dageraet op-ginck.
25 Ende doe hy sach dat hy hem niet en overmocht, roerde hy het gewrichte sijner heupe aen; so dat het gewrichte van Iacobs heupe verwrongen wert, als hy met hem worstelde.
26 Ende hy seyde; Laet my gaen, want de dageraet is op gegaen: maer hy seyde; Ick en sal u niet laten gaen, ten zy dat ghy my segent.
27 Ende hy seyde tot hem; Hoe is uwe naem? ende hy seyde; Iacob.
28 Doe seyde hy; Uwe naem en sal voortaen niet Iacob heeten, maer Israël: want ghy hebt u vorstelick gedragen met Godt, ende met de menschen, ende hebt overmocht.
29 Ende Iacob vraegde, ende seyde; Geeft doch uwen name te kennen: ende hy seyde; Waerom ist dat ghy nae mijnen name vraegt? ende hy segende hem aldaer.
30 Ende Iacob noemde den name dier plaetse Pniël: want [seyde hy] ick hebbe Godt gesien [van] aengesichte tot aengesichte, ende mijn ziele is geredt geweest.
31 Ende de Sonne rees hem op, als hy door Pnuël gegaen was, ende hy was hinckende aen sijne heupe.
32 Daerom en eten de kinderen Israëls de verruckte senuwe niet, die op het gewrichte der heupe is tot op desen dach; om dat hy het gewrichte van Iacobs heupe aengeroert hadde aen de verruckte senuwe.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024