Bysonder gebruyck van de Oostpoorte des heylichdoms, voor den Vorst, v. 1, etc. De Heere, wiens heerlickheyt inden Tempel was, spreeckt den Propheet weder aen, vermaent hem tot opmerckinge met last om sijn volck te straffen over het voorich instellen van onwetlicke ende onduchtige dienaers in sijn huys, 4. wie daer van t’ eenemael moeten geweert worden, 9. wie in haren dienst vernedert sullen zijn, 10. de kinderen Zadoks worden in haren dienst bevesticht, van haer ampt onderwesen, ende van haer onderhoudt versekert, 15.
1 DOe deed hy my wederkeeren des weegs [nae] de poorte des buytensten heylichdoms, die nae’t Oosten sach: ende die was toegesloten.
2 Ende de HEERE seyde tot my; Dese Poorte sal toegesloten zijn, sy en sal niet geopent worden, noch yemant door deselve ingaen, om dat de HEERE, de Godt Israëls, door de selve is ingegaen: daerom salse toegesloten zijn.
3 De Vorst; de Vorst, die sal in deselve sitten, om broot te eten voor’t aengesichte des HEEREN: door den wech van’t voorhuys der poorte sal hy ingaen, ende door den wech van’t selve sal hy uyt gaen.
4 Daer na bracht hy my des weegs der Noorder-poorte, vooraen den huyse; ende ick sach, ende siet de heerlickheyt des HEEREN hadde het Huys des HEEREN vervult: doe viel ick op mijn aengesichte.
5 Ende de HEERE seyde tot my; Menschen kint, setter u herte op, ende siet met uwe oogen, ende hoort met uwe ooren, alles wat ick met u spreken sal, van alle insettingen des huyses des HEEREN, ende van alle sijne wetten: ende sett u herte op den inganck des huyses, met alle uyt-gangen des heylichdoms.
6 Ende segt tot dien wederspannigen, tot het huys Israëls; Soo seyt de Heere HEERE: ’Tis te veel voor u-lieden, van wegen alle uwe grouwelen, ô huys Israëls:
7 Dewijle ghylieden vreemde hebt ingebracht, onbesnedene van herten, ende onbesnedene van vleesche, om in mijn heylichdom te zijn, om dat te ontheyligen, [te weten] mijn huys: als ghy mijn broot, het vette ende het bloet offerdet, ende sy mijn verbont verbraken, neffens alle uwe grouwelen.
8 Ende ghylieden en hebt de wacht van mijne heylige dingen niet waergenomen: maer ghy hebbet u selven [eenige] tot wachters mijner wacht gestelt in mijn heylichdom.
9 Alsoo seyt de Heere HEERE; Geen vreemde, onbesneden van herte, noch onbesneden van vleesche, sal in mijn heylichdom ingaen: van eenigen vreemden, die in’t midden der kinderen Israëls is.
10 Maer de Leviten die verre van my geweken zijn, als Israël ginck doolen, die van my zijn afgedwaelt, hare dreckgoden achterna; sullen wel hare ongerechticheyt dragen:
11 Nochtans syllen sy in mijn heylichdom bedienaers zijn, [in] de ampten aen de poorten des huyses; ende sy sullen het huys bedienen: sy sullen het brandoffer ende het slacht-offer voor den volcke slachten, ende sullen voor haer aengesichte staen om haer te dienen.
12 Om dat sy haerlieden gedient hebben voor’t aengesichte harer dreckgoden, ende den huyse Israëls tot eenen aenstoot der ongerechticheyt geweest zijn: daerom heb ick mijne hant tegen hen opgeheven, spreeckt de Heere HEERE, dat sy hare ongerechticheyt sullen dragen.
13 Ende sy en sullen tot my niet naederen, om my het priester-ampt te bedienen, ende om te naederen tot alle mijne heylige dingen, tot de alderheylichste dingen: maer sullen hare schande dragen, ende hare grouwelen, die sy gedaen hebben.
14 Daerom sal ickse stellen [tot] wachters van de wacht des huyses: aen allen sijnen dienst, ende aen alles wat daer in sal gedaen worden.
15 Maer de Levitische Priesters, de kinderen Zadoks, die de wacht mijns heylichdoms hebben waergenomen, als de kinderen Israëls van my afdwaelden, die sullen tot my naederen om my te dienen: ende sullen voor mijn aengesichte staen, om my het vette, ende het bloet te offeren, spreeckt de Heere HEERE.
16 Die sullen in mijn heylichdom ingaen, ende die sullen tot mijne Tafel naderen om my te dienen: ende sy sullen mijne wacht waernemen.
17 Ende ’tsal geschieden als sy tot de poorten des binnensten voorhofs sullen ingaen, dat sy linnen kleederen sullen aentrecken: maer wolle en sal op haer niet komen, als sy dienen in de poorten des binnensten voorhofs, ende innewaert.
18 Linnen huyven sullen op haer hooft zijn, ende linnen onderbroecken sullen op hare lendenen zijn: sy en sullen sich niet gorden in’t sweet.
19 Ende als sy uytgaen tot den buytensten voorhof, [namelick] tot den buytensten voorhof tot den volcke, sullense hare kleederen, in de welcke sy gedient hebben, uyttrecken, ende de selve henen leggen in de heylige kameren: ende sullen andere kleederen aentrecken, op datse het volck niet en heyligen met hare kleederen.
20 Ende sy en sullen haer hooft niet glat afscheeren , oock de locken niet lanck laten wassen: behoorlick sullen sy hare hoofden bescheeren.
21 Oock en sal geen Priester wijn drincken: als sy in’t binnenste voorhof sullen ingaen.
22 Oock en sullen sy haer geene weduwe, ofte verstootene, tot wijven nemen: maer jongedochters van den zade des huyses Israëls, ofte eene weduwe, die eene weduwe sal geweest zijn van eenen Priester, sullense nemen.
23 Ende sy sullen mijn volck [onderscheyt] leeren tusschen het heylige ende onheylige: ende hen bekent maken [het onderscheyt] tusschen het onreyne ende reyne.
24 Ende over eene twistsake, sullen sy staen om te richten; nae mijne rechten sullen sijse richten: ende sy sullen mijne wetten ende mijne insettingen op alle mijne gesette hooch-tijden houden, ende mijne Sabbathen heyligen:
25 Oock en sal geen van hen tot eenen dooden mensche ingaen, dat hy onreyn worde: maer om eenen vader, ofte om eene moeder, ofte om eenen sone, ofte om eene dochter, om eenen broeder, ofte om eene suster, die geens mans geweest en is, sullen sy sich mogen verontreynigen.
26 Ende nae sijner reyniginge, sullen sy hem seven dagen tellen.
27 Ende ten dage, als hy in’t heylige sal ingaen, in den binnensten voor-hof, om in’t heylige te dienen, sal hy sijn sond-offer offeren: spreeckt de Heere HEERE.
28 Dit [nu] sal hen tot eene erffenisse zijn: Ick ben hare erffenisse: daerom en sullet ghy haerlieden geene besittinge geven in Israël; Ick ben hare besittinge.
29 Het spijs-offer, ende het sondoffer, ende het schultoffer, die sullen sy eten: oock sal al’t verbannene in Israël hare zijn.
30 Ende de eerstelingen aller eerste vruchten van alles, ende allen hefoffer van alles, van alle uwe hef-offeren, sullen der Priesteren zijn: oock sullet ghy d’eerstelingen uwes deegs den Priester geven, om den segen op uwen huyse te doen rusten.
31 Geen aes, nochte dat verscheurt is van’t gevogelte, ofte van’t vee, en sullen de Priesters eten.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
