De Israëliten komen in de woestijne Sinai, inde derde maent na dat sy uyt Egypten getrocken waren, v. 1, etc. Mose klimt op tot Godt op dien berch, 3. Daer beveelt hem Godt wat hy den volcke aendienen sal, 3. ’T volck belooft de woorden Godes te gehoorsamen, ’t welck Mose den Heere wederom bootschapt, 8. ’T volck wort geheyligt tegens den derden dach, 10. ’t en moest den berch niet genaken, 12. De schrickelicke tegenwoordicheyt Godes op den berch, 16. Godt spreeckt met Mose, 19. Den volcke, 21. ja oock den Priesteren, wort wederom verboden den berch te naederen, tot dat sy haer souden geheyligt hebben, 22. Alleen Mose ende Aaron wort bevolen op te klimmen tot den Heere, 24. ’t welck sy doen, 25.
1 IN de derde maent nae ’t uyttrecken der kinderen Israëls uyt Egypten-lande: ten selven dage quamen sy inde woestijne Sinai.
2 Want sy togen uyt Raphidim, ende quamen in de woestijne Sinai, ende sy legerden haer inde woestijne: Israël nu legerde sich aldaer tegen over dien berch.
3 Ende Mose klom op tot Godt, ende de HEERE riep tot hem van den berch, seggende, Aldus sult ghy tot den huyse Iacobs spreken, ende den kinderen Israëls verkondigen:
4 Ghy-lieden hebt gesien, wat ick den Egyptenaren gedaen hebbe: hoe ick u op vleugelen der Arenden gedragen, ende u tot my gebracht hebbe.
5 Nu dan, indien ghy neerstelick mijne stemme sult gehoorsamen, ende mijn verbont houden: so sult ghy mijn eygendom zijn uyt alle volckeren, want de gantsche aerde is mijne.
6 Ende ghy sult my een Priesterlick Coninckrijcke, ende een heylich volck zijn: Dit zijn de woorden die ghy tot de kinderen Israëls spreken sult.
7 Ende Mose quam ende riep de Outste des volcks, ende stelde voor hare aengesichten alle dese woorden, die de HEERE hem geboden hadde.
8 Doe antwoordde al het volck gelijckelijck, ende seyden, Al wat de HEERE gesproken heeft, sullen wy doen: ende Mose bracht de woorden des volcks wederom tot den HEERE.
9 Ende de HEERE seyde tot Mose, Siet ick sal tot u komen in een dicke wolcke, op dat het volck hoore, als ick met u spreke, ende dat sy oock eeuwelick aen u gelooven: want Mose hadde den HEERE de woorden des volcks verkondicht.
10 Oock seyde de HEERE tot Mose, Gaet tot den volcke, ende heylichtse heden ende morgen, ende datse hare kleederen wasschen,
11 Ende bereydt zijn tegens den derden dach: want op den derden dach sal de HEERE voor de oogen van al het volck afkomen, op den berch Sinai.
12 Ende bepaelt het volck rontomme, seggende, Wacht u op den berch te klimmen, ende sijn eynde aen te roeren: al wie den berch aenroert, sal sekerlick gedoodt worden.
13 Geen hant sal hem aenroeren, maer hy sal sekerlick gesteenicht, ofte sekerlick doorschoten worden, het zy een beest, het zy een man, hy en sal niet leven: als de rams-hoorn langsaem gaet, sullen sy op den berch klimmen.
14 Doe ginck Mose van den berch af tot het volck: ende hy heyligde ’t volck, ende sy wiesschen hare kleederen.
15 Ende hy seyde tot het volck: Weest gereet tegens den derden dach; ende en naedert niet tot de vrouwe.
16 Ende het geschiedde ten derden dage, doe het morgen was, datter op den berch donderen ende blixemen waren, ende een sware wolcke, ende ’t geluyt eener seer stercker basuyne: so dat al het volck verschrickte, dat in ’t leger was.
17 Ende Mose leydde ’t volck uyt den leger Gode te gemoete: ende sy stonden aen ’t onderste des berchs.
18 Ende de gantsche berch Sinai roockte, om dat de HEERE op den selven neder quam in vyer: ende sijn roock ginck op, als de roock van eenen oven, ende de gantsche berch beefde seer.
19 Doe ’t geluyt der basuyne gaende was, ende seer sterck wiert: sprack Mose, ende Godt antwoordde hem met een stemme.
20 Als de HEERE nedergekomen was op den berch Sinai, op de spitse des berchs: so riep de HEERE Mose op de spitse des berchs, ende Mose klom op.
21 Ende de HEERE seyde tot Mose, Gaet af betuygt desen volcke, dat sy niet door en breken tot den HEERE, om te sien, ende vele van hen vallen.
22 Daer toe sullen oock de Priesters, die tot den HEERE naederen, sich heyligen: dat de HEERE niet tegen hen uyt en breke.
23 Doe seyde Mose tot den HEERE: Het volck en sal op den berch Sinai niet kunnen klimmen: want ghy hebt ons betuygt, seggende, Bepaelt den berch ende heylicht hem.
24 De HEERE dan seyde tot hem, Gaet henen, klimt af, daerna sult ghy, ende Aaron met u, opklimmen: doch dat de Priesters ende het volck niet door en breken, om op te klimmen tot den HEERE, dat hy tegens hen niet uyt en breke.
25 Doe klom Mose af tot den volcke: ende seyde ’t hen aen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
