Iethro brengt Mose sijn huysvrouwe, ende twee sonen, v. 1, etc. Mose verhaelt Iethro wat de Heere Israël gedaen heeft, 7. Iethro segent Godt, ende doet hem offerhande, 10. Hy raedt Mose, dat hy Richters verordineren soude, om geringe saken te oordeelen, 13. Mose volgt desen raet, 24. Iethro verreyst weder nae sijn lant, 18.
1 DOe Iethro Priester van Midian, Mose schoonvader, hoorde al wat Godt aen Mose, ende aen Israël sijnen volcke gedaen hadde: dat de HEERE Israël uyt Egypten uytgevoert hadde:
2 So nam Iethro, Mose schoon-vader, Zippora Mose huysvrouwe (nadat hyse wederom gesonden hadde).
3 Met hare twee sonen welckes eenes name was Gersom, (want hy seyde, Ick ben een vreemdelinck geweest in vreemden lande).
4 Ende de name des anderen was Eliëzer, want [seyde hy] de Godt mijnes vaders is tot mijner hulpe geweest, ende heeft my verlost van Pharaos sweert.
5 Doe nu Iethro, Mose schoonvader, met sijne sonen ende sijne huys-vrouwe tot Mose quam, in de woestijne, aen den berch Godes, daer hy hem gelegert hadde:
6 So seyde hy tot Mose, Ick uwe sweer Iethro kome tot u, met uwe huys-vrouwe, ende hare beyde sonen met haer.
7 Doe ginck Mose uyt, sijnen schoonvader te gemoete, ende hy buygde sich, ende kuste hem, ende sy vraegden d’een den anderen nae den welstant, ende sy gingen nae de tente.
8 Ende Mose vertelde sijnen schoonvader alles wat de HEERE aen Pharao ende aen de Egyptenaren gedaen hadde, om Israëls wille: alle de moeyte die haer op dien wech ontmoetet was, ende dat haer de HEERE verlost hadde.
9 Iethro nu verheugde hem over al het goet ’t welck de HEERE Israël gedaen hadde: dat hy ’t verlost hadde uyt der Egyptenaren hant.
10 Ende Iethro seyde, Gesegent zy de HEERE, die u lieden verlost heeft uyt de hant der Egyptenaren, ende uyt Pharaos hant: die dit volck van onder de hant der Egyptenaren verlost heeft.
11 Nu weet ick, dat de HEERE grooter is, dan alle Goden: want inde sake daer in sy trotsichlick gehandelt hebben, was hy boven hen.
12 Doe nam Iethro, Mose schoonvader, Gode brant-offer, ende slacht-offeren: ende Aaron quam, ende alle de Overste van Israël, om broot te eten met Mose schoonvader, voor het aengesichte Godes.
13 Doch het geschiedde des anderen daegs, so sat Mose om het volck te richten: ende het volck stont voor Mose van den morgen tot den avont.
14 Als Mose schoonvader sach alles wat hy den volcke dede: so seyde hy, Wat dinck is dit, dat ghy den volcke doet? waeromme sitt ghy selfs alleene, ende al het volck staet voor u van den morgen tot den avont?
15 Doe seyde Mose tot sijnen schoonvader: Om dat dit volck tot my komt Godt raet te vragen:
16 Wanneer sy een sake hebben, so komt het tot my, dat ick richte tusschen den man ende tusschen sijnen naesten: ende dat ick [haer] bekent make Godes instellingen ende sijne wetten.
17 Doch Mose schoonvader seyde tot hem: de sake en is niet goet die ghy doet.
18 Ghy sult geheel vervallen, soo ghy, als dit volck, ’t welck by u is: want dese sake is te swaer voor u, ghy alleen en kontse niet doen.
19 Hoort nu mijn stemme, ick sal u raden, ende Godt sal met u zijn: weest ghy voor’t volck by Godt, ende brengt ghy de saken voor Godt.
20 Ende verklaert hen de instellingen ende de wetten: ende maecktse bekent den wech daer in sy wandelen sullen, ende het werck dat sy doen sullen.
21 Doch siet ghy omme onder alle den volcke, nae kloecke mannen, Godt vreesende, waerachtige mannen, de giericheyt hatende: steltse over hen, Overste der duysenden, Overste der honderden, Overste der vijftigen, Overste der tienen:
22 Dat sy dit volck tot aller tijt richten; doch ’t geschiede, dat sy alle groote saken aen u brengen, maer dat sy alle kleyne saken richten: verlicht also u selven, ende laetse met u dragen.
23 Indien ghy dese sake doet, ende Godt het u gebiedt, so sult ghy kunnen bestaen: so sal oock al dit volck in vrede aen sijne plaetse komen.
24 Mose nu hoorde nae sijnes schoonvaders stemme: ende hy dede alles wat hy geseyt hadde.
25 Ende Mose verkoos kloecke mannen, uyt gantsch Israël, ende maecktese hoofden over ’t volck: Overste der duysenden, Overste der honderden, Overste der vijftigen, ende Overste der tienen:
26 Dat sy het volck tot aller tijt richteden: de harde sake tot Mose brachten, maer sy alle kleyne sake richteden.
27 Doe liet Mose sijnen schoonvader trecken: ende hy ginck nae sijn lant.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
