Daniel siet in een gesichte vier dieren uyt de zee opcomen , v. 1, etc. Ende den ouden der dagen aen den Sone des menschen, een eeuwich Rijcke overgevende, 9. Daniel ontfangt de beduydinge van dat gesichte, 15. daer over hy seer beroert wert, 28.
1 IN het eerste jaer Belsazars des Konincks van Babel, sach Daniel eenen droom, ende gesichten sijnes hoofts, op sijnen leger: doe schreef hy dien droom, [ende] hy seyde de hooftsomme der saken.
2 Daniel antwoordde ende seyde, Ick sach in mijn gesichte by nachte, ende siet, de vier winden des hemels braken voort op de groote zee.
3 Ende daer klommen vier groote dieren op uyt de zee, ’t een van ’t ander verscheyden.
4 Het eerste was als een leeuw, ende ’t hadde Arents vleugelen, Ick sach toe, tot dat sijn vleugelen uytgepluckt waren, ende het wiert van de aerde opgeheven, ende op de voeten gestelt, als een mensche, ende aen ’t selve wiert eenes menschen herte gegeven.
5 Daerna siet het ander dier, het tweede, was gelijck een beer, ende stelde sich aen d’ eene zijde, ende ’t hadde drie ribben in sijnen muyl tusschen sijne tanden: ende men seyde aldus tot het selve, Staet op, eet veel vleesch.
6 Daerna sach ick, ende siet, daer was een ander [dier], gelijck een luypaert, ende ’t hadde vier vleugels eenes vogels op sijnen rugge: oock hadde ’t selve dier vier hoofden, ende hem wert de heerschappye gegeven.
7 Daerna sach ick in de nacht gesichten, ende siet, het vierde dier was schrickelick ende grouwelick, ende seer sterck: ende ’t hadde groote ysere tanden, het at, ende verbryselde, ende vertradt het overige met sijne voeten, ende ’t was verscheyden van alle de dieren die voor het selve geweest waren: ende ’t hadde tien hoornen.
8 Ick nam acht op de hoornen, ende siet een ander kleyn hoorn quam op tusschen de selve, ende drie uyt de voorige hoornen wierden uytgeruckt voor het selve: ende siet, in dat selve hoorn waren oogen als menschen oogen, ende een mont groote dingen sprekende.
9 [Dit] sach ick, tot datter throonen gesett wierden, ende de Oude van dagen sich settede: wiens kleet wit was als de sneeuw, ende ’t hayr sijnes hoofts als suyvere wolle: sijn throon was vyervoncken, des selven raederen een brandende vyer.
10 Een vyerige riviere vloeyde ende ginck van voor hem uyt, duysentmael duysenden dienden hem, ende tien duysent mael tien duysenden stonden voor hem: ’tgerichte sette sich, ende de boecken wierden geopent.
11 Doe sach ick toe van wegen de stemme der groote woorden, welcke dat hoorn sprack: ick sach toe tot dat dat dier gedoodet, ende sijn lichaem verdaen wiert, ende overgegeven om van’t vyer verbrant te worden.
12 Aengaende oock de overige dieren, men nam hare heerschappye wech, want verlenginge van het leven was haer gegeven tot tijt ende stonde toe.
13 [Voorder] sach ick in de nachtgesichten: ende siet daer quam een met de wolcken des hemels, als eenes menschen sone, ende hy quam tot den Ouden van dagen, ende sy deden hem voor den selven naederen.
14 Ende hem wert gegeven heerschappye, ende eere, ende het Coninckrijcke: dat hem alle volckeren, natien, ende tongen, eeren souden: sijne heerschappye is eene eeuwige heerschappye, die niet vergaen en sal, ende sijn Koninckrijcke en sal niet verdorven worden.
15 My Daniel wert mijn geest doorsteken in’t midden van het lichaem, ende de gesichten mijnes hoofts verschrickten my.
16 Ick naederde tot eenen der gener die daer stonden, ende versocht van hem de sekerheyt over dit alles: ende hy seydese my, ende gaf my de uytlegginge deser saken te kennen.
17 Dese groote dieren, die viere zijn, zijn vier Koningen, [die] uyt d’aerde opstaen sullen.
18 Maer de heylige der hooge [plaetsen] sullen dat Koninckrijcke ontfangen: ende sy sullen het Rijcke besitten tot in der eeuwicheyt, ja tot in eeuwicheyt der eeuwicheden.
19 Doe wenschte ick nae de waerheyt van het vierde Dier, ’twelck verscheyden was van alle d’ andere, seer grouwelick, wiens tanden van yser waren, ende sijne claeuwen van koper, het at, het verbryselde, ende vertradt het overige met sijne voeten.
20 Ende aengaende de tien hoornen die op sijn hooft waren, ende het ander dat op-quam, ende voor ’t welcke drie afgevallen waren, namelick dat hoorn dat oogen hadde, ende eenen mont, die groote dingen sprack, ende wiens aensien grooter was, dan sijner metgesellen:
21 Ick hadde gesien, dat het selve hoorn krijch voerde tegen de heylige, ende dat het die over-mocht.
22 Tot dat de Oude van dagen quam, ende het gerichte gegeven wert den heyligen der hooge [plaetsen]: ende dat de bestemde tijt quam, dat de heylige het Rijcke besaten.
23 Hy seyde aldus, Het vierde dier, sal het vierde Rijcke op aerden zijn, dat verscheyden sal zijn van alle die Rijcken: ende het sal de gantsche aerde op-eten, ende ’t sal de selve vertreden, ende ’tsalse verbryselen.
24 Belangende nu de tien hoornen; uyt dat Coninckrijcke sullen tien Coningen opstaen, ende een ander sal na haer opstaen: ende dat sal verscheyden zijn van de voorige, ende ’t sal drie Coningen vernederen.
25 Ende dhet sal woorden spreken tegen den Alderhoochsten, ende ’tsal de heylige der hooge [plaetsen] verstooren, ende ’t sal meynen de tijden, ende de wet te veranderen, ende sy sullen in des selven hant overgegeven worden tot eenen tijt, ende tijden, ende een gedeelte eenes tijts.
26 Daerna sal het gerichte sitten, ende men sal sijne heerschappye wech-nemen, hem verdelgende ende verdoende, tot den eynde toe.
27 Maer het Rijcke, ende de heerschappye, ende de grootheyt der Coninckrijcken onder den gantschen hemel, sal gegeven worden den volcke der heyligen der hooge [plaetsen], welckes Rijcke een eeuwich Rijcke zijn sal, ende alle heerschappyen sullen hem eeren ende gehoorsaemen.
28 Tot hier toe is het eynde deser reden: Wat my Daniel aengaet, mijne gedachten verschrickten my seer, ende mijn glants veranderde aen mij, doch ick bewaerde dat woort in mijn herte .
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
