1 Paulus doet sijne verantwoordinge voor het volck. 3 ende verhaelt dat hy een Iode was, op-gevoedt aen de voeten van Gamaliël. 4 ende dat hy, voor de Wet yverende, de Christenen tot Damascum toe vervolgt heeft. 6 Daer nae, hoe hy wonderlick uyt den Hemel van Christo beroepen ende bekeert is. 12 ende van Ananias naerder onderricht zijnde over sijne beroepinge tot het Apostelschap, van hem gedoopt is. 17 Ende hoe Christus , door een gesichte, in den Tempel te Ierusalem, hem wederom verschenen is, ende hem tot de Heydenen gesonden heeft. 22 welcke woorden de Ioden hoorende, maeckten eenen nieuwen oproer, ende riepen dat hy niet en behoorde te leven. 24 Waerom de Overste hem laet binden, om gegeesselt te worden. 25 maer alsoo hy hem op sijn burger-recht van Roomen beroept, wort het selve nagelaten. 30 ende hy voor den Ioodschen Raedt gestelt.
1 MAnnen Broeders ende Vaders, hoort mijne verantwoordinge, die ick tegenwoordelijck tot u [doen sal ].
2 (Als sy nu hoorden dat hy in de Hebreeusche tale haer aensprack, hielden sy haer te meer stil. Ende hy seyde,)
3 Ick ben een Iodisch man, ende te Tarsen in Cilicien geboren, op-ghevoedt in dese Stadt, aen de voeten Gamaliëls: onderwesen na de bescheydenste wijse der vaderlijcke Wet, zijnde een yveraer Godts, gelijckerwijs ghy alle heden zijt:
4 Die desen wegh vervolght hebbe tot ter doot, bindende ende inde gevangenissen overleverende beyde mannen ende vrouwen.
5 Gelijck my oock de Hooge-priester getuyge is, ende den geheelen Raedt der Ouderlingen: van de welcke ick oock brieven genomen hebbende tot de broeders, ben na Damascum gereyst, om oock de gene die daer waren, gebonden te brengen nae Ierusalem, op dat sy gestraft souden worden.
6 Maer het geschiedde my, als ick reysde, ende Damascum genaeckte, ontrent den middagh, dat snellick uyt den hemel een groot licht my rondtom omscheen.
7 Ende ick viel ter aerden, ende ick hoorde eene stemme tot my seggende, Saul, Saul, wat vervolght ghy my?
8 Ende ick antwoordde, Wie zijt ghy Heere? Ende hy seyde tot my, Ick ben Iesus de Nazarener, welcken ghy vervolght.
9 Ende die met my waren sagen wel het licht, ende wierden zeer bevreest, maer de stemme des genen die tot my sprack, en hoorden sy niet.
10 Ende ick seyde, Heere, wat sal ick doen? Ende de Heere seyde tot my, Staet op ende gaet henen na Damascum: ende aldaer sal met u gesproken worden, van alle het gene dat u geordineert is te doen.
11 Ende als ick van wegen de heerlickheyt des selven lichts niet en sagh, so wierdt ick by de handt geleydt van de gene die met my waren, ende quam tot Damascum.
12 Ende een seker Ananias, een Godtvruchtigh man na de Wet, [goedt ] getuygenisse hebbende van alle de Ioden [hier] die [daer ] woonden,
13 Quam tot my, ende by [my ] staende seyde tot my, Saul broeder, Wort weder siende. Ende ter selver uyre wierdt ick siende op hem.
14 Ende hy seyde, De Godt onser vaderen heeft u te voren verordineert om sijnen wille te kennen, ende den Rechtveerdigen te sien, ende de stemme uyt sijnen mondt te hooren.
15 Want ghy sult hem getuyge zijn by alle menschen van ’tgene ghy gesien ende gehoort hebt.
16 Ende nu, wat vertoeft ghy? Staet op, ende laet u doopen, ende uw sonden afwasschen, aenroepende den name des Heeren.
17 Ende het gebeurde my, als ick te Ierusalem wedergekeert was, ende inden Tempel badt, dat ick in een vertreckinge van sinnen was:
18 Ende dat ick hem sagh, ende hy tot my seyde, Spoedt u, ende gaet inder haeste uyt Ierusalem: want sy en sullen uw’ getuygenisse van my, niet aennemen.
19 Ende ick seyde, Heere, sy weten dat ick inde gevangenisse wierp, ende inde Synagogen geesselde die in u geloofden:
20 Ende doe het bloedt Stephani uwes getuygen vergoten wierdt, [dat ] ick daer oock by stondt, ende mede een welbehagen hadde in sijne doodt, ende de cleederen bewaerde der gene die hem doodden.
21 Ende hy seyde tot my, Gaet henen: want ick sal u verre tot den heydenen af senden.
22 Sy hoorden hem nu tot dit woort toe: ende sy verhieven hare stemme, seggende, Wech van der aerde met sulck eenen: want het en is niet behoorlijck dat hy leve.
23 Ende als sy riepen, ende de kleederen van haer smeten, ende stof in de lucht wierpen,
24 Soo beval de Overste datmen hem in de leger-plaetse soude brengen, ende seyde datmen hem met geesselen ondersoecken soude, op dat hy verstaen mochte om wat oorsaecke sy alsoo over hem riepen.
25 Ende alsoo sy hem met de riemen uytreckten, seyde Paulus tot den hooft-man over hondert, die daer stondt, Is’t u lieden geoorloft eenen Romeynschen mensche, ende [dien ] onveroordeelt, te geesselen?
26 Als nu de hooftman over hondert [dat ] hoorde, ginck hy toe ende boodschapte het den Oversten, seggende, Siet wat ghy te doen hebt: want dese mensche is een Romeyn.
27 Ende de Overste quam toe, ende seyde tot hem, Seght my, zijt ghy een Romeyn? ende hy seyde, Ia.
28 Ende de Overste antwoordde, Ick hebbe dit burger-recht voor een groote somme [gelts ] vercregen. Ende Paulus seyde, Maer ick ben oock [een burger ] geboren.
29 Terstont dan lieten sy van hem af, die hem souden ondersocht hebben. Ende de Overste wierdt oock bevreest, doe hy verstondt dat hy een Romeyn was, ende dat hy hem hadde gebonden.
30 Ende des anderen [daeghs ], willende de sekerheyt weten, waerom hy van de Ioden beschuldight wiert, maeckte hy hem los van de banden, ende beval dat de Overpriesters ende haren geheelen Raedt souden komen: ende Paulum afgebracht hebbende stelde hy [hem ] voor haer.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
