1 Herodes vervolght de Gemeynte. 2 Doot Iacobum. 3 werpt Petrum inde gevangenisse, dien hy met stercke wacht laet bewaren. 5 De Gemeynte bidt Godt voor hem. 7 ende hy wort door eenen Engel uyt de gevangenisse geleyd. 11 komt aen’t huys vande moeder Ioannis Marci, daer hy aen klopt, ende ingelaten wort. 17 ende verhaelt sijne verlossinge aen de gene die daer vergadert waren. 18 Herodes laet de wachters ondersoecken ende wechleyden, ende vertreckt na Cesareen. 20 maeckt vrede met de Tyriers ende Sidoniers. 21 ende wort in sijnen hoochmoet van eenen Engel geslagen, ende van’t gewormte gegeten. 25 Barnabas ende Saulus komen wederom tot Antiochien.
1 ENde ontrent deselve tijdt sloegh de Coninck Herodes de handen aen sommige van de Gemeynte, om die qualick te handelen.
2 Ende hy doodde Iacobum den broeder Ioannis met den sweerde.
3 Ende doe hy sagh dat het den Ioden behagelijck was, voer hy voort om oock Petrum te vangen (ende het waren de dagen der ongehevelde [brooden ])
4 Den welcken oock gegrepen hebbende hy in de gevangenisse settede, ende gaf [hem ] over aen vier [wachten, elck ] van vier krijghs-knechten, om hem te bewaren, willende naer het Paesch-[feest ] hem voort-brengen voor het volck.
5 Petrus dan wiert inde gevangenisse bewaert: maer van de Gemeynte wiert een geduerich gebedt tot Godt voor hem gedaen.
6 Doe hem nu Herodes soude voortbrengen, sliep Petrus dien selven nacht tusschen twee krijghs-knechten, gebonden met twee ketenen: ende de wachters voor de deure bewaerden de gevangenisse.
7 Ende siet, een Engel des Heeren stondt daer, ende een licht scheen in de wooninge, ende slaende de zijde Petri weckte hy hem op, seggende, Staet haestelijck op. Ende sijne ketenen vielen af van de handen.
8 Ende de Engel seyde tot hem, Omgordt u, ende bindt uwe schoen-solen aen. Ende hy dede alsoo. Ende hy seyde tot hem, Werpt uwen mantel om, ende volght my.
9 Ende uytgaende volghde hy hem, ende en wist niet dat het waerachtigh was ’tgene door den Engel geschiedde, maer hy meynde dat hy een gesichte sagh.
10 Ende als sy door de eerste ende tweede wacht gegaen waren, quamen sy aen de yseren poorte, die na de stadt leydt: de welcke van selfs haer geopent wiert. Ende uytgegaen zijnde gingen sy een strate voort: ende terstont scheydde de Engel van hem.
11 Ende Petrus tot hem selven gekomen zijnde, seyde, Nu weet ick waerachtelijck dat de Heere sijnen Engel utygesonden heeft, ende my verlost heeft uyt de handt Herodis, ende [uyt ] alle de verwachtinge van het volck der Ioden.
12 Ende als hy [alles ] overleght hadde ginck hy na het huys Marie des moeders Ioannis, die toegenaemt was Marcus, alwaer vele te samen vergadert ende biddende waren.
13 Ende als Petrus aen de deure van de voor-poorte klopte, quam een dienst-maeght voor om te luysteren, met name Rhode.
14 Ende sy de stemme Petri bekennende, en dede van blijtschap de voorpoorte niet open, maer liep na binnen ende boodschapte, dat Petrus voor [aen ] de voorpoorte stondt.
15 Ende sy seyden tot haer, Ghy raest. Doch sy bleef daer sterck by, dat het alsoo was. Ende sy seyden, Het is sijn Engel.
16 Maer Petrus bleef kloppende: ende als sy open gedaen hadden, sagen sy hem, ende ontsetteden haer.
17 Ende als hy haer gmet de handt gewenckt hadde, dat’se swijgen souden, verhaelde hy haer, hoe hem de Heere uyt de gevangenisse uytgeleydt hadde: ende seyde, Boodschapt dit Iacobo ende den broederen. Ende hy uytgegaen zijnde reysde na een andere plaetse.
18 Ende als het dagh was geworden, was daer geen kleyne beroerte onder de krijghsknechten, wat doch Petro mochte geschiet zijn.
19 Ende als Herodes hem gesocht hadde, ende niet en vondt, ende de wachters rechtelijck ondervraeght hadde, geboodt hy dat’se wegh geleydet souden worden. Ende hy vertrock van Iudea na Cesareen, ende hieldt hem [aldaer ].
20 Ende Herodes hadde in den sin tegen de Tyriers ende Sidoniers te krijgen: maer sy quamen eendrachtelijck tot hem, ende Blastum, die des Conincks camerlingh was, overredet hebbende, begeerden vrede, om dat haer landt gespijsight wiert van des Conincks [landt ].
21 Ende op eenen gesetten dagh Herodes een Conincklijck kleedt aen gedaen hebbende, ende op den Rechterstoel geseten zijnde, dede een reden tot haer:
22 Ende het volck riep [hem ] toe, Een stemme Godts, ende niet eenes menschen.
23 Ende van stonden aen sloegh hem een Engel des Heeren, daerom dat hy Godt de eere niet en gaf: ende wiert van de wormen gegeten, ende gaf den geest.
24 Ende het woort Godts wies, ende vermenichvuldighde.
25 Barnabas nu ende Saulus keerden wederom van Ierusalem, als sy den dienst volbracht hadden, medegenomen hebbende oock Ioannem, die toegenaemt wiert Marcus.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
