Door een rechtveerdich oordeel Godts wort David met hoochmoet aengedreven om het volck te tellen, v. 1, 2. Ioab ende anderen raeden ’t hem af, maer te vergeefs, 3. Daer na gevoelt ende bekent David sijne sonde, 10. Godt laet hem door den Propheet Gad drie plagen voorstellen, om eene daer uyt te verkiesen, 11. waer over hy seer benauwt zijnde, de pestilentie verkiest, die een groot getal van den volcke wechneemt, 14. Godt gebiedt den slaenden Engel, dat hy ophoude, daerom oock David, den Engel siende, ootmoedichlick bidt, 16. Gad beveelt David van Godts wegen, dat hy eenen Altaer sal oprichten ende offeren op den dorsch-vloer van Aravna, 18. David koopt den dorschvloer, ende gereetschap tot de offerhande, van Aravna, ende offert aldaer: also houdt de plage op, 19.
1 ENde de toorn des HEEREN voer voort te ontsteken tegen Israël: ende hy porrede David aen tegen haerlieden, seggende; Gaet, telt Israël ende Iuda.
2 De Coninck dan seyde tot Ioab, den krijchs-oversten, die by hem was; Treckt nu om, door alle stammen Israëls, van Dan tot Ber Seba toe, ende tellet het volck, op dat ick het getal des volcx wete.
3 Doe seyde Ioab tot den Coninck; Nu doe de HEERE uwe Godt tot desen volcke, soo als dese ende die nu zijn, hondertmael meer, dat de oogen mijns heeren des Conincks het aensien: Maer waerom heeft mijn heere de Coninck lust tot dese sake?
4 Doch des Conincks woort nam de overhant tegen Ioab, ende tegen de Overste des heyrs: Also tooch Ioab uyt, met de Overste des heyrs van des Conincks aengesichte, om het volck, Israël, te tellen.
5 Ende sy gingen over de Iordane, ende legerden hen by Aroër, ter rechterhant der stadt, die in ’t midden is van de beke Gads, ende aen Iaëzer.
6 Voorts quamen sy in Gilead, ende in ’t leege lant Hodst: oock quamen sy tot Dan-Iäan, ende rontom by Zidon.
7 Ende sy quamen tot de vestinge van Tyrus, ende alle steden der Heviten ende der Canaaniten: Ende sy quamen uyt aen ’t Zuyden van Iuda te Ber-Seba.
8 Also togen sy om door ’t gantsche lant: ende ten eynde van negen maenden ende twintich dagen quamen sy te Ierusalem.
9 Ende Ioab gaf de somme des getelden volcx aen den Coninck: Ende in Israël waren acht hondert duysent strijtbare mannen, die het sweert uyttrocken, ende de mannen van Iuda waren vijfhondert duysent man.
10 Ende Davids herte sloech hem, na dat hy het volck getelt hadde: Ende David seyde tot den HEERE; Ick hebbe seer gesondicht [in] ’t gene ick gedaen hebbe, maer nu, ô HEERE, neemt doch de misdaet uwes knechts wech, want ick hebbe seer sottelick gedaen.
11 Als nu David des morgens opstont, so geschiedde het woort des HEEREN tot den Prophete Gad, Davids Siender, seggende:
12 Gaet henen ende spreeckt tot David; Alsoo seyt de HEERE; Drie dingen draeg’ ick u voor: Verkiest u een uyt dien, dat ick u doe.
13 So quam Gad tot David, ende maeckt’ et hem bekent, ende seyde tot hem: Sal u een honger van seven jaren in u lant komen? ofte [wilt] ghy drie maenden vlieden voor ’t aengesichte uwer vyanden, dat die u vervolgen? ofte datter drie dagen pestilentie in u lant zy? Merckt nu, ende siet toe, wat antwoort ick dien sal wederbrengen, die my gesonden heeft.
14 Doe seyde David tot Gad: My is seer bange: laet ons doch in de hant des HEEREN vallen, want sijne barmherticheden zijn vele, maer en laet my in de hant van menschen niet vallen.
15 Doe gaf de HEERE eene pestilentie in Israël, van den morgen aen tot den gesetten tijt toe: ende daer storven van den volcke, van Dan tot Ber-Seba toe, tseventich duysent mannen.
16 Doe nu de Engel sijne hant uytstreckte over Ierusalem om haer te verderven, berouwde ’t den HEERE over dat quaet, ende hy seyde tot den Engel, die ’t verderf onder den volcke maeckte, ’T is genoech, treckt uwe hant nu af: de Engel des HEEREN nu was by den dorsch-vloer van Aravna den Iebusiter.
17 Ende David, als hy den Engel sach, die het volck sloech, sprack tot den HEERE, ende seyde, Siet, Ick, ick hebbe gesondicht, ende Ick, ick heb’ onrecht gehandelt, maer wat hebben dese schapen gedaen? Uwe hant zy doch tegen my, ende tegen mijns vaders huys.
18 Ende Gad quam tot David op dien selven dach, ende seyde tot hem; Gaet op, richt den HEERE eenen altaer op, op den dorsch-vloer van Aranja den Iebusiter.
19 Also ginck David op nae Gads woort, gelijck als de HEERE geboden hadde.
20 Ende Aravna sach toe, ende sach den Coninck ende sijne knechten tot hem overkomen: so ginck Aravna uyt, ende booch sich voor den Coninck met sijn aengesicht ter aerden.
21 Ende Aravna seyde; Waerom komt mijn heere de Coninck tot sijnen knecht? ende David seyde, Om desen dorschvloer van u te koopen, om den HEERE eenen altaer te bouwen, op dat dese plage op-gehouden worde van over den volcke.
22 Doe seyde Aravna tot David; Mijn Heere de Coninck neme ende offere dat goet is in sijne oogen: siet daer de runderen ten brantoffer, ende de sleeden ende het runder-tuych ten houte.
23 Dit alles gaf Aravna de Coninck aen den Coninck: voorts seyde Aravna tot den Coninck; De HEERE uwe Godt neme een welgevallen in u.
24 Doch de Coninck seyde tot Aravna; Neen, maer ick sal ’t sekerlick van u koopen voor den prijs, want ick en sal den HEERE mijnen Godt niet offeren brantofferen om niet: Also kochte David den dorschvloer, ende de runderen voor vijftich silvere sikelen.
25 Ende David bouwde aldaer den HEERE eenen altaer, ende offerde brant-offeren ende danck-offeren: Also wert de HEERE den lande verbeden, ende dese plage van over Israël op-gehouden.
FINIS© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
