Absalom, de herten des volcks door listige practijcken gestolen hebbende, v. 1, etc. gaet onder schijn van eene gelofte, met sijns vaders oorlof, nae Hebron, maer maeckt aldaer, met Achitophels hulpe, eene groote conspiratie, sich opwerpende voor Coninck, 7. David sulcx hoorende, vlucht in haeste met sijn volck uyt Ierusalem, latende daer alleenlick sommige sijner bijwijven, 13.
1 ENde het geschiedde daerna, dat Absalom sich liet bereyden wagen ende peerden: ende vijftich mannen loopende voor sijn aengesichte henen.
2 Oock maeckte sich Absalom des morgens vroech op, ende stont aen de zijde van den wech der poorte: ende het geschiedde, dat Absalom alle man, die een geschil hadde, om tot den Coninck ten gerichte te komen, tot sich riep, ende seyde; Uyt welcke stadt zijt ghy? als hy dan seyde; Uwe knecht is uyt eenen der stammen Israëls;
3 So seyde Absalom tot hem; Siet, uwe saken zijn goet ende recht: maer ghy en hebt geenen verhoorder van des Coninckx wegen.
4 Voorts seyde Absalom; Och, datmen my ten Richter stelde in den lande: dat alle man tot my quame, die een geschil ofte rechts-sake heeft, dat ic hem recht sprake!
5 Het geschiedde oock, als yemant naederde om sich voor hem te buygen, so reyckte hy sijne hant uyt, ende greep hem, ende kuste hem.
6 Ende nae die wijse dede Absalom aen gantsch Israël, die tot den Coninck ten gerichte quamen: Also stal Absalom het herte der mannen Israëls.
7 Ten eynde nu van veertich jaer is ’t geschiet, dat Absalom tot den Coninck seyde; Laet my doch henen gaen, ende mijne gelofte, die ick den HEERE belooft hebbe, te Hebron, betalen.
8 Want uwe knecht heeft eene gelofte belooft, als ick te Gesur in Syrien woonde, seggende: Indien de HEERE my sekerlick weder te Ierusalem sal brengen, so sal ick den HEERE dienen.
9 Doe seyde de Coninck tot hem; Gaet in vrede: also maeckte hy sich op, ende ginck nae Hebron.
10 Absalom nu hadde verspieders uytgesonden in alle stammen Israëls, om te seggen: Als ghy ’t geluyt der basuynen sult hooren, so sult ghy seggen; Absalom is Coninck te Hebron.
11 Ende daer gingen met Absalom van Ierusalem twee hondert mannen genoodicht zijnde, doch gaende in hare eenvoudicheyt: want sy en wisten [van] geen sake.
12 Absalom sondt oock om Achitophel den Giloniter, Davids Raet, uyt sijne stadt, uyt Gilo [te halen], als hy offerhanden offerde: Ende de verbintenisse wert sterck, ende het volck quam toe, ende vermeerderde by Absalom.
13 Doe quam daer een bootschapper, tot David, seggende: Het herte eens yegelicken in Israël [volgt] Absalom na.
14 So seyde David tot alle sijne knechten , die met hem te Ierusalem waren; Maeckt u op, ende laet ons vlieden, want daer en soude voor ons geen ontcomen zijn voor Absaloms aengesichte: haestet om wech te gaen , op dat hy niet misschien haeste, ende ons achterhalen, ende een quaet over ons drijve, ende dese stadt flae met de scherpte des sweerts.
15 Doe seyden de knechten des Conincx tot den Coninck: Nae alles, wat mijn heere de Coninck verkiesen sal, siet, [hier] zijn uwe knechten.
16 Ende de Coninc ginck uyt met zijn gantsche huys, te voete: doch de Coninck liet tien bywijven, om het huys te bewaren.
17 Als nu de Coninck met al ’t volck te voete was uytgegaen, so bleven sy staen in eene verre plaetse.
18 Ende alle sijne knechten gingen aen sijne zijde henen, oock alle de Crethi, ende alle de Plethi, ende alle de Gethiten, ses hondert man, die van Gath te voete gekomen waren, gingen voor des Conincks aengesichte henen;
19 So seyde de Coninck tot Ithai den Gethiter; Waerom soudt ghy oock met ons gaen? Keert weder, ende blijft by den Coninck; want ghy zijt vreemt, ende oock sult ghy weder vertrecken nae uwe plaetse.
20 Gisteren zijt ghy gekomen, ende heden soud’ ick u met ons omvoeren om te gaen? so ick doch gaen moet, waer henen ick gaen kan: keert weder, ende brengt uwe broederen wederom; weldadicheyt ende trouwe zy met u.
21 Maer Ithai antwoordde den Coninck, ende seyde: [Soo waerachtich als] de HEERE leeft, ende mijn heere de Coninck leeft; In de plaetse, daer mijn heere de Coninck sal sijn, ’t zy ten doode, ’t zy ten leven, daer sal uwe knecht voor seker oock zijn
22 Doe seyde David tot Ithai; So komt, ende gaet over: also ginck Ithai, de Gethiter, over, ende alle sijne mannen, ende alle de kinderkens, die met hem waren.
23 Ende het gantsche lant weende, met luyder stemme, als al ’t volck overginck: oock ginck de Coninck over de beke Kidron, ende al ’t volck ginck over, recht nae den wech der woestijne.
24 Ende siet, Zadok was oock daer, ende alle de Leviten met hem, dragende de Arke des verbonts Godes, ende sy setteden de Arke Godes neder; ende Abjathar klom op, tot dat al ’t volck uytter stadt ge-eyndicht hadde over te gaen.
25 Doe seyde de Coninck tot Zadok; Brengt de Arke Godts weder in de stadt: indien ick genade sal vinden in des HEEREN oogen, so sal hy my wederhalen, ende salse my laten sien, mitsgaders sijne wooninge.
26 Maer indien hy alsoo sal seggen; Ick en hebbe geenen lust tot u: siet [hier] ben ick, hy doe my, soo als het in sijne oogen goet is.
27 Voort seyde de Coninck tot den Priester Zadok; Zijt ghy [niet] een Siender? keert weder in de stadt met vrede: oock u lieder beyde sonen, Ahimaaz, uwe soon, ende Ionathan, Abjathars soon, met u.
28 Siet, ick sal vertoeven in de vlacke velden der woestijne, tot datter een woort van ulieden kome, datmen my aensegge.
29 Also bracht Zadok, ende Abjathar, de Arke Godts weder te Ierusalem: ende sy bleven aldaer.
30 Ende David ginck op door den opganck der olijven, opgaende ende weenende, ende het hooft was hem bewonden; ende hy selfs ginck barvoets: oock hadden al ’t volck dat met hem was, een yegelic sijn hooft bedeckt ende gingen op, opgaende ende weenende.
31 Doe gafmen David te kennen, seggende; Achitophel is onder de gene, die sich met Absalom hebben verbonden: dies seyde David; ô HEERE maeckt doch Achitophels raet tot sotheyt.
32 Ende het geschiedde, als David tot op de hoochte quam, dat hy aldaer Godt aenbadt; siet, doe ontmoette hem Husai, de Architer, hebbende sijnen rock gescheurt, ende aerde op sijn hooft.
33 Ende David seyde tot hem: So ghy met my voortgaet, so sult ghy my tot eenen last zijn:
34 Maer so ghy weder inde stadt gaet, ende tot Absalom segt; Uwe knecht, ick sal des Conincx zijn: ick ben wel uwes vaders knecht van te vooren geweest, maer nu so sal ick uwe knecht zijn: so soudt ghy my den raet Achitophels te niete maken.
35 Ende en zijn niet Zadok ende Abjathar, de Priesters, aldaer met u? So sal ’t geschieden, dat ghy alle dinck, dat ghy uyt des Conincks huys sult hooren, den Priesteren, Zadok ende Abjathar, sult te kennen geven.
36 Siet, hare beyde sonen zijn aldaer by hen, Ahimaaz des Zadoks, ende Ionathan des Abjathars: so sult ghy-lieden door hare hant tot my senden alle dinck dat ghy sult hooren.
37 Also quam Husai, Davids vrient, in de stadt: ende Absalom quam te Ierusalem.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
