Een Propheet door last van Elisa, salft Iehu tot Coninck over Israel, v. 1, etc. dien hy belast het huys Achabs uyt te roeyen , 7. Iehu wort van de Krijchs-overste voor Coninck erkent, ende uytgeroepen, 11. hy maeckt een verbont tegen Ioram, 14. treckt nae hem tot Iizreel, 15. doorschiet hem, 24. doodt oock Ahazia den Coninck van Iuda, 27. ende laet Izebel ter vensteren uytwerpen, 30. de welcke van de honden gegeten wort, 34.
1 DOe riep de Prophete Elisa eenen van de sonen der Propheten: ende hy seyde tot hem; Gordt uwe lendenen, ende neemt dese Oly-kruycke in uwe hant, ende gaet henen nae Ramoth in Gilead.
2 Als ghy daer sult gekomen zijn, so siet waer Iehu de soon Iosaphats, des soons Nimsi is; ende gaet in, ende doet hem opstaen uyt het midden sijner broederen, ende brengt hem in eene binnenste kamer.
3 Ende neemt de oly-kruycke, ende gietse uyt op sijn hooft, ende segt: Soo seyt de HEERE; Ick hebbe u tot Coninck gesalft over Israël: Doet daerna de deure open, ende vliedt, ende en vertoeft niet.
4 So ginck de jongelinck, die jongelinck des Propheten, nae Ramoth in Gilead.
5 Ende doe hy in-quam, siet, daer saten de Hooft-mannen des heyrs, ende hy seyde; Ick hebbe een woort aen u, ô Hooft-man: ende Iehu seyde; Tot wien van ons allen? ende hy seyde; Tot u, ô Hooft-man.
6 Doe stont hy op, ende ginck in huys, hy dan goot de olye op sijn hooft: ende hy seyde tot hem: Soo seyt de HEERE de Godt Israëls; Ick hebbe u gesalft tot Coninck, over het volck des HEEREN, over Israël.
7 Ende ghy sult het huys Achabs uw’s heeren slaen; dat ick het bloet mijner knechten der Propheten, ende het bloet aller knechten des HEEREN wreke vander hant Izebel.
8 Ende het gantsche huys Achabs sal om-komen: ende ick sal van Achab uytroeyen dien, die aen de wandt pist, oock den beslotenen, ende verlatenen in Israël.
9 Want ick sal het huys Achabs maken, als het huys Ierobeams, des soons Nebats; ende als het huys van Baësa den sone van Ahia.
10 Oock sullen de honden Izebel eten, op ’t stuck [lants] van Iizreël, ende daer en sal niemant zijn die [haer] begrave: doe dede hy de deure op, ende vloedt.
11 Ende als Iehu uyt-ginck tot de knechten sijns heeren, seyde men tot hem; Is ’t al wel? waerom is dese onsinnige tot u gekomen? ende hy seyde tot hen; Ghy kent den man, ende sijne sprake.
12 Maer sy seyden; ’T is leugen, geeft het ons nu te kennen: ende hy seyde; Soo, ende soo heeft hy tot my gesproken, seggende; Soo seyt de HEERE; Ick hebbe u gesalft tot Coninck over Israël.
13 Doe haesteden sy hen, ende een yegelick nam sijn kleet, ende leyde het onder hem, op den hoochsten trap, ende bliesen met de basuyne, ende seyden; Iehu is Coninck geworden.
14 Alsoo maeckte Iehu de soon Iosaphats, des soons Nimsi eene verbintenisse tegen Ioram: (Ioram nu hadde Ramoth in Gilead bewaert, hy, ende gantsch Israël, uyt oorsake van Hazaël, den Coninck van Syrien.
15 Maer de Coninck Ioram was weder-gekeert, op dat hy sich te Iizreël heelen liete van de slagen, die hem de Syriers geslagen hadden, als hy streedt tegen Hazaël den Coninck van Syrien) ende Iehu seyde; So ’t u lieder wille is, laet niemant van de stadt uyt trecken, die ontkome, om [dit] in Iizreël te gaen vercondigen.
16 Doe reedt Iehu, ende tooch nae Iizreël; want Ioram lach aldaer: ende Ahazia de Coninck van Iuda was afgekomen, om Ioram te besien.
17 De wachter nu stont op den toren te Iizreël, ende sach den hoop van Iehu, als hy aenquam, ende seyde; Ick sie eenen hoop: doe seyde Ioram; Neemt eenen ruyter, ende sendt [dien] haer-lieden te gemoete, ende dat hy segge, Is ’t vrede?
18 Ende de ruyter te peerde tooch henen hem te gemoete, ende seyde; Soo seyt de Coninck, Is ’t vrede? ende Iehu seyde; Wat hebt ghy met den vrede te doen? Keert om nae achter my: ende de wachter gaf ’t te kennen, seggende; De bode is tot hen gekomen, maer hy en komt niet weder.
19 Doe sondt hy eenen anderen ruyter te peerde, ende als dese tot hen gekomen was, seyde hy; Soo seyt de Coninck, Is ’t vrede? ende Iehu seyde; Wat hebt ghy met de vreden te doen? keert om nae achter my.
20 Ende de wachter gaf dit te kennen, seggende; Hy is tot aen hen gekomen, maer hy en komt niet weder: ende het drijven is als het drijven van Iehu, den soon van Nimsi, want hy drijft onsinnichlick.
21 Doe seyde Ioram; Spant aen; ende men spande sijnen wagen aen: So tooch Ioram de Coninck Israëls uyt, ende Ahazia de Coninck van Iuda, een yeder op sijnen wagen; ende sy togen uyt Iehu te gemoete, ende vonden hem op het stuck [lants] van Naboth de Iizreëliter.
22 Het geschiedde nu, als Ioram Iehu sach, dat hy seyde; Is ’t oock vrede, Iehu? maer hy seyde; Wat vrede, soo lange als de hoererijen uwer moeder Izebels, ende hare tooverijen soo vele zijn?
23 Doe keerde Ioram, sijne hant, ende vloodt, ende seyde tot Ahazia; ’Tis bedroch, Ahazia.
24 Maer Iehu spande den boge met voller hant, ende schoot Ioram tusschen sijne armen, dat de pijl door sijn hert uytginck; ende hy kromde sich in sijnen wagen.
25 Doe seyde [Iehu] tot Bidkar sijnen Hooft-man; Neemt, werpt hem op dat stuck lants van Naboth de Iizreëliter: want gedenckt, als ick, ende ghy neffens malkanderen achter sijnen vader Achab reeden, dat hem de HEERE desen last op leyde, [seggende]:
26 So ick gister avont niet gesien en hebbe het bloet Naboths, ende het bloet sijner sonen, seyt de HEERE! ende ick u dat niet en vergelde op dit stuck [lants] ! seyt de HEERE: Nu dan neemt, werpt hem op dat stuck [lants], nae het woort des HEEREN.
27 Als Ahazia de Coninck van Iuda [dat] sach; so vloodt hy door den wech van het huys des hofs: doch Iehu vervolchde hem achter na, ende seyde; Slaet hem oock op den wagen, aenden opganck nae Gur, die by Iibleam is; ende hy vloodt nae Megiddo, ende sterf aldaer.
28 Ende sijne knechten voerden hem nae Ierusalem, ende sy begroeven hem in sijn graf, by sijne vaderen inde stadt Davids.
29 In het elfde jaer nu van Ioram den soon Achabs, was Ahazia Coninck geworden over Iuda.
30 Ende Iehu quam te Iizreël: als Izebel [dat] hoorde, so blanckettede sy haer aengesicht, ende vercierde haer hooft, ende keeck ter venster uyt.
31 Doe nu Iehu ter poorten in quam, seyde sy; Is ’t wel, O Zimri sijnes heeren doot-slager?
32 Ende hy hief sijn aengesicht op nae de venster, ende seyde; Wie is met my? wie? Doe sagen op hem twee drie Kamerlingen.
33 Ende hy seyde; Stootse van boven neder: ende sy sietense van boven neder, so dat van haer bloet aen den wandt, ende aen de peerden gesprengt wert, ende hy vertradtse.
34 Als hy nu ingekomen was, ende gegeten, ende gedroncken hadde, seyde hy: Siet nu nae die vervloeckte, ende begraeftse: want sy is eens Conincks dochter.
35 Ende sy gingen henen om haer te begraven: doch sy en vonden niet van haer, dan het beckeneel, ende de voeten, ende de palmen harer handen.
36 Doe quamen sy weder, ende gaven ’t hem te kennen, ende hy seyde; Dit is het woort des HEEREN, dat hy gesproken heeft door den dienst sijnes knechts Elia, des Thisbiters, seggende: Op het stuck [lants] van Iizreël sullen de honden het vleesch Izebels eten.
37 Ende het doode lichaem Izebels sal zijn gelijck mest op den velde, in ’t stuck [lants] van Iizreël; datmen niet sal konnen seggen, Dit is Izebel.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
