Elisa vermenichvuldigt door een mirakel de olye eener arme weduwe, vers 1, etc. Hy wort van de Sunamitische geherbergt, 8. hy belooft haer eenen sone, 12. dien sy krijgt, 17. de sone sterft, 18. dien Elisa weder levendich maeckt, 29. hy beneemt de coloquinten hare vergifticheyt, 38. ende spijst hondert mannen met twintich gersten brooden, ende groene aren, 42.
1 Eene vrouwe nu uyt de wijven van de sonen der Propheten riep tot Elisa, seggende; Uwe knecht, mijn man, is gestorven, ende ghy weet, dat uwe knecht den HEERE was vreesende: nu is de schult-heere gekomen, om mijne beyde kinderen voor hem tot knechten te nemen.
2 Ende Elisa seyde tot haer: Wat sal ick u doen? geeft my te kennen; wat ghy inden huyse hebt: ende sy seyde, Uwe dienstmaecht en heeft niet met allen inden huyse, dan eene kruycke met olye.
3 Doe seyde hy, Gaet, eyscht voor u vaten van buyten, van alle uwe nabueren ledige vaten; maeckter niet weynich te hebben.
4 Komt dan in, ende sluyt de deure voor u, ende voor uwe sonen toe; daer na giet in alle die vaten, ende dat vol is, set wech.
5 So ginckse van hem, ende sloot de deure voor haer, ende voor hare sonen toe; die brachten haer de vaten toe, ende sy goot in.
6 Ende het geschiedde, als die vaten vol waren, datse tot haren sone seyde; Brengt my noch een vat aen: maer hy seyde tot haer; Daer en is geen vat meer: ende de olye stont stille.
7 Doe quam sy, ende gaft den man Godts te kennen: ende hy seyde; Gaet henen, verkoopt de olye, ende betaelt uwen schult-heere: ghy dan, [met] uwe sonen leeft by het overige.
8 Het geschiedde oock op eenen dach, als Elisa nae Sunem door trock, dat aldaer eene groote vrouwe was, de welcke hem aen-hielt, om broot te eten: voorts geschieddet, soo dickwils hy doortrock, weeck hy daer in, om broot te eten.
9 Ende sy seyde tot haren man; Siet nu, ick hebbe gemerckt dat dese man Godts heylich is; die by ons altoos doortreckt.
10 Laet ons doch eene kleyne opper-kamer van eenen wandt maken, ende laet ons daer voor hem setten een bedde, ende tafel, ende stoel, ende kandelaer, so sal’t geschieden, wanneer hy tot ons komt, dat hy daer in wijcke.
11 Ende het geschiedde op eenen dach, dat hy daer quam: ende hy weeck in die opper-kamer, ende leyde sich daer neder.
12 Doe seyde hy tot sijnen jongen Gehazi, Roept dese Sunamitische: ende als hyse geroepen hadde, stont se voor sijn aengesicht,
13 (Want hy hadde hem geseyt; Segt nu tot haer, Siet, ghy zijt sorchvuldich voor ons geweest met alledese sorchvuldicheyt; wat isser voor u te doen? isser yet om voor u te spreken tot den Coninck; ofte tot den Crijchs-oversten? ende sy hadde geseyt, Ick woone in’t midden mijnes volcks.
14 Doe hadde hy geseyt, Wat isser dan voor haer te doen? Ende Gehazi hadde geseyt, Sy en heeft doch geenen sone, ende haer man is out.
15 Daerom hadde hy geseyt, Roept haer: ende als hyse geroepen hadde, stont sy inde deure.)
16 Ende hy seyde, Op desen gesetten tijt, ontrent desen tijt des levens sult ghy eenen sone omhelsen: ende sy seyde, Neen, mijn Heere, ghy man Godts en liecht tegen uwe dienstmaecht niet.
17 Ende de vrouwe wert swanger, ende baerde eenen sone op dien gesetten tijt, ontrent den tijt des levens, dien Elisa tot haer gesproken hadde.
18 Doe nu het kint groot wert, geschieddet op eenen dach, dattet uytginck tot sijnen vader, tot de maeyers.
19 Ende het seyde tot sijnen vader, Mijn hooft, mijn hooft: hy dan seyde tot eenen jongen, Draegt hem tot sijnen moeder.
20 Ende hy droech hem, ende bracht hem tot sijne moeder: ende hy sat op hare knyen tot aen den middach toe, doe sterf hy.
21 Ende sy ginck op, ende leyde hem op het bedde van den man Godts: daer na sloot sy voor hem toe, ende ginck uyt.
22 Ende sy riep om haren man, ende seyde, Sendt my doch eenen vande jongens, ende eene vande eselinnen; dat ick tot den man Godts loope, ende wederkome.
23 Ende hy seyde, Waerom gaet ghy heden tot hem? ten is geene nieuwe Mane, nochte Sabbath, ende sy seyde; ’Tsal wel zijn.
24 Doe sadelde sy de eselinne, ende seyde tot haren jongen; Drijft, ende gaet voort: en houdt my niet op voort te rijden, ’t en zy dan dat ick ’t u segge.
25 Alsoo tooch sy henen, ende quam tot den man Godts, tot den berch Carmel: ende het geschiedde als de man Godts haer van tegen over sach, dat hy tot Gehazi sijnen jongen seyde: Siet, daer is de Sunamitische.
26 Nu loopt doch haer te gemoete, ende segt tot haer; Ist wel met u? ist wel met uw’ man? ist wel met u kint? ende sy seyde, ’Tis wel.
27 Doe sy nu tot den man Godts op den berch quam, vattese sijne voeten; maer Gehazi tradt toe, om haer af te stooten, doch de man Godts seyde, Laetse geworden, want hare ziele is in haer bitterlick bedroeft, ende de HEERE heeftet voor my verborgen, ende my niet kont gedaen.
28 Ende sy seyde, Heb ick eenen sone van mijnen heere begeert? seyde ick niet, en bedriecht my niet?
29 Ende hy seyde tot Gehazi, Gordt uwe lendenen, ende neemt mijnen staf in uwe hant, ende gaet henen: so ghy yemant vindt, en groet hem niet, ende so u yemant groet, en antwoordt hem niet: ende legt mijnen staf op het aengesicht vanden jongen.
30 Doch de moeder vanden jongen seyde, [Soo waerachtich als] de HEERE leeft, ende uwe ziele leeft, ick en sal u niet verlaten: hy stont dan op, ende volchde haer na.
31 Gehazi nu was voor haer aengesicht doorgegaen: ende hy leyde den staf op het aengesichte vanden jongen; doch daer en was geene stemme, noch geene opmerckinge: soo keerde hy weder hem te gemoete, ende bracht hem bootschap, seggende; De jongen en is niet ontwaeckt.
32 Ende doe Elisa in ’t huys quam, Siet, so was de jongen doot, zijnde geleyt op sijn bedde.
33 So ginck hy in, ende sloot de deure voor hen beyden toe: ende badt tot den HEERE.
34 Ende hy klam op, ende leyde sich neder op het kint, ende leggende sijnen mont op desselven mont, ende sijne oogen op sijne oogen, ende sijne handen op sijne handen, breydde sich over hem uyt, ende het vleesch des kints wert warm.
35 Daerna quam hy weder, ende wandelde in ’t huys eens herwaert, ende eens derwaert, ende klam [weder] op, ende breydde sich over hem uyt; ende de jongen niesde tot seven-mael toe, daer na dede de jongen sijne oogen op.
36 Ende hy riep Gehazi, ende seyde, Roept dese Sunamitische, ende hy riepse, ende sy quam tot hem: ende hy seyde, Neemt uwen sone op.
37 Soo quam sy, ende viel voor sijne voeten, ende booch haer ter aerde: ende sy nam haren sone op, ende ginck uyt.
38 Als nu Elisa weder te Gilgal quam, so wasser honger in dat lant, ende de sonen der Propheten saten voor sijn aengesichte: ende hy seyde tot sijnen jongen: Set den grooten pot aen, ende siedt moes voor de sonen der Propheten.
39 Doe ginck een uyt in’t velt om moes-kruyden te lesen, ende hy vondt eenen wilden wijnstock, ende las daer van, sijn kleet vol wilde Coloquinten, ende quam, ende sneetse in den moes-pot, want sy en kendense niet.
40 Daerna schepten sy voor de mannen op, om te eten: ende het geschiedde, als sy aten van dat moes, dat sy riepen, ende seyden, Man Godts, de doot is in de pot, ende sy en konden’t niet eten.
41 Maer hy seyde, Brenget dan meel: ende hy wierp’t inden pot: ende hy seyde, Schept voor het volck op, dat sy eten; Doe en was daer niet quaets inden pot.
42 Ende daer quam een man van Baal Salisa, ende bracht den man Godts brooden der eerstelingen, twintich gersten brooden, ende groene aren in hare hulsen: ende hy seyde, Geeft den volcke datse eten.
43 Doch sijn dienaer seyde, Wat soude ick dat hondert mannen voorsetten? ende hy seyde, Geeft den volcke datse eten, want alsoo seyt de HEERE; Men sal eten, ende overhouden.
44 So settede hy’t hen voor, ende sy aten, ende sy hielden over, nae het woort des HEEREN.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
