1 Godt klaeght over de ondanckbaerheyt sijns volcks, ende dreyght haer te straffen. 10 Laet haer door Esdram aenseggen, alsoo sy sijn verbondt verwierpen, dat hy de Heydenen in hare plaetse sal roepen, ende de selve overvloedelick segenen. 42 Esdras siet den Sone Godts, ende de gene die van hem gekroont werden.
1 DIt seght de Heere, Ick hebbe dit volck uyt de dienstbaerheyt gevoert, aen ’t welck ick bevelen gegeven hebbe door mijne knechten de Propheten, die sy niet en hebben willen hooren, maer sy hebben mijnen raedt te niete gemaeckt.
2 De moeder diese gebaert heeft, seght tot haer, Gaet henen kinderen: want ick ben een weduwe, ende verlatene:
3 Met vreughden hebbe ick u opgevoedt, ende ick hebbe u met rouwe ende droefheyt verloren: want ghy hebt gesondight voor den Heere uwen Godt, ende hebt quaet voor hem gedaen.
4 Nu dan, wat sal ick u doen? ick ben een weduwe ende verlatene: Gaet henen kinderen, ende versoeckt barmherticheyt vanden Heere.
5 Doch u, ô Vader, roepe ick tot getuyge over de moeder deser kinderen, die mijn verbont niet en hebben willen houden.
6 Dat ghyse te schande brenght, ende hare moeder ten roove, op dat sy niet meer voort-geteelt en worden.
7 Laet hare namen verstroyt worden onder de Heydenen: Laetse van der aerden verdelght worden; want sy hebben mijnen eedt veracht.
8 Wee u Assur, die de ongerechtige by u verberght: ghy boos volck, gedenckt wat ick Sodoma ende Gomorra gedaen hebbe,
9 Welcker landt in peck-schollen, ende assch-hoopen light, also sal ick haer doen, die my niet gehoort en hebben, spreeckt de Heere, de Almachtige.
10 Dit seght de Heere tot Esdra, Verkondight mijnen volcke, dat ick haer het Coninckrijck Ierusalem sal geven, ’t welck ick Israël soude gegeven hebben.
11 Ende ick wil hare heerlickheyt tot my nemen, ende sal haer de eeuwige Tabernakelen geven, die ick genen bereyt hadde.
12 Het hout des levens sal haer zijn tot een welrieckende salve: sy en sullen noch arbeyden, noch moede worden:
13 Gaet henen, so sult ghy ’t ontfangen: bidt voor u, dat het [maer ] weynige dagen vertoeve: het Coninckrijck is nu voor u bereydt: waket.
14 Betuyght den hemel ende de aerde: want het quade hebbe ick verbroken, ende het goede hebbe ick geschapen: want [’t is, soo waer als ] ick leve, spreeckt de Heere.
15 Ghy moeder, omhelst uwe kinderen, voedt die op met blijdschap als een duyve, bevestight hare voeten: want ick hebbe u verkoren, spreeckt de Heere.
16 Ende ick sal de doode opwecken uyt hare plaetsen: ende uyt de graven sal ickse voort-brengen: want ick hebbe mijnen name bekent gemaeckt in Israël.
17 Ende vreest niet, ghy moeder der kinderen: want ick hebbe u verkoren, spreeckt de Heere.
18 Ick sal u mijne knechten Esaiam ende Ieremiam tot een hulpe senden: na welcker raedt ick voor u geheylight ende bereydt hebbe twaelf boomen met verscheydene vruchten geladen:
19 Ende soo veel fonteynen die met melck ende honich vlieten: ende seven groote bergen, die roosen ende lelien hebben: op welcke ick uwe kinderen met blijdschap sal vervullen.
20 Spreeckt recht den weduwen: doet recht den weesen: geeft den armen: beschermt de verlatene: bekleedt de naeckte:
21 Heelt den verwondden ende krancken: en spot niet met den kreupelen: beschermt den verlemden: ende laet den blinden komen tot het gesichte mijner klaerheyt.
22 Den ouden ende jongen behoudt binnen uwe mueren.
23 Waer ghy de doode vindt, teeckent’se, ende begraeft’se: so sal ick u de eerste sittinge geven in mijne Verrijsenisse:
24 Zijt stille, ende hout op mijn volck, want uwe ruste sal komen.
25 Ghy goede voedster, queeckt uwe kinderen op: versterckt hare voeten.
26 Van de knechten die ick u gegeven hebbe en sal niemant omkomen: want ick sal’se van u getal eysschen.
27 En bekommert u niet: want als de dach des angsts ende noots komt, so sullenandere weenen ende droevich zijn: maer ghy sult vrolick ende overvloedich zijn.
28 De Heydenen sullen jalours zijn, maer sy en sullen tegen u niet vermogen, spreeckt de Heere.
29 Mijne handen sullen u bedecken, dat uwe kinderen de helle niet en sien:
30 Vervrolickt u, ghy moeder met uwe kinderen: want ick sal u verlossen, spreeckt de Heere:
31 Gedenckt aen uwe kinderen die slapen: want ick sal’se uyt de zijden der aerde te voorschijn brengen, ende ick sal haer barmherticheyt bewijsen, dewijle ick barmhertich ben, spreeckt de Heere, de Almachtige.
32 Omhelst uwe kinderen tot dat ick kome, ende haer barmherticheyt bewijse: want mijne fonteynen vloeyen over, ende mijne genade en sal niet ontbreken.
33 Ick Esdra, hebbe een bevel ontfangen vanden Heere op den berg Oreb, dat ick tot Israël gaen soude. Tot de welcke als ick quam, soo verwierpen sy my, ende versmaedden het bevel des Heeren.
34 Daerom segge ick tot u, ghy Heydenen, die dat hoort ende verstaet: verwacht uwen Herder, hy sal u een eeuwige ruste geven: want hy is na by, die aen ’t eynde der werelt sal komen.
35 Zijt bereydt tot de belooninge des Coninckrijcks, want een altijt duerende licht sal over u lichten in alle eeuwicheyt.
36 Vliedt de schaduwe deser Werelt: neemt de vreughde uwer heerlickheyt: ick betuyge [dit ] opentlick [voor ] mijnen Salichmaker.
37 Neemt de gave aen, die u aengepresen wort, ende verheught u, danckseggende den genen die u tot het hemelsch Coninckrijck heeft geroepen.
38 Rijst op, ende staet, ende siet het getal der gene die geteeckent zijn in de maeltijt des Heeren.
39 Die van de schaduwe deser werelt zijn overgegaen, die hebben cierlicke kleederen van den Heere ontfangen.
40 Syon neemt u getal tot u, ende besluyt in u uwe in ’t wit gekleedde, die de Wet des Heeren vervult hebben.
41 Het getal uwer kinderen die ghy gewenscht hebt, is vol. Bidt de Majesteyt des Heeren, dat uw’ volck geheylight worde dat van den beginne geroepen is.
42 Ick Esdras sach op den berch Sion eenen grooten hoop, die ick niet tellen en konde, ende sy loofden alle den Heere met lof-sangen,
43 Ende in ’t midden van haer was een jongelinck van aensienlicker grootte, hooger dan die alle, ende hy settede een kroone op een yder van hare hoofden, ende hy wiert meer verhooght: dies ick my zeer verwonderde.
44 Doe vraeghde ick den Engel ende seyde, Wie zijn dese, Heere?
45 Welcke my antwoordde ende seyde, Dese zijn’t die den sterflicken rock hebben afgeleght, ende den onsterflicken hebben aengedaen, ende hebben den name Godts beleden: nu worden sy gekroont, ende ontfangen palmtacken.
46 Ende ick seyde tot den Engel, Wie is die jongelinck die haer kroonen opset, ende palmtacken inde handen geeft?
47 Ende hy antwoordde my ende seyde, Het is de Sone Godts, die sy inde werelt hebben beleden. Doe begon ick haer hoochlick te verheffen, die so kloeckmoedich voor den name des Heeren gestaen hadden.
48 Doe seyde my de Engel, Gaet, ende verkondight mijnen volcke hoedanige ende hoe groote wonderen Godts ghy gesien hebt.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
