Also Sanherib de Coninck van Assyrien in Iuda valt, sterckt Hizkia de stadt van Ierusalem, v. 1, etc. troost, ende vermaent het volck, 7. Sanherib trotst Hizkia, ende lastert Godt, 9. Hizkia, ende Iesaia de Prophete roepen den Heere aen, 20. De Assyriers worden door eenen Engel verslagen, 21. Hizkia wort kranck, 24. genesen zijnde vertoornt hy Godt, doch met volgende berouw, 25. hy blijft gesegent, 27. vergrijpt sich, handelende met de gesanten van Babel, 31. hy sterft, ende sijn sone Manasse wert Coninck, 33.
1 NAe dese geschiedenissen, ende der selver bevestiginge, quam Sanherib de Coninck van Assyrien, ende tooch in Iuda, ende legerde sich tegen de vaste steden, ende dachtse tot hem af te scheuren.
2 Iehizkia nu siende, dat Sanherib quam, ende sijn aengesichte was tot den krijch tegen Ierusalem:
3 So hielt hy raet met sijne Vorsten, ende sijne Helden, om de fonteyn-wateren te stoppen, die buyten de stadt waren: ende sy hielpen hem.
4 Want veel volcks wert vergadert, dat alle de fonteynen stopte, mitsgaders de beke, die door het midden des lants henen vloeyde, seggende: Waerom souden de Coningen van Assyrien komen, ende vele waters vinden?
5 So versterckte hy sich, ende bouwde den geheelen muer op, die gebroken was, dien hy optrock tot aen de torens, met eenen anderen muer daer buyten, ende hy versterckte Millo [in] de stadt Davids: ende hy maeckte geweer, ende schilden in menichte.
6 Ende hy stelde Krijchs-overste over het volck, ende hy vergaderdese tot hem in de strate der stadts-poorte, ende sprack nae haer herte, seggende;
7 Zijt sterck, ende hebt eenen goeden moet, en vreeset niet, nochte ontsettet u niet voor het aengesichte des Conincks van Assyrien, nochte voor het aengesichte der gantscher menichte, die met hem is: want met ons isser meer, dan met hem.
8 Met hem is eenen vleeschelicken arm, maer met ons is de HEERE onse Godt, om ons te helpen, ende om onse krijgen te krijgen: ende het volck steunde op de woorden van Iehizkia den Coninck van Iuda.
9 Na desen sondt Sanherib de Coninck van Assyrien sijne knechten nae Ierusalem, (doch hy selve was voor Lachis, ende alle sijne heerschappije met hem) tot Iehizkia den Coninck van Iuda, ende tot het gantsche Iuda, dat te Ierusalem was, seggende:
10 Soo seyt Sanherib de Coninck van Assyrien: Waer op vertrouwet ghy, dat ghy te Ierusalem blijft inde vestinge?
11 Roeyt u Iehizkia niet op, dat hy u overgeve, om door honger, ende door dorst te sterven, seggende: De HEERE onse Godt sal ons uyt de hant des Conincks van Assyrien redden?
12 Heeft niet de selve Iehizkia sijne hoochten, ende sijne altaren wechgenomen, ende tot Iuda, ende tot Ierusalem gesproken, seggende; Voor den eenigen Altaer sult ghy u neder-buygen, ende daer op roocken?
13 Weet ghy niet wat ick gedaen hebbe, ende mijne vaderen, allen volckeren der landen? Hebben de Goden vande natien dier landen, haer lant eenichsins konnen redden uyt mijne hant?
14 Wie isser onder alle Goden der selver natien, dewelcke mijne vaders verbannen hebben, die sijn volck heeft konnen redden uyt mijne hant, dat uwe Godt u uyt mijne hant soude konnen redden?
15 Nu dan, dat Iehizkia u lieden niet en bedriege, ende dat hy u op sulcker wijse niet op en roeye, ende en geloovet hem niet; want geen Godt van eenige natie, ende Coninckrijcke, heeft sijn volck uyt mijne hant, ende mijner vaderen hant, konnen redden: hoe veel te min sal uwe Godt u konnen uyt mijne hant redden?
16 Daertoe spraken sijne knechten noch meer tegen Godt den HEERE, ende tegen sijnen knecht Iehizkia.
17 Oock schreef hy brieven, om den HEERE den Godt Israëls te hoonen, ende om tegens hem te spreken, seggende: Gelijck de Goden vande natien der landen, die haer volck uyt mijne hant niet gereddet en hebben, alsoo en sal de Godt van Iehizkia sijn volck uyt mijne hant niet redden.
18 Ende sy riepen met luyder stemme op Iodisch tegen het volck Ierusalems, dat op den muer was, om die bevreest te maken, ende die te beroeren; op datse de stadt mochten innemen;
19 Ende spraken van den Godt Ierusalems, als van de Goden der volckeren der aerde, een werck van ’s menschen handen.
20 Maer de Coninck Iehizkia, ende de Propheet Iesaia, de sone van Amoz, baden daer tegen: ende sy riepen nae den Hemel.
21 Ende de HEERE sondt eenen Engel, die alle strijdtbare helden, ende Vorsten, ende Overste in’t leger des Conincks van Assyrien verdelchde: So is hy met schaemte des aengesichtes in sijn lant wedergekeert; ende als hy in’t huys sijns Godts ingegaen was; so velden hem daer met den sweerde die uyt sijnen lijve voortgekomen waren.
22 Also verloste de HEERE Iehizkia, ende de inwoonderen Ierusalems, uyt de hant Sanheribs des Conincks van Assyrien, ende uyt aller hant: ende hy geleyddese rontom henen.
23 Ende vele brachten geschencken tot den HEERE te Ierusalem, ende uytgelesene kostelickheden tot Iehizkia den Coninck Iuda, so dat hy daer na voor de oogen aller Heydenen verheven wert.
24 In die dagen wert Iehizkia kranck tot stervens toe: ende hy badt tot den HEERE; Die sprack tot hem, ende hy gaf hem een wonder-teecken.
25 Maer Iehizkia en dede geen vergeldinge, nae de weldaet aen hem geschiet, dewijle sijn herte verheven wert: Daerom wert over hem, ende over Iuda, ende Ierusalem eene groote toornicheyt.
26 Doch Iehizkia verootmoedichde sich om de verheffinge sijns herten, hy, ende de inwoonderen van Ierusalem: so dat de groote toornicheyt des HEEREN over hen niet en quam in de dagen van Iehizkia.
27 Iehizkia nu hadde seer veel rijckdoms, ende eere: ende hy maeckte sich schatkameren voor silver, ende voor gout, ende voor kostelick gesteente, ende voor specerijen, ende voor voor schilden, ende voor alle begeerlicke gereetschap:
28 Oock schat-huysen voor de inkomste van koorn, ende most, ende olije; ende stallen voor allerley beesten, ende koyen voor de kudden.
29 Daer toe hadde hy sich steden gemaeckt, mitsgaders besittinge van schapen, ende runderen in menichte: Want Godt gaf hem seer groote have.
30 De selve Iehizkia stopte oock den opper- uytganck der wateren van Gihon, ende leydese recht af beneden nae het westen der stadt Davids: Want Iehizkia hadde voorspoet in al sijn werck.
31 Maer ’t is alsoo, als de Gesanten der Vorsten Babels die tot hem gesonden hadden, om te vragen nae dat wonderteecken, dat in’t lant geschiet was, [by hem waren,] verliet hem Godt, om hem te versoecken, om te weten al [wat] in sijn herte was.
32 Het overige nu der geschiedenissen van Iehizkia, ende sijne goetdadicheden, siet, die zijn geschreven in’t gesichte vanden Propheet Iesaia, de sone van Amoz, [ende] in het boeck der Coningen van Iuda, ende Israël.
33 Ende Iehizkia ontsliep met sijne vaderen, ende sy begroeven hem in het hoochste vande graven der sonen Davids; daertoe gantsch Iuda, ende de inwoonderen Ierusalems deden hem eere aen in sijne doot: ende sijn sone Manasse wert Coninck in sijne plaetse.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
