Elia voorseyt Achab groote droochte, v. 1, etc. wort van Godt gesonden nae de beke Crith, 2. daer wort hy vande raven gespijst, 5. wort gesonden nae Zarphath, tot eene weduwe, 8. die hem spijst met meel, ende olye, daer aen niet en ontbreeckt, 11. Elia verweckt den sone sijner weerdinne, 17. de welcke Eliam kent voor een Prophete, 24.
1 ENde Elia de Tisbiter van den inwoonderen Gileads, seyde tot Achab: [Soo waerachtich als] de HEERE de Godt Israëls leeft, voorwiens aengesicht ick stae; indien dese jaren dauw, ofte regen zijn sal, ten zy dan nae mijn woort.
2 Daerna geschiedde het woort des HEEREN tot hem, seggende:
3 Gaet wech van hier, ende wendt u nae het oosten, ende verbercht u aen de beke Crith, die voor aen de Iordane is.
4 Ende het sal geschieden dat ghy uyt de beke drincken sult: ende ick hebbe den raven geboden, datse u daer onderhouden sullen.
5 Hy ginck dan henen, ende dede nae het woort des HEEREN; want hy ginck, ende woonde by de beke Crith, die voor aen de Iordane is.
6 Ende de raven brachten hem des morgens broot, ende vleesch; desgelijcks broot, ende vleesch des avonts: ende hy dranck uyt de beke.
7 Ende het geschiedde ten eynde van [vele] dagen, dat de beke uytdroochde: want geen regen in’t lant geweest en was:
8 Doe geschiedde het woort des HEEREN tot hem, seggende:
9 Maeckt u op, gaet henen nae Zarphath die by Zidon is, ende woont aldaer; siet, ick hebbe daer eene Weduw-vrouwe geboden, datse u onderhoude.
10 Doe maeckte hy sich op, ende ginck nae Zarphath; als hy nu aende poorte der stadt quam; siet, so was daer eene Weduw-vrouwe hout lesende: ende hy riep tot haer, ende seyde; Haelt my doch een weynich waters in dit vat, dat ick drincke.
11 Doe sy nu henen ginck om te halen, so riep hy tot haer, ende seyde; Haelt my doch [oock] eene bete broots in uwe hant.
12 Maer sy seyde: [Soo waerachtich als] de HEERE uwe Godt leeft, indien ick eene koecke hebbe, dan alleen een hant vol meels in de kruycke, ende een weynich olye inde flessche: ende siet, ick hebbe een paer houten gelesen, ende ick gae henen, ende sal het voor my, ende voor mijnen sone bereyden, dat wy het eten, ende sterven.
13 Ende Elia seyde tot haer; En vreest niet, gaet henen, doet nae uwen woorde: maer maeckt my voor eerst eene kleyne koecke daer van, ende brengtse my hier uyt; doch u, ende uwen sone sult ghy daer na [wat] maken.
14 Want soo seyt de HEERE de Godt Israëls: Het meel vande kruycke en sal niet verteert worden, ende de olye der flessche en sal niet ontbreken, tot op den dach dat de HEERE regen op den aerdbodem geven sal.
15 Ende sy ginck henen, ende dede nae het woort van Elia: so at sy, ende hy, ende haer huys [vele] dagen.
16 Het meel vande kruycke en wiert niet verteert, ende de olye van de flessche en ontbrack niet, nae het woort des HEEREN, dat hy gesproken hadde door den dienst van Elia.
17 Ende het geschiedde na dese dingen, dat de sone deser vrouwe, der weerdinne van den huyse, kranck wert, ende sijne krancheyt wiert seer sterck, tot dat geen adem in hem overgebleven en was.
18 Ende sy seyde tot Elia; Wat hebbe ick met u te doen, ghy man Godts? zijt ghy by my ingekomen om mijne ongerechticheyt in gedachtenisse te brengen, ende om mijnen sone te dooden?
19 Ende hy seyde tot haer; Geeft my uwen sone: ende hy nam hem van haren schoot, ende droech hem boven in de oppersale, daer hy selve woonde, ende hy leyde hem neder op sijn bedde.
20 Ende hy riep den HEERE aen, ende seyde: HEERE mijn Godt, hebt ghy dan oock dese Weduwe, by de welcke ick herberge, soo qualick gedaen, dat ghy haren sone gedoodt hebt?
21 Ende hy mat sich driemael uyt over dat kint, ende riep den HEERE aen, ende seyde: HEERE mijn Godt, laet doch de ziele deses kints in hem wederkomen.
22 Ende de HEERE verhoorde de stemme van Elia: ende de ziele des kints quam weder in hem, dattet weder levendich wert.
23 Ende Elia nam het kint, ende bracht het af van de opper-sale in het huys, ende gaf het sijne moeder: ende Elia seyde; Siet uw’ sone leeft.
24 Doe seyde die vrouwe tot Elia; Nu weet ick dit dat ghy een man Godts zijt; ende dat het woort des HEEREN in uwen mont waerheyt is.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
