1 Vermaendt de kinderen Godts tot geduldicheyt. 6 Desgelijcks tot geloove, ende hope op sijne barmherticheyt. 14 Spreeckt het wee over den slappen, ende onverduldigen. 18 ende vermaent de godtvreesende tot onderhoudinge van sijne geboden.
1 MYn kindt, in dien ghy comt om den Heere te dienen, so bereydt uwe ziele tot aenvechtinge.
2 Recht u herte, ende verdraeght, ende en haest niet in den tijdt, als de selve over u gebracht wort.
3 Hanght hem aen, ende en wijckt niet van hem af, op dat ghy meught vermeerdert worden in uwe laetste [dagen ].
4 Neemt geerne aen al wat u soude mogen overcomen, ende in de veranderinge van uwe vernederinge zijt lanckmoedich.
5 Want in ’t vyer wort het gout beproeft, ende aengename menschen in den oven der vernederinge.
6 Gelooft hem, ende hy sal u helpen, Ende maeckt uwe wegen recht, ende hoopt op hem.
7 Ghy die den Heere vreest, gelooft hem: ende uwe loon en sal geensins ontvallen.
8 Ghy die den Heere vreest, hoopt het goede, ende eeuwige verheuginge ende barmherticheyt.
9 Ghy die den Heere vreest, verbeyt sijne barmherticheyt ende en wijckt niet af, op dat ghy niet en valt.
10 Siet de oude geslachten aen, ende merckt.
11 Wie heeft op den Heere betrouwt, ende is beschaemt geworden?
12 Ofte wie is in sijne vreese gebleven, ende verlaten geworden? ofte wie heeft hem aengeroepen, ende is van hem veracht?
13 Want de Heere is een ontfermer ende barmhertich, lanckmoedich, ende van groote barmhertigheyt, ende vergeeft de sonden, ende behoedt in den tijt der verdruckinge.
14 Wee den bevreesden herten, ende den slappen handen, ende den sondaer die twee paden ingaet.
15 Wee een slap herte, om dat het niet en gelooft, daerom en sal het niet beschermt worden.
16 Wee u lieden die de lijdtsaemheyt verloren hebt.
17 Wat sult ghy doch doen, als u de Heere besoecken sal?
18 Die den Heere vreesen, en sullen zijne woorden niet ongehoorsaem zijn: ende die hem lief hebben, sullen zijne wegen bewaren.
19 Die den Heere vreesen, soecken dat sy hem welbehagen mogen.
20 Ende die hem lief hebben, sullen van sijne Wet versadight worden.
21 Die den Heere vreesen, bereyden hare herten, ende vernederen hare zielen voor hem,
22 [Seggende ], Laet ons in de handen Godts vallen, ende niet in de handen der menschen.
23 Want gelijck sijne groote heerlickheyt is, alsoo is oock sijne barmhertigheyt.
1 Vermaendt de kinderen Godts tot geduldicheyt. 6 Desgelijcks tot geloove, ende hope op sijne barmherticheyt. 14 Spreeckt het wee over den slappen, ende onverduldigen. 18 ende vermaent de godtvreesende tot onderhoudinge van sijne geboden.
1 MYn kindt, in dien ghy comt om den Heere te dienen, so bereydt uwe ziele tot aenvechtinge.
2 Recht u herte, ende verdraeght, ende en haest niet in den tijdt, als de selve over u gebracht wort.
3 Hanght hem aen, ende en wijckt niet van hem af, op dat ghy meught vermeerdert worden in uwe laetste [dagen ].
4 Neemt geerne aen al wat u soude mogen overcomen, ende in de veranderinge van uwe vernederinge zijt lanckmoedich.
5 Want in ’t vyer wort het gout beproeft, ende aengename menschen in den oven der vernederinge.
6 Gelooft hem, ende hy sal u helpen, Ende maeckt uwe wegen recht, ende hoopt op hem.
7 Ghy die den Heere vreest, gelooft hem: ende uwe loon en sal geensins ontvallen.
8 Ghy die den Heere vreest, hoopt het goede, ende eeuwige verheuginge ende barmherticheyt.
9 Ghy die den Heere vreest, verbeyt sijne barmherticheyt ende en wijckt niet af, op dat ghy niet en valt.
10 Siet de oude geslachten aen, ende merckt.
11 Wie heeft op den Heere betrouwt, ende is beschaemt geworden?
12 Ofte wie is in sijne vreese gebleven, ende verlaten geworden? ofte wie heeft hem aengeroepen, ende is van hem veracht?
13 Want de Heere is een ontfermer ende barmhertich, lanckmoedich, ende van groote barmhertigheyt, ende vergeeft de sonden, ende behoedt in den tijt der verdruckinge.
14 Wee den bevreesden herten, ende den slappen handen, ende den sondaer die twee paden ingaet.
15 Wee een slap herte, om dat het niet en gelooft, daerom en sal het niet beschermt worden.
16 Wee u lieden die de lijdtsaemheyt verloren hebt.
17 Wat sult ghy doch doen, als u de Heere besoecken sal?
18 Die den Heere vreesen, en sullen zijne woorden niet ongehoorsaem zijn: ende die hem lief hebben, sullen zijne wegen bewaren.
19 Die den Heere vreesen, soecken dat sy hem welbehagen mogen.
20 Ende die hem lief hebben, sullen van sijne Wet versadight worden.
21 Die den Heere vreesen, bereyden hare herten, ende vernederen hare zielen voor hem,
22 [Seggende ], Laet ons in de handen Godts vallen, ende niet in de handen der menschen.
23 Want gelijck sijne groote heerlickheyt is, alsoo is oock sijne barmhertigheyt.
