De Psalmist stelt hier de gelegentheyt die het in deser werelt heeft met alle Godtsalige, verhalende de menichvuldige weldaden, die de gene ontfangen die haer gantschelick op den Heere verlaten.
1 DIe in de schuyl-plaetse des alderhoochsten is geseten, die sal vernachten 1in de schaduwe des Almachtigen.
2 Ick sal tot den HEERE seggen; Mijne toevlucht, ende mijne burgt: mijn Godt op welcken ick vertrouwe.
3 Want hy sal u redden van den strick des vogel-vangers: van de seer verderflicke pestilentie.
4 Hy sal u decken met sijne vlercken, ende onder sijne vlegelen sult ghy betrouwen: sijne waerheyt is een rondasse ende beukelaer.
5 Ghy en sult niet vreesen voor den schrick des nachts: voor den pijl die ’s daechs vliegt:
6 Voor de pestilentie die in de donckerheyt wandelt: voor ’t verderf dat op den middach verwoestet.
7 Aen uwe zijde sullender duysent vallen, ende tien duysent aen uwe rechterhant: tot u en sal’t niet genaken.
8 Alleenlick sult ghy’t met uwe oogen aenschouwen: ende ghy sult de vergeldinge der godtloosen sien.
9 Want ghy, HEERE, zijt mijne toevlucht: den Alderhoochsten hebt ghy gestelt tot u vertreck:
10 U en sal geen quaet wedervaren, noch geen plage sal uwe Tente naederen.
11 Want hy sal sijne Engelen van u bevelen, datse u bewaren in alle uwe wegen.
12 Sy sullen u op de handen dragen, op dat ghy uwen voet aen geenen steen en stootet.
13 Op den fellen leeuw ende d’adder sult ghy treden, ghy sult den jongen leeuw, ende de drake vertreden.
14 Dewijle hy my seer bemint, [spreeckt Godt] so sal ick hem uythelpen: Ick sal hem op eene hoochte stellen, want hy kent mijnen Name.
15 Hy sal my aenroepen, ende ick sal hem verhooren: in de benauwtheyt sal ick by hem zijn, ick salder hem uyttrecken, ende sal hem vereerlicken.
16 Ick sal hem met lanckheyt der dagen versadigen, ende ick sal hem mijn heyl doen sien.
De Psalmist stelt hier de gelegentheyt die het in deser werelt heeft met alle Godtsalige, verhalende de menichvuldige weldaden, die de gene ontfangen die haer gantschelick op den Heere verlaten.
1 DIe in de schuyl-plaetse des alderhoochsten is geseten, die sal vernachten 1in de schaduwe des Almachtigen.
2 Ick sal tot den HEERE seggen; Mijne toevlucht, ende mijne burgt: mijn Godt op welcken ick vertrouwe.
3 Want hy sal u redden van den strick des vogel-vangers: van de seer verderflicke pestilentie.
4 Hy sal u decken met sijne vlercken, ende onder sijne vlegelen sult ghy betrouwen: sijne waerheyt is een rondasse ende beukelaer.
5 Ghy en sult niet vreesen voor den schrick des nachts: voor den pijl die ’s daechs vliegt:
6 Voor de pestilentie die in de donckerheyt wandelt: voor ’t verderf dat op den middach verwoestet.
7 Aen uwe zijde sullender duysent vallen, ende tien duysent aen uwe rechterhant: tot u en sal’t niet genaken.
8 Alleenlick sult ghy’t met uwe oogen aenschouwen: ende ghy sult de vergeldinge der godtloosen sien.
9 Want ghy, HEERE, zijt mijne toevlucht: den Alderhoochsten hebt ghy gestelt tot u vertreck:
10 U en sal geen quaet wedervaren, noch geen plage sal uwe Tente naederen.
11 Want hy sal sijne Engelen van u bevelen, datse u bewaren in alle uwe wegen.
12 Sy sullen u op de handen dragen, op dat ghy uwen voet aen geenen steen en stootet.
13 Op den fellen leeuw ende d’adder sult ghy treden, ghy sult den jongen leeuw, ende de drake vertreden.
14 Dewijle hy my seer bemint, [spreeckt Godt] so sal ick hem uythelpen: Ick sal hem op eene hoochte stellen, want hy kent mijnen Name.
15 Hy sal my aenroepen, ende ick sal hem verhooren: in de benauwtheyt sal ick by hem zijn, ick salder hem uyttrecken, ende sal hem vereerlicken.
16 Ick sal hem met lanckheyt der dagen versadigen, ende ick sal hem mijn heyl doen sien.
