1 Hy vertroost de vrouwe in het veldt, ende beklaeght de elendicheyt Sions. 27 Sy verdwijnt, ende eene stadt verschijnt in hare plaetse. 29 Den Engel vertroost hem, ende verklaert hem het gesichte, dat hy in ’t velt gesien hadde.
1 ENde het is geschiedt, doe mijn sone in sijn slaepkamer ginck, dat hy nedergevallen ende gestorven is.
2 Ende wy hebben alle de lichten omgekeert, ende alle mijne medeburgeren zijn opgestaen om my te troosten, ende ick hielt my stil tot den anderen dach toe, tegen den nacht.
3 Ende doe sy alle ophielden van my te troosten, op dat ick soude rusten: so ben ick des nachts opgestaen, ende wech gevloden, ende ben in dit velt gekomen, gelijck ghy siet.
4 Ende ick hebbe voorgenomen niet weder in de Stadt te komen: maer hier te blijven, ende niet te eten noch te drincken, ende sonder ophouden te treuren ende te vasten, tot dat ick sterve.
5 Doe liet ick mijne redenen, daer ick in besich was, varen, ende sprack met gramschap tot haer, ende seyde,
6 Ghy dwase boven alle vrouwen, siet ghy ons treuren niet? ende wat ons ontmoet?
7 Want Syon onse moeder is met allerley droefheyt bedroeft, ende met nedricheyt vernedert, ende is gantsch seer treurich.
8 Ende nu, daer wy alle treuren, ende droevich zijn, daer wy alle bedroeft zijn, so treurt ghy alleen over eenen soon.
9 Want vraeght het de aerde, soo sal sy u seggen: dat sy is de gene die den onderganck moet betreuren van so vele die op haer wassen.
10 Ende uyt haer zijn van den beginne alle [menschen ] geboren, ende sullen oock de andere komen: ende siet sy wandelen by na alle ten verderve, ende hare menichte is tot uytroeyinge.
11 Wie sal dan meer moeten treuren, dan dese, die so groot een menichte verloren heeft, daer ghy maer over eenen soo droevigh zijt.
12 In dien ghy nu tot my seght, mijn treuren en is niet der aerde gelijck: want ick hebbe de vrucht mijns lijfs verloren, die ick met smerten gebaert, ende met droefheyt voortgebracht hebbe.
13 Doch de aerde doet na de wijse der aerde, ende de tegenwoordige menichte keert weder in haer, gelijck sy daer uyt gekomen is.
14 So segge ick u, gelijck ghy met smerten gebaert hebt, also geeft de aerde oock hare vrucht den mensche, die van aenbeginne de selve gebouwt heeft.
15 Nu dan behoudt by u selven uwe droefheyt, ende draeght kloeckmoedelick het ongeval dat u over gekomen is.
16 Want so ghy de bepalingen Godts rechtveerdight, ende sijnen raedt in tijdts aenneemt, so sult ghy oock in sodanige saken gepresen worden.
17 Gaet dan weder inde stadt tot uwen man.
18 Ende sy seyde tot my: Ick en sal dat niet doen, ick en sal niet inde stadt gaen, maer hier sal ick sterven.
19 Doe sprack ick wijder met haer, ende seyde,
20 En doet also niet als ghy seght, maer volght den raet dien u gegeven wort: want wat zijnder al ongevallen Syons, troost u dan om de bedroeftheyt van Ierusalem.
21 Want ghy siet dat ons’ Heylighdom woest geworden is, onsen altaer verbroken, ende onsen Tempel verstoort:
22 Ons snarenspel licht daer neder, ende de lofsangh swijght stil, ende onse vreucht is te niete, ende het licht onses Kandelaers is uytgebluscht, ende de Arke onses verbonts is genomen, ende onse heylige plaetsen sijn bevleckt, ende de naem die over ons aengeroepen wort is by na ontheylight, ende onse kinderen hebben smaetheyt geleden, ende onse Priesters zijn verbrandt, ende onse Leviten sijn in gevanckenissen gegaen, ende onse maeghden sijn geschonden, ende onse vrouwen hebben gewelt geleden, ende onse rechtveerdige zijn wech-geruckt, ende onse kleyne kinderen zijn verloren, ende onse jongelingen zijn dienstbaer geworden, ende onse stercke mannen zijn swack geworden.
23 Ende dat het allermeeste is: Het segel Syons is van sijne heerlickheyt opgelost: want sy is oock overgegeven in de handen van de gene die haer hateden.
24 Ghy dan doet uwe groote droefheyt van u, ende leght de veelheyt uwer smerten af, op dat de stercke Godt u genadich zy, ende de Allerhooghste sal u tot een ruste geven, het rusten van uwen arbeydt.
25 Ende het is geschiet, doe ick met haer sprack, dat haer aengesicht ende gedaente haestelick wiert blinckende, ende haer gesichte wiert glinsterende, also dat ick my voor haer vreesde, ende dachte wat dat zijn mocht.
26 Ende siet sy gaf haestelick groot geluyt eener stemme van haer, vol vreeselickheyt, also dat de aerde beefde van de stemme der vrouwe.
27 Ende ick sach op, ende siet de vrouwe en verscheen my niet meer, maer daer wiert eene stadt gebouwt, ende eene plaetse wiert vertoont van groote fondamenten, ende ick verschrickte, ende ick riep met luyder stemme, ende seyde,
28 Waer is Uriël de Engel, die van den beginne tot my gekomen is: want hy heeft gemaeckt dat ick door vele gedachten tot dese verruckinge van sinnen gekomen ben, ende mijn eynde is geworden tot verdervenisse, ende mijn gebedt tot smaetheyt.
29 Ende als ick dit gesproken hadde, siet so quam hy tot my ende sagh my.
30 Ende ick lagh als een doode, ende mijn verstant was my benomen, ende hy nam my by de rechterhandt, ende sterckte my, ende stelde my op mijne beenen, ende seyde tot my,
31 Wat is u, ende waerom is uw’ verstant ontroert, ende het gevoelen uwes herten: ende waerom wort ghy ontroert?
32 Ende ick seyde, Om dat ghy my verlaten hebt: want ick hebbe na uwe redenen gedaen, ende ben in het velt uytgegaen: ende siet, ick hebbe gesien, ende sie noch, dat ick niet en kan verhalen.
33 Ende hy seyde tot my, Staet als een man, ende ick sal u onderrichten. Ende ick seyde,
34 Spreeckt, mijn Heere, tot my: en verlaet my niet, op dat ick niet sonder oorsake en sterve.
35 Want ick hebbe gesien dat ick niet en wist, ende ick hoore dat ick niet en weet.
36 Ofte worden mijne sinnen bedrogen, ende droomt mijn ziele?
37 Nu dan so bidde ick u, dat ghy uwen knecht toont wat dese verruckinge van sinnen sy. Ende hy antwoordde my, ende seyde,
38 Hoort my, ende ick sal u onderrichten, ende ick sal u seggen de dingen daer ghy van vreest: want de Allerhooghste heeft u vele verborgentheden geopenbaert.
39 Hy heeft gesien dat uwen wegh recht is: want ghy waert sonder ophouden beroert voor uw’ volck, ende waer’t zeer treurich over Syon.
40 Dit is dan het verstant van het gesichte dat u een weynich te voren verschenen is.
41 De vrouwe die ghy hebt sien treuren, hebt ghy beginnen te troosten,
42 Ende nu en siet ghy de gestalte der vrouwe niet meer: maer u heeft geschenen, dat een stadt gebouwt wiert,
43 Ende dat sy u van het ongeval haers soons een verhael gedaen heeft, is dit de verklaringe.
44 Dese vrouwe die ghy gesien hebt is Syon, welcke ghy oock, als sy u geseght heeft, nu sult sien als een gebouwede stadt.
45 Ende dat sy u geseght heeft dat sy dertich jaren is onvruchtbaer geweest, ’t selve is, om dat het dertich jaren zijn geweest, dat noch geen offerande in de selve en was geoffert.
46 Ende het is gebeurt dat Salomon na dertich jaren de stadt heeft gebouwt, ende offeranden heeft geoffert: doe ist geschiet dat de onvruchtbare eenen sone gebaert heeft.
47 Ende dat sy u geseght heeft, dat sy hem met arbeyt heeft opgebracht, ’t selve was de wooninge binnen Ierusalem.
48 Ende dat sy u geseght heeft dat haer sone komende in syne slaep-kamer gestorven is, ende nedergevallen: ’t selve is den val, die Ierusalem is overkomen.
49 Ende siet, ghy hebt hare gedaente gesien, ende dewijle sy om haren sone treurde, so hebt ghy haer beginnen te troosten, ende van dese dingen die gebeurt zijn, moest u dit geopent worden.
50 Ende nu siet de Allerhooghste dat ghy van herten bedroeft zijt: ende om dat ghy van gantscher herten bekommert zijt voor haer, so heeft hy u de klaerheyt van hare heerlickheyt getoont, ende de schoonheyt van haer verciersel.
51 Want daerom hebbe ick u geseght, dat ghy soudet in het velt blijven, da er geen huys en was gebouwt.
52 Want ick wist, dat de Allerhooghste u dit soude beginnen te vertoonen:
53 Daerom hebbe ick u geseght, dat ghy in een velt soudt komen, daer geen fondament van eenich gebouw en was.
54 Want in die plaetse en konde oock geen werck van het gebouw’ eens menschen verdragen worden, daer de stadt des Allerhooghsten soude begonnen vertoont te worden.
55 Daerom dan en vreest u niet, noch uw’ herte en zy niet verschrickt, maer gaet henen ende siet de heerlickheyt ende grootte van het gebouw’, voor soo veel het gesichte uwer oogen kan vatten om te sien:
56 Ende daer na sult ghy hooren, so veel het gehoor uwer ooren sal vatten om te hooren.
57 Want ghy zijt gelucksalich boven vele andere, ende ghy zijt geroepen by den Allerhooghsten, gelijcker weynige geroepen zijn.
58 Den nacht nu die morgen wesen sal, sult ghy hier blijven,
59 Ende de Allerhooghste sal u die gesichten der hoochster dingen toonen, welcke de Allerhooghste dien doen sal, die op aerden inde laetste dagen woonen .
60 Ende ick sliep dien nacht, ende den volgenden: gelijck hy my geseght hadde.
1 Hy vertroost de vrouwe in het veldt, ende beklaeght de elendicheyt Sions. 27 Sy verdwijnt, ende eene stadt verschijnt in hare plaetse. 29 Den Engel vertroost hem, ende verklaert hem het gesichte, dat hy in ’t velt gesien hadde.
1 ENde het is geschiedt, doe mijn sone in sijn slaepkamer ginck, dat hy nedergevallen ende gestorven is.
2 Ende wy hebben alle de lichten omgekeert, ende alle mijne medeburgeren zijn opgestaen om my te troosten, ende ick hielt my stil tot den anderen dach toe, tegen den nacht.
3 Ende doe sy alle ophielden van my te troosten, op dat ick soude rusten: so ben ick des nachts opgestaen, ende wech gevloden, ende ben in dit velt gekomen, gelijck ghy siet.
4 Ende ick hebbe voorgenomen niet weder in de Stadt te komen: maer hier te blijven, ende niet te eten noch te drincken, ende sonder ophouden te treuren ende te vasten, tot dat ick sterve.
5 Doe liet ick mijne redenen, daer ick in besich was, varen, ende sprack met gramschap tot haer, ende seyde,
6 Ghy dwase boven alle vrouwen, siet ghy ons treuren niet? ende wat ons ontmoet?
7 Want Syon onse moeder is met allerley droefheyt bedroeft, ende met nedricheyt vernedert, ende is gantsch seer treurich.
8 Ende nu, daer wy alle treuren, ende droevich zijn, daer wy alle bedroeft zijn, so treurt ghy alleen over eenen soon.
9 Want vraeght het de aerde, soo sal sy u seggen: dat sy is de gene die den onderganck moet betreuren van so vele die op haer wassen.
10 Ende uyt haer zijn van den beginne alle [menschen ] geboren, ende sullen oock de andere komen: ende siet sy wandelen by na alle ten verderve, ende hare menichte is tot uytroeyinge.
11 Wie sal dan meer moeten treuren, dan dese, die so groot een menichte verloren heeft, daer ghy maer over eenen soo droevigh zijt.
12 In dien ghy nu tot my seght, mijn treuren en is niet der aerde gelijck: want ick hebbe de vrucht mijns lijfs verloren, die ick met smerten gebaert, ende met droefheyt voortgebracht hebbe.
13 Doch de aerde doet na de wijse der aerde, ende de tegenwoordige menichte keert weder in haer, gelijck sy daer uyt gekomen is.
14 So segge ick u, gelijck ghy met smerten gebaert hebt, also geeft de aerde oock hare vrucht den mensche, die van aenbeginne de selve gebouwt heeft.
15 Nu dan behoudt by u selven uwe droefheyt, ende draeght kloeckmoedelick het ongeval dat u over gekomen is.
16 Want so ghy de bepalingen Godts rechtveerdight, ende sijnen raedt in tijdts aenneemt, so sult ghy oock in sodanige saken gepresen worden.
17 Gaet dan weder inde stadt tot uwen man.
18 Ende sy seyde tot my: Ick en sal dat niet doen, ick en sal niet inde stadt gaen, maer hier sal ick sterven.
19 Doe sprack ick wijder met haer, ende seyde,
20 En doet also niet als ghy seght, maer volght den raet dien u gegeven wort: want wat zijnder al ongevallen Syons, troost u dan om de bedroeftheyt van Ierusalem.
21 Want ghy siet dat ons’ Heylighdom woest geworden is, onsen altaer verbroken, ende onsen Tempel verstoort:
22 Ons snarenspel licht daer neder, ende de lofsangh swijght stil, ende onse vreucht is te niete, ende het licht onses Kandelaers is uytgebluscht, ende de Arke onses verbonts is genomen, ende onse heylige plaetsen sijn bevleckt, ende de naem die over ons aengeroepen wort is by na ontheylight, ende onse kinderen hebben smaetheyt geleden, ende onse Priesters zijn verbrandt, ende onse Leviten sijn in gevanckenissen gegaen, ende onse maeghden sijn geschonden, ende onse vrouwen hebben gewelt geleden, ende onse rechtveerdige zijn wech-geruckt, ende onse kleyne kinderen zijn verloren, ende onse jongelingen zijn dienstbaer geworden, ende onse stercke mannen zijn swack geworden.
23 Ende dat het allermeeste is: Het segel Syons is van sijne heerlickheyt opgelost: want sy is oock overgegeven in de handen van de gene die haer hateden.
24 Ghy dan doet uwe groote droefheyt van u, ende leght de veelheyt uwer smerten af, op dat de stercke Godt u genadich zy, ende de Allerhooghste sal u tot een ruste geven, het rusten van uwen arbeydt.
25 Ende het is geschiet, doe ick met haer sprack, dat haer aengesicht ende gedaente haestelick wiert blinckende, ende haer gesichte wiert glinsterende, also dat ick my voor haer vreesde, ende dachte wat dat zijn mocht.
26 Ende siet sy gaf haestelick groot geluyt eener stemme van haer, vol vreeselickheyt, also dat de aerde beefde van de stemme der vrouwe.
27 Ende ick sach op, ende siet de vrouwe en verscheen my niet meer, maer daer wiert eene stadt gebouwt, ende eene plaetse wiert vertoont van groote fondamenten, ende ick verschrickte, ende ick riep met luyder stemme, ende seyde,
28 Waer is Uriël de Engel, die van den beginne tot my gekomen is: want hy heeft gemaeckt dat ick door vele gedachten tot dese verruckinge van sinnen gekomen ben, ende mijn eynde is geworden tot verdervenisse, ende mijn gebedt tot smaetheyt.
29 Ende als ick dit gesproken hadde, siet so quam hy tot my ende sagh my.
30 Ende ick lagh als een doode, ende mijn verstant was my benomen, ende hy nam my by de rechterhandt, ende sterckte my, ende stelde my op mijne beenen, ende seyde tot my,
31 Wat is u, ende waerom is uw’ verstant ontroert, ende het gevoelen uwes herten: ende waerom wort ghy ontroert?
32 Ende ick seyde, Om dat ghy my verlaten hebt: want ick hebbe na uwe redenen gedaen, ende ben in het velt uytgegaen: ende siet, ick hebbe gesien, ende sie noch, dat ick niet en kan verhalen.
33 Ende hy seyde tot my, Staet als een man, ende ick sal u onderrichten. Ende ick seyde,
34 Spreeckt, mijn Heere, tot my: en verlaet my niet, op dat ick niet sonder oorsake en sterve.
35 Want ick hebbe gesien dat ick niet en wist, ende ick hoore dat ick niet en weet.
36 Ofte worden mijne sinnen bedrogen, ende droomt mijn ziele?
37 Nu dan so bidde ick u, dat ghy uwen knecht toont wat dese verruckinge van sinnen sy. Ende hy antwoordde my, ende seyde,
38 Hoort my, ende ick sal u onderrichten, ende ick sal u seggen de dingen daer ghy van vreest: want de Allerhooghste heeft u vele verborgentheden geopenbaert.
39 Hy heeft gesien dat uwen wegh recht is: want ghy waert sonder ophouden beroert voor uw’ volck, ende waer’t zeer treurich over Syon.
40 Dit is dan het verstant van het gesichte dat u een weynich te voren verschenen is.
41 De vrouwe die ghy hebt sien treuren, hebt ghy beginnen te troosten,
42 Ende nu en siet ghy de gestalte der vrouwe niet meer: maer u heeft geschenen, dat een stadt gebouwt wiert,
43 Ende dat sy u van het ongeval haers soons een verhael gedaen heeft, is dit de verklaringe.
44 Dese vrouwe die ghy gesien hebt is Syon, welcke ghy oock, als sy u geseght heeft, nu sult sien als een gebouwede stadt.
45 Ende dat sy u geseght heeft dat sy dertich jaren is onvruchtbaer geweest, ’t selve is, om dat het dertich jaren zijn geweest, dat noch geen offerande in de selve en was geoffert.
46 Ende het is gebeurt dat Salomon na dertich jaren de stadt heeft gebouwt, ende offeranden heeft geoffert: doe ist geschiet dat de onvruchtbare eenen sone gebaert heeft.
47 Ende dat sy u geseght heeft, dat sy hem met arbeyt heeft opgebracht, ’t selve was de wooninge binnen Ierusalem.
48 Ende dat sy u geseght heeft dat haer sone komende in syne slaep-kamer gestorven is, ende nedergevallen: ’t selve is den val, die Ierusalem is overkomen.
49 Ende siet, ghy hebt hare gedaente gesien, ende dewijle sy om haren sone treurde, so hebt ghy haer beginnen te troosten, ende van dese dingen die gebeurt zijn, moest u dit geopent worden.
50 Ende nu siet de Allerhooghste dat ghy van herten bedroeft zijt: ende om dat ghy van gantscher herten bekommert zijt voor haer, so heeft hy u de klaerheyt van hare heerlickheyt getoont, ende de schoonheyt van haer verciersel.
51 Want daerom hebbe ick u geseght, dat ghy soudet in het velt blijven, da er geen huys en was gebouwt.
52 Want ick wist, dat de Allerhooghste u dit soude beginnen te vertoonen:
53 Daerom hebbe ick u geseght, dat ghy in een velt soudt komen, daer geen fondament van eenich gebouw en was.
54 Want in die plaetse en konde oock geen werck van het gebouw’ eens menschen verdragen worden, daer de stadt des Allerhooghsten soude begonnen vertoont te worden.
55 Daerom dan en vreest u niet, noch uw’ herte en zy niet verschrickt, maer gaet henen ende siet de heerlickheyt ende grootte van het gebouw’, voor soo veel het gesichte uwer oogen kan vatten om te sien:
56 Ende daer na sult ghy hooren, so veel het gehoor uwer ooren sal vatten om te hooren.
57 Want ghy zijt gelucksalich boven vele andere, ende ghy zijt geroepen by den Allerhooghsten, gelijcker weynige geroepen zijn.
58 Den nacht nu die morgen wesen sal, sult ghy hier blijven,
59 Ende de Allerhooghste sal u die gesichten der hoochster dingen toonen, welcke de Allerhooghste dien doen sal, die op aerden inde laetste dagen woonen .
60 Ende ick sliep dien nacht, ende den volgenden: gelijck hy my geseght hadde.
