Prophetische weeklage over quaet huyshouden ende den elendigen uytganck der Coningen Ioahas, Iojakim, ende Zedekia, mitsgaders over den onderganck des gantschen lants van Iuda, onder de gelijckenisse van eene leeuwinne, leeuwen-welpen, ende jonge leeuwen: item, eenen wijnstock met sijne roeden, etc.
1 VOorder heft ghy een weeklage op over de Vorsten Israëls,
2 Ende segt, Wat was uwe moeder? eene leeuwinne, onder de leeuwen nederliggende: sy bracht hare welpen op in’t midden der jonge leeuwen.
3 Sy tooch nu een van hare welpen op: ’t wiert een jonge leeuw: die leerde roof te rooven, hy at menschen op.
4 Dit hoorden de volckeren van hem, hy wiert gegrepen in hare groeve: ende sy brachten hem met haken nae Egyptenlant.
5 Sy nu siende, datse in hope was geweest, [doch] hare verwachtinge verloren was, so nam sy een [ander] van hare welpen, ’t welck sy [tot] eenen jongen leeuw stelde.
6 Dese wandelde steets onder de leeuwen, wiert een jonck leeuw, ende leerde roof te rooven, hy att menschen op.
7 Hy bekende hare weduwen, ende hy verwoeste hare steden; so dat het lant, ende sijne volheyt ontsett wiert van de stemme sijner brullinge.
8 Doe begaven sich de volckeren tegen hem rontom uyt de lantschappen; ende sy spreydden haer net over hem uyt: in hare groeve wiert hy gegrepen.
9 Ende sy stelden hem in gesloten bewaringe bmet haken, op datse hem brachten tot den Coninck van Babel: Sy brachten hem in vestingen, op dat sijne stemme niet meer gehoort en wierde op de bergen Israëls.
10 Uwe moeder was als een wijnstock in uwe stilheyt, geplant by wateren: hy was vruchtbaer, ende vol rancken van wegen vele wateren.
11 Ende hy hadde stercke roeden tot scepteren der heerschers, ende de stamme elcker [roede] wiert hooge tusschen de dichte tacken: ende hy wiert gesien door sijne hoochte, met de menichte sijner tacken.
12 Maer hy wiert door grimmichheyt uytgeruckt, [ende] ter aerde geworpen, ende de ooste wint heeft sijne vrucht verdroogt: sijne stercke roeden zijn afgebroken, ende zijn verdroogt: het vyer heeftse verteert.
13 Ende nu is hy geplant in eene woestijne: in een dorre, ende dorstich lant.
14 Daer toe is een vyer uytgegaen uyt eene roede sijner rancken, [dat] sijne vrucht verteert heeft: so dat aen hem geen stercke roede en is, [tot] eenen scepter, om te heerschen. Dit is een weeklage, ende is tot een weeklage geworden.
De leeuwin en de verdroogde wijnstok
1 VERDER, hef gij een weeklage op over de vorsten van Israël,
2 En zeg: Wat was uw moeder? Een leeuwin, onder de leeuwen nederliggende; zij bracht haar welpen op in het midden der jonge leeuwen.
3 Zij toog nu één van haar welpen op; het werd een jonge leeuw, die leerde roof te roven, hij at mensen op.
4 Dit hoorden de volken van hem, hij werd gegrepen in hun groeve; en zij brachten hem met haken naar Egypteland.
5 Zij nu ziende, dat zij in hope was geweest, doch haar verwachting verloren was, zo nam zij een ander van haar welpen, hetwelk zij tot een jongen leeuw stelde.
6 Deze wandelde steeds onder de leeuwen, werd een jonge leeuw, en leerde roof te roven, hij at mensen op.
7 Hij bekende zijn weduwen, en hij verwoestte hun steden; zodat het land en zijn volheid ontzet werd van de stem zijner brulling.
8 Toen begaven zich de volken tegen hem rondom uit de landschappen, en zij spreidden hun net over hem uit; in hun groeve werd hij gegrepen.
9 En zij stelden hem in gesloten bewaring met haken, opdat zij hem brachten tot den koning van Babel; zij brachten hem in vestingen, opdat zijn stem niet meer gehoord wierde op de bergen Israëls.
10 Uw moeder was als een wijnstok in uw stilheid, geplant bij wateren; hij was vruchtbaar en vol ranken vanwege vele wateren.
11 En hij had sterke roeden tot scepteren der heersers, en de stam van elke roede werd hoog tussen de dichte takken; en hij werd gezien door zijn hoogte, met de menigte zijner takken.
12 Maar hij werd door grimmigheid uitgerukt, en ter aarde geworpen, en de oostenwind heeft zijn vrucht verdroogd; zijn sterke roeden zijn afgebroken en zijn verdroogd; het vuur heeft ze verteerd.
13 En nu is hij geplant in een woestijn, in een dor en dorstig land.
14 Daartoe is een vuur uitgegaan uit een roede zijner ranken, dat zijn vrucht verteerd heeft; zodat aan hem geen sterke roede is tot een scepter, om te heersen. Dit is een weeklage, en is tot een weeklage geworden.
