1 Dat de Prophetie Esdre waerachtigh is. 5 ende dat Godt wrake doen wil over de godtloose. 12 voornamelijck over die van Egypten. 28 een grouwelick gesichte van Draken uyt Arabien. 43 Die van Babylon ende Asien worden gedreyght.
1 SIet, ghy sult inde ooren mijns volcks de woorden der Prophetie spreken, die ick in uwen mont sal leggen, spreeckt de Heere:
2 Ende maeckt dat sy in papier geschreven worden, want sy zijn trouwe ende waerachtigh.
3 En vreest u niet voor de raedt-slagen tegen u, ende en bekommert u niet over de ongeloovicheyt der tegensprekers.
4 Want alle de ongeloovige sullen in haer ongeloove sterven.
5 Siet, spreeckt de Heere, ick sal ongelucken over den aerdbodem senden, het sweert, ende den honger, ende de doodt, ende de verderfenisse,
6 Om dat ongerechticheyt de overhandt genomen heeft over de gantsche aerde, ende hare schadelicke wercken zijn vervult geworden.
7 Daerom spreeckt de Heere,
8 Ick en sal niet swijgen over hare godtloosheyt, die sy roeckelooselick begaen: noch en sal niet verdragen ’t gene sy onrechtveerdelick doen. Siet het onschuldigh ende rechtveerdigh bloet roept tot my; ende de zielen der rechtveerdige roepen sonder ophouden.
9 Sekerlick sal ick’se wreken, spreeckt de Heere, ende ick sal al het onschuldigh bloet uyt haer tot my nemen.
10 Siet mijn volck wort als een kudde schapen ter slachtinge geleydt, ick en sal nu niet meer lijden dat het in Egypten woone.
11 Maer ick sal het uytvoeren met een geweldige handt, ende eenen verheven arm; ende ick sal dat landt met plagen slaen als te voren, ende ick sal alle ’tselve verderven.
12 Egypten sal treuren, ende sijne fondamenten sullen met plagen geslagen worden, ende met straffen, die Godt over haer brengen sal.
13 De acker-lieden, die het landt bouwen, sullen treuren: want haer zaet sal van brandt, ende hagel, ende van een vreeselick gesternte verdorven worden.
14 Wee der werelt, ende dien, die daer in woonen.
15 Dewijle het sweert nadert, ende haren onderganck: ende het een volck sal tegen het ander opstaen ten strijde, ende het sweert sal in hare handen zijn.
16 Want daer sal ongestadicheyt zijn in de menschen, ende d’een sal d’ander overweldigen, ende en sullen na haren Coninck niet vragen, ende de vorsten sullen den wegh van hare handelingen na haer gewelt [afmeten ].
17 Want een mensche sal begeeren in een stadt te gaen, ende hy en sal niet konnen.
18 Want van wegen hare hooveerdie sullen de steden beroert worden, de huysen sullen verstoort worden, ende de menschen sullen vreesen.
19 D’ een mensche en sal met den anderen geen medelijden hebben, om hare huysen te niete te doen door het sweert, ende om hare goederen te rooven: van wegen den honger na broot, ende de velerley benauwtheyt.
20 Siet ick roepe te samen, spreeckt de Heere, alle de Coningen der aerden om my te vreesen, welcke daer zijn van het Westen, ende van het Zuyden, ende van het Oosten, ende van Libanus: om tegens haer selve te keeren, ende te vergelden ’tgene sy haer aengedaen hebben.
21 Gelijck sy tot op den huydigen dach mijnen uytverkorenen hebben gedaen, also sal ick haer doen, ende sal’t in haren schoot vergelden: dit spreeckt de Heere.
22 Mijne handt en sal de sondaers niet verschoonen, ende mijn sweert en sal niet ophouden over de gene die onschuldigh bloet vergieten op aerden.
23 Het vyer is uytgegaen van sijnen toorne, ende heeft verteert de fondamenten der aerde, ende de sondaers als aengesteken stroo.
24 Wee dien die sondigen, ende mijne geboden niet en houden, spreeckt de Heere.
25 Ick en sal haer niet sparen: wijckt ghy kinderen uyt hare macht: en bevleckt mijn heyligdom niet.
26 Want de Heere kent alle de gene die tegen hem sondigen, daerom heeft hyse overgegeven ter doodt ende ter slachtinge.
27 Want nu zijn de ongevallen over den aertbodem gekomen, ende ghy sult in de selve blijven. Want Godt en sal u niet verlossen, om dat ghy tegen hem sondight.
28 Siet een schrickelick gesichte, ende sijn aenkomste is van den opganck der Sonne.
29 Daer sullen natien van draken uyt Arabien komen met vele wagenen, ende gelijck als eenen wint sal hare menichte gedreven worden over de aerde, also datse alle sullen vreesen ende beven, die haer hooren.
30 [Namelick ] de Carmaniers rasende in haren toorne, ende sy sullen komen als wilde swijnen uyt het bosch: ende sullen aenkomen met groote kracht, ende sullen tegen haer inden krijch staen, ende sullen een deel van het landt der Assyriers verwoesten.
31 Ende na desen sullen de draken de overhandt krijgen, zijnde harer nature indachtich, ende sullen haer omkeeren, ende t’samen spannen om met groote kracht die te vervolgen.
32 Dese nu sullen ontstelt worden, ende sullen stil staen voor hare kracht, ende sullen haer op de vlucht begeven.
33 Ende een op haer aenkomende van het landt der Assyriers salse besetten, ende sal eenen uyt haren Oversten ter neder houwen, ende daer sal vreese ende schricken in haer leger zijn, ende twist tegen hare Coningen.
34 Siet, daer [komen ] wolcken van het Oosten ende Noorden tot in het Zuyden, ende haer aensien is zeer grousaem, vol toorns ende onweders.
35 Ende sy sullen tegen den anderen stooten, ende sullen vele sterren ter aerden werpen, ende oock hare eygen sterre: ende het bloet door het sweert [vergoten ], sal tot den buyck toe vloeyen.
36 Ende het mest der menschen sal komen tot aen den gordel der kemelen, ende daer sal groote vreese ende bevinge zijn op aerden.
37 Ende die de selve ongestuymicheyt sien, sullen verschricken, ende bevinge sal haer bevangen.
38 Ende daer nu sullender groote slach-regenen komen van het Zuyden ende van het Noorden, ende noch een ander deel van het Westen.
39 Ende de winden uyt het Oosten sullen de overhandt nemen, ende sullen dat openen, met de wolcke die het in sijne ongestuymicheyt verweckt hadde: ende het gesternte sal schade lijden dat op quam, om verschrickinge te maken aen den Oosten ende Westen wint.
40 Ende daer sullen groote ende stercke wolcken die vol ongestuymicheyt sijn met het gesternte haer verheffen: op dat sy de geheele aerde verschricken met de gene die daer op woonen: ende sy sullen over alle hooge ende uytstekende plaetsen een grousaem gesternte uytgieten,
41 Vyer ende hagel, ende vliegende sweerden, ende veel water: also dat alle de velden, ende alle de beken door de menichte des waters vervult sullen zijn.
42 Ende sullen de steden afworpen, ende de mueren, ende de bergen, ende de heuvelen, ende de boomen der bosschen, ende het gras der velden, ende de vruchten der selve.
43 Ende sy sullen stantvastelick gaen tot Babylon toe, ende sullen die verstrooren.
44 Sy sullen gesamentlick tot de selve komen ende die omlegeren, ende sullen dat gesternte ende alle de ongestuymicheydt over haer uytgieten, ende het stof ende de roock sal opgaen tot den hemel toe, ende alle die rontom haer zijn sullense betreuren.
45 Ende die in haer sullen overblijven, die sullen de gene dienen diese verschrickt hebben.
46 Ende ghy Asien, die een gesellinne zijt vande hope Babylons, ende een eere zijt van haren persoon,
47 Wee u, ghy elendige, overmits ghy u haer hebt gelijck gemaeckt, ende hebt uwe dochteren verciert tot hoererie: op dat sy souden mogen behagen, ende roemen op hare boelen, die met u altijt begeert hebben te hoereren.
48 Ghy hebt de gehatede [Stadt ] altijt willen navolgen in hare wercken, ende vonden: daerom spreeckt de Heere,
49 Ick sal ongeval over u brengen, weduwschap, armoede, ende honger, ende sweert, ende peste: op dat uwe huysen verwoest worden door ’t gewelt, ende de doodt:
50 Ende de heerlickheyt uwer kracht, sal als een bloeme verdorren, wanneer de hitte sal opgaen, die over u sal gebracht worden.
51 Ghy sult verswackt worden als eene arme [deerne ] die geslagen ende getuchtiget is vande vrouwen: also dat de machtige, ende de boelen, u niet en sullen konnen opnemen.
52 Soude ick oock also tegen u jalours zijn? spreeckt de Heere.
53 Indien ghy mijne uytverkorene tot allen tijden niet en hadt gedoodt, ende uwe handen over haer niet en hadt verheven om te slaen, ende ghy niet geseght en hadt, als ghy droncken waert over hare doodt,
54 Verciert nu de schoonheyt uwes aenschijns?
55 De loon uwer hoererie is in uwen schoot, daerom sult ghy vergeldinge ontfangen.
56 Gelijck ghy mijnen uytverkorenen sult doen, spreeckt de Heere, alsoo sal de Heere u doen, ende sal u ten ongevalle overgeven.
57 Ende uwe kinderen sullen van honger vergaen, ende ghy sult door het sweert vallen, ende uwe steden sullen verdelget worden, ende alle de uwe sullen in het velt door het sweert vallen.
58 Ende die op de bergen zijn, sullen van honger sterven, ende sullen haer eygen vleesch eten, ende bloet drincken, door honger na broot, ende dorst na water.
59 O ongeluckige, ghy sult over de zee wijcken, ende uw’ sal daer wederom ongeval ontmoeten.
60 In het door-trecken sullen sy de verslagene stadt in stucken stooten, ende sullen een gedeelte van uw’ landt verderven, ende een deel van uwe heerlickheyt uytroeyen, ende also tot het verwoeste Babylon wederkeeren.
61 Ende als ghy ter nedergeworpen zijt, so sult ghy haer zijn voor stoppelen, ende sy sullen u zijn tot vyer.
62 Ende sy sullen u verteeren: ende sy sullen uwe steden, ende uw’ landt, ende uwe bergen, oock alle uwe bosschen, ende vrucht-dragende geboomten, met vyer verbranden.
63 Sy sullen uwe sonen gevanckelick wech-leyden, ende uwe inkomsten sullen sy tot roof maken, ende sy sullen de heerlickheyt uwes aenschijns te niete maken.
