De Bruyt wenscht dat de Bruydegom inden vleesche mochte verschijnen, ende haer bywoonen, v. 1, etc. Een verwonderinge van wegen den opganck der Kercke, 5. wensch der Bruyt, om te mogen hebben versekeringe der liefde hares Bruydegoms tot haer, 6, etc. Daer na spreeckt de Bruyt van hare jonge suster, Dat is, van de Gemeynte uyt de Heydenen, 8. Antwoorde daer op, 9. Daer mede stelt haer de Bruyt gerust ende te vreden, 10. De sorge die de Bruydegom selfs over sijnen wijngaert draecht, 11, etc. Doch hy wil oock van andere vercondicht wesen, 13. De Bruyt wenscht nae de haestige verschijninge hares Bruydegoms, 14.
1 OCh dat ghy my als een Broeder waert, suygende de borsten mijner moeder! dat ick u op de strate vonde, ick soude u cussen, oock en souden sy my niet verachten.
2 Ick soude u leyden, ick soud’ u brengen in mijnes moeders huys, ghy soudt my leeren: ick soude u van specerie-wijn te drincken geven, ende van ’tsap van mijne granaet-appelen.
3 Sijne slincker hant zy onder mijn hooft, ende sijne rechter hant omhelse my.
4 Ick besweere u, ghy dochteren Ierusalems, dat ghy die liefde niet op en weckt, noch wacker en maeckt tot dat het [de selve] lust.
5 Wie is sy, die daer op klimt uyt de woestijne, ende haer lieflick leunt op haren Liefsten? Onder den appel-boom hebbe ick u opgeweckt, daer heeft u uwe moeder met smerte voort gebracht, daer heeftse [u] met smerte voort gebracht, [die] u gebaert heeft.
6 Sett my als een segel op u herte, als een segel op uwen arm: want de liefde is sterck, als de doot: de yver is hart als het graf: hare colen zijn vyerige colen, vlammen des HEEREN.
7 Vele wateren en souden dese liefde niet kunnen uyt blusschen: ja de Rivieren en soudense niet verdrincken: al gave yemant al ’t goet van sijn huys voor dese liefde, men soude hem teenemael verachten.
8 Wy hebben eene kleyne Suster, die noch geene borsten en heeft: wat sullen wy onse Suster doen in dien dach alsmen van haer spreken sal?
9 So sy een muer is, wy sullen een paleys van silver op haer bouwen: ende so sy een deure is, wy sullense rontom besetten met cederen-plancken.
10 Ick ben een muer, ende mijne borsten zijn als torens: Doe was ick in sijne oogen als eene die vrede vindet.
11 Salomo hadde eenen wijngaert te Baal Hamon: hy gaf desen wijngaert aen de hoeders, een yeder bracht voor de vrucht desselven duysent silverlingen.
12 Mijn wijngaert dien ick hebbe, is voor mijn aengesichte: de duysent [silverlingen] zijn voor u, ô Salomo, maer twee hondert zijn voor de hoeders van de vrucht des selven.
13 O ghy bewoonster der hoven, de metgesellen mercken op uwe stemme: doet[se] my hooren.
14 Komt haestelick, mijn Liefste, ende weest ghy gelijck een rhee, of gelijck een welp der herten op de bergen der speceryen.
Eynde van’t Hooge Liedt SALOMONS.Vereniging
1 Och, dat Gij mij als een Broeder waart, zuigende de borsten van mijn moeder! dat ik U op de straat vond, ik zou U kussen, ook zouden zij mij niet verachten.
2 Ik zou U leiden, ik zou U brengen in het huis van mijn moeder, Gij zoudt mij leren; ik zou U van specerijwijn te drinken geven, en van het sap van mijn granaatappelen.
3 Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze mij.
4 Ik bezweer u, gij dochters van Jeruzalem! dat gij die liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het haar lust!
5 Wie is zij, die daar opklimt uit de woestijn, en liefelijk leunt op haar Liefste? Onder de appelboom heb ik u opgewekt, daar heeft u uw moeder met smart voortgebracht, daar heeft zij u met smart voortgebracht, die u gebaard heeft.
6 Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm; want de liefde is sterk als de dood; de ijver is hard als het graf; haar kolen zijn vurige kolen, vlammen des Heeren.
7 Vele wateren zouden deze liefde niet kunnen uitblussen; ja, de rivieren zouden ze niet verdrinken; al gaf iemand al het goed van zijn huis voor deze liefde, men zou hem te enenmale verachten.
8 Wij hebben een kleine zuster, die nog geen borsten heeft; wat zullen wij onze zuster doen in die dag, als men van haar spreken zal?
9 Zo zij een muur is, wij zullen een paleis van zilver op haar bouwen; en zo zij een deur is, wij zullen haar rondom bezetten met cederen planken.
10 Ik ben een muur en mijn borsten zijn als torens. Toen was ik in Zijn ogen als een, die vrede vindt.
11 Sálomo had een wijngaard, te Baäl-Hamon; hij gaf deze wijngaard aan de hoeders, een ieder bracht voor zijn vrucht duizend zilverlingen.
12 Mijn wijngaard, die ik heb, is voor mijn aangezicht; de duizend zilverlingen zijn voor u, o Sálomo! maar tweehonderd zijn voor de hoeders van zijn vrucht.
13 O gij bewoonster der hoven! de metgezellen merken op uw stem; doe ze Mij horen.
14 Kom haastig, mijn Liefste! en wees Gij gelijk een ree, of gelijk een welp der herten op de bergen der specerijen.
