1 Gaet voort in de vermaningen tot goetdadicheyt. 12 verhaelt de vruchten der wijsheyt, voor de gene die stantvastich sijn, ende hoe sy deselve beproeft. 24 Meldt van tweederley beschaemtheyt, waer van d’ eene gepresen, doch d’ander bestraft wort. 33 Vermaendt tot kloeckmoedicheyt in ’t voorstaen der waerheyt. 35 Ende vermaent den huysvader tot goedertierenheyt tegen sijne huysgenooten.
1 MYn kindt, en laet het leven des armen geen gebreck lijden, ende en stelt de behoeftige oogen niet uyt.
2 En bedroeft de hongerige ziele niet, ende en stelt niemant uyt in sijne behoefte.
3 En ontroert een verstoort herte niet verder, ende en vertreckt de gave des behoeftigen niet.
4 En weygert den verdruckten niet die u smeeckt, ende en keert u aengesicht niet af van den armen.
5 Van den behoeftigen en keert uwe ooge niet af, ende en geeft niemant oorsake u te vervloecken.
6 Want als yemandt u vervloeckt in bitterheyt sijner ziele, sijn gebedt sal hy hooren die hem gemaeckt heeft.
7 Maeckt u selven lief-getalligh in de vergaderinge, ende vernedert uw’ hooft voor eenen machtigen.
8 Neyght uw’ oore tot den armen, sonder droefheyt: ende antwoordt hem vreedsamelick met sachtmoedicheyt.
9 Verlost den genen die onrecht lijdt uyt de handt van dien die onrecht doet, ende en zijt niet cleynmoedich als ghy oordeelt.
10 Weest den weesen als een vader, ende der selver moeder in plaetse van een man.
11 Ende ghy sult zijn gelijck een sone des Alderhoochsten, ende hy sal u meer beminnen dan uwe moeder [doet ].
12 De wijsheydt verhooght haer selfs kinderen, ende neemt de gene aen die haer soecken.
13 Wie haer lief heeft, die heeft het leven lief, ende die sich vroech opmaken tot haer, sullen met verheuginge vervult worden.
14 Die haer vast houdt, sal eere be-erven, ende waer sy ingaet, dien sal de Heere segenen.
15 Die haer dienen, die sullen den Heylige dienen, ende die haer lief hebben, heeft de Heere lief.
16 Die haer gehoorsaem is, sal de volckeren richten: ende die op haer acht neemt, sal sekerlick woonen.
17 Indien hy haer vertrouwt, so sal hy haer beerven, ende der selver nacomelingen sullen in besittinge blijven.
18 Want verkeerdelick sal sy in’t eerste met hem omgaen:
19 Vreese ende bloodicheyt sal sy over hem brengen, ende sal hem pijnigen met hare tuchtinge, tot dat sy in sijne ziele sal vertrouwen hebben, ende hem versocht hebben door hare rechten.
20 Ende sy sal wederom tot hem keeren door eenen rechten wech, ende hem verheugen.
21 Ende sal hem hare verborgene dingen openbaren.
22 Indien hy soude afdwalen, soo sal sy hem verlaten, ende hem overgeven in de handen sijnes ongevals.
23 Neemt de gelegentheyt des tijdts waer, ende wacht u van het boose.
24 Ende en wort niet beschaemt voor uwe ziele.
25 Want daer is eene beschaemtheyt, die sonde aenbrenght, ende daer is eene beschaemtheyt, [die ] eere ende gunste [brenght ].
26 Neemt den persoon niet aen tegen uwe ziele; ende en wort niet schaemroodt in uw’ ongeval.
27 En weert het woort niet in den gelegenen tijt der behoudinge.
28 Ende en verberght uwe wijsheyt niet om aengenaem te zijn.
29 Want de wijsheyt sal in’t woort bekent worden, ende de onderwijsinge in de woorden der tonge.
30 En spreeckt de waerheyt niet tegen in eenich stuck, ende wort schaem-root over de leugen van uwe ongeschicktheyt.
31 En schaemt u niet uwe sonden te belijden: ende en bedwinght den vloet des strooms niet.
32 En onderwerpt u selven geenen dwasen mensche, ende en neemt den persoon des machtigen niet aen.
33 Campt voor de waerheyt tot in den doodt, ende Godt de Heere sal voor u strijden.
34 En zijt niet stout met uwe tonge, ende luy ende slap in uwe wercken.
35 En zijt niet als een leeuw in uw’ huys, ende onder uwe huys knechten als een die met phantasien gequelt is.
36 En laet uwe handt niet uytgestreckt zijn om te nemen, ende te samen getrocken in ’t geven.
