Ioseph, boven sijne broederen van Iacob bemint zijnde, wort deshalven van hen gehaet, v. 1. etc. voornemelick door ’t verhael sijner droomen, 5. waeromme sy t’ samen spannen om hem (als hy door sijns vaders last tot hen te Dothan quam) om te brengen, 12. maer werpen hem, door Rubens voorspreken, in eenen kuyl, 21. verkoopen hem daerna door raet van Iuda, aen voorbyreysende Ismaëliten, die hem voeren in Egypten , 26. Sijne broeders bedecken haer feyt met bedroch by Iacob, 31. die groot misbaer maeckt over ’tverlies van Ioseph, 33. die ondertusschen verkocht wort aen Potiphar, 36.
1 ENde Iacob woonde in ’t lant der vreemdelinckschappen sijns vaders; in ’t lant Canaan.
2 Dit zijn Iacobs geschiedenissen: Ioseph zijnde een soon van seventien jaer, weyde de cudde met sijne broeders, ende hy was een jongelinck, met de sonen van Bilha, ende de sonen van Zilpa sijns vaders wijven: ende Ioseph brachte haer quaet geruchte tot haren vader.
3 Ende Israël hadde Ioseph lief boven alle sijne sonen; want hy was hem een sone des ouderdoms: ende hy maeckte hem eenen veelverwigen rock.
4 Als nu sijne broeders sagen, dat haren vader hem boven alle sijne broederen lief hadde, hateden sy hem: ende en konden hem niet vredelick toespreken.
5 Oock droomde Ioseph eenen droom, dien hy sijnen broederen vertelde: dies hateden sy hem noch te meer.
6 Ende hy seyde tot hen; Hoort doch desen droom, dien ick gedroomt hebbe.
7 Ende siet, wy waren schoven bindende in ’t midden des velts; ende siet, mijn schoof stont op, ende bleef oock staende; ende siet, uwe schoven quamen rontsom, ende boogen haer neder voor mijnen schoof.
8 Doe seyden sijne broeders tot hem; Sult ghy dan gantschelick over ons regeren? sult ghy dan gantschelick over ons heerschen? so hateden sy hem noch te meer om sijne droomen ende om sijne woorden.
9 Ende hy droomde noch eenen anderen droom, ende verhaelde dien sijnen broederen: ende hy seyde; Siet, ick hebbe noch eenen droom gedroomt; ende siet, de Sonne, ende de Mane, ende elf sterren boogen haer voor my neder.
10 Ende als hy het aen sijnen vader, ende aen sijne broederen verhaelde, bestrafte hem sijn vader, ende seyde tot hem; Wat is dit voor eenen droom, dien ghy gedroomt hebt? sullen wy dan gantschelick komen, Ick, ende uwe Moeder, ende uwe broeders, om ons voor u teraerde te buygen ?
11 Sijne broeders dan benijdden hem: doch sijn vader bewaerde dese sake.
12 Ende sijne broeders gingen henen om de cudde van haren vader te weyden by Sichem.
13 So seyde Israël tot Ioseph; Weyden uwe broeders niet by Sichem? komt, dat ick u tot hen sende: ende hy seyde tot hem; Siet [hier] ben ick.
14 Ende hy seyde tot hem; Gaet doch henen; Siet nae den welstant van uwe broederen, ende nae den welstant vande cudde, ende brengt my een woort wederom: So sondt hy hem uyt den dale Hebron, ende hy quam te Sichem.
15 Ende een man vondt hem, (want siet hy was dwalende in ’t velt) so vraegde hem dese man, seggende; Wat soeckt ghy?
16 Ende hy seyde; Ick soecke mijne broederen, geeft my doch te kennen, waer sy weyden.
17 So seyde die man; Sy zijn van hier gereyst, want ick hoordese seggen, Laet ons nae Dothan gaen: Ioseph dan ginck sijnen broederen nae, ende vondtse te Dothan.
18 Ende sy sagen hem van verre: ende eer hy tot hen naederde, sloegen sy tegens hem eenen listigen raet, om hem te dooden.
19 Ende sy seyden d’een tot den anderen; Siet daer komt dese Meester-droomer aen.
20 Nu comt dan, ende laet ons hem dootslaen, ende hem in eene deser kuylen werpen; ende wy sullen seggen, Een boos dier heeft hem opgegeten: so sullen wy sien, wat van sijne droomen worden sal.
21 Ruben hoorde dat, ende verloste hem uyt hare hant: ende hy seyde; Laet ons hem niet aen ’t leven slaen.
22 Oock seyde Ruben tot hen; Vergietet geen bloet, werpet hem in desen kuyl, die inde woestijne is ende en legget de hant niet aen hem: op dat hy hem uyt harer hant verloste, om hem tot sijnen vader weder te brengen.
23 Ende het geschiedde, als Ioseph tot sijne broederen quam, so togen sy Ioseph sijnen rock uyt, den veelverwigen rock, dien hy aen hadde.
24 Ende sy namen hem, ende wierpen hem inden kuyl: doch de kuyl was ledich, daer en was geen water in.
25 Daerna saten sy neder om broot te eten, ende hieven hare oogen op, ende sagen, ende siet, een reysich geselschap van Ismaëliten quam uyt Gilead: ende hare kemelen droegen speceryen ende balsem, ende mirrhe, reysende, om dat af te brengen nae Egypten.
26 Doe seyde Iuda tot sijne broederen; Wat gewin sal’t zijn dat wy onsen broeder dootslaen, ende zijn bloet verbergen?
27 Comt, ende laet ons hem desen Ismaëliten verkoopen, ende onse hant en zy niet aen hem; want hy is onse broeder, ons vleesch: ende sijne broeders hoorden [hem].
28 Als nu de Midianitische coop lieden voor by togen, so trocken ende hieven sy Ioseph op uyt den kuyl, ende vercochten Ioseph desen Ismaëliten voor twintich silverlingen: die brachten Ioseph nae Egypten.
29 Alsnu Ruben tot den kuyl wederkeerde, siet, so en was Ioseph niet inden kuyl: doe scheurde hy sijne kleederen.
30 Ende hy keerde weder tot sijne broederen, ende seyde; De jongelinck en isser niet; ende ick, waer sal ick henen gaen?
31 Doe namen sy Iosephs rock, ende sy slachteden eenen geytenbock, ende sy dopten den rock in’t bloet.
32 Ende sy sonden den veelverwigen rock, ende deden hem tot haren vader brengen; ende seyden: Desen hebben wy gevonden; bekent doch, of dese uwes soons rock zy, ofte niet.
33 Ende hy bekende hem, ende seyde; ’Tis mijns soons rock; een boos dier heeft hem opgegeten: voorseker is Ioseph verscheurt.
34 Doe scheurde Iacob sijne kleederen, ende leyde eenen sack om sijne lendenen: ende hy bedreef rouwe over sijnen sone vele dagen.
35 Ende alle sijne sonen, ende alle sijne dochteren maeckten sich op om hem te troosten: maer hy weygerde hem te laten troosten, ende seyde; Want ick sal rouwbedrijvende tot mijnen sone in ’t graf nederdalen: also beweende hem sijn vader.
36 Ende de Medaniten vercochten hem in Egypten, aen Potiphar Pharaos Hovelinck, Overste der Trauwanten.
Jozef door zijn broeders verkocht
1 En Jakob woonde in het land der vreemdelingschappen van zijn vader, in het land Kanaän.
2 Dit zijn Jakobs geschiedenissen. Jozef, zijnde een zoon van zeventien jaren, weidde de kudde met zijn broeders (en hij was een jongeling), met de zonen van Bilha, en de zonen van Zilpa, de vrouwen van zijn vader; en Jozef bracht hun kwaad gerucht tot hun vader.
3 En Israël had Jozef lief, boven al zijn zonen; want hij was hem een zoon des ouderdoms; en hij maakte hem een veelkleurige rok.
4 Toen nu zijn broeders zagen, dat hun vader hem boven al zijn broeders liefhad, haatten zij hem, en konden hem niet vredig toespreken.
5 Ook droomde Jozef een droom, die hij aan zijn broeders vertelde; daarom haatten zij hem nog te meer.
6 En hij zeide tot hen: Hoort toch deze droom, die ik gedroomd heb.
7 En ziet, wij waren schoven bindende in het midden van het veld; en ziet, mijn schoof stond op, en bleef ook staande; en ziet, uw schoven kwamen rondom, en bogen zich neer voor mijn schoof.
8 Toen zeiden zijn broeders tot hem: Zult gij dan werkelijk over ons regeren; zult gij dan werkelijk over ons heersen? Zo haatten zij hem nog te meer, om zijn dromen en om zijn woorden.
9 En hij droomde nog een andere droom, en verhaalde die aan zijn broeders; en hij zeide: Ziet, ik heb nog een droom gedroomd, en ziet, de zon, en de maan, en elf sterren bogen zich voor mij neer.
10 En toen hij het aan zijn vader en aan zijn broeders verhaalde, bestrafte zijn vader hem, en zeide tot hem: Wat is dit voor een droom, die gij gedroomd hebt; zullen wij dan werkelijk komen, ik, en uw moeder, en uw broeders, om ons voor u ter aarde te buigen?
11 Zijn broeders dan benijdden hem; doch zijn vader bewaarde deze zaak.
12 En zijn broeders gingen heen, om de kudde van hun vader te weiden bij Sichem.
13 Zo zeide Israël tot Jozef: Weiden uw broeders niet bij Sichem? Kom, dat ik u tot hen zende. En hij zeide tot hem: Zie, hier ben ik!
14 En hij zeide tot hem: Ga toch heen, zie naar de welstand van uw broeders, en naar de welstand van de kudde, en breng mij een woord weer. Zo zond hij hem uit het dal Hebron, en hij kwam te Sichem.
15 En een man vond hem (want ziet, hij was dwalende in het veld); zo vroeg deze man hem, zeggende: Wat zoekt gij?
16 En hij zeide: Ik zoek mijn broeders; geef mij toch te kennen, waar zij weiden.
17 Zo zeide die man: Zij zijn van hier gereisd; want ik hoorde hen zeggen: Laat ons naar Dothan gaan. Jozef dan ging zijn broeders na, en vond hen te Dothan.
18 En zij zagen hem van verre; en eer hij tot hen naderde, sloegen zij tegen hem een listige raad, om hem te doden.
19 En zij zeiden de een tot de ander: Ziet, daar komt die meester-dromer aan!
20 Nu komt dan, en laat ons hem doodslaan, en hem in een van deze kuilen werpen; en wij zullen zeggen: een boos dier heeft hem opgegeten; zo zullen wij zien, wat van zijn dromen worden zal.
21 Ruben hoorde dat, en verloste hem uit hun hand; en hij zeide: Laat ons hem niet aan het leven slaan.
22 Ook zeide Ruben tot hen: Vergiet geen bloed; werpt hem in deze kuil die in de woestijn is, en legt de hand niet aan hem; opdat hij hem uit hun hand verloste, om hem tot zijn vader terug te brengen.
23 En het geschiedde, toen Jozef tot zijn broeders kwam, zo trokken zij Jozef zijn rok uit, de veelkleurige rok, die hij aanhad.
24 En zij namen hem, en wierpen hem in de kuil; doch de kuil was leeg; er was geen water in.
25 Daarna zaten zij neer om brood te eten, en hieven hun ogen op, en zagen, en ziet, een reisgezelschap van Ismaëlieten kwam uit Gilead; en hun kamelen droegen specerijen en balsem, en mirre, reizende, om dat af te brengen naar Egypte.
26 Toen zeide Juda tot zijn broeders: Wat gewin zal het zijn, dat wij onze broeder doodslaan, en zijn bloed verbergen?
27 Komt, en laat ons hem aan deze Ismaëlieten verkopen, en onze hand zij niet aan hem; want hij is onze broeder, ons vlees; en zijn broeders hoorden hem .
28 Toen nu de Midianietische kooplieden voorbijtrokken, zo trokken en hieven zij Jozef op uit de kuil, en verkochten Jozef aan deze Ismaëlieten voor twintig zilverlingen; die brachten Jozef naar Egypte.
29 Toen nu Ruben tot de kuil weerkeerde, ziet, zo was Jozef niet in de kuil; toen scheurde hij zijn klederen.
30 En hij keerde weer tot zijn broeders, en zeide: De jongeling is er niet; en ik, waar zal ik heengaan?
31 Toen namen zij Jozefs rok, en zij slachtten een geitenbok, en zij doopten de rok in het bloed.
32 En zij zonden de veelkleurige rok, en deden hem tot hun vader brengen, en zeiden: Deze hebben wij gevonden; beken toch, of deze de rok van uw zoon is, of niet.
33 En hij herkende hem, en zeide: Het is de rok van mijn zoon! een boos dier heeft hem opgegeten! voorzeker is Jozef verscheurd!
34 Toen scheurde Jakob zijn klederen, en legde een zak om zijn lendenen; en hij bedreef rouw over zijn zoon vele dagen.
35 En al zijn zonen, en al zijn dochters maakten zich op, om hem te troosten; maar hij weigerde zich te laten troosten, en zeide: Want ik zal, rouw bedrijvende, tot mijn zoon in het graf neerdalen. Alzo beweende zijn vader hem.
36 En de Midianieten verkochten hem in Egypte, aan Pótifar, een hoveling van Faraö, overste der lijfwachten.
