1 Den ouden Tobias ende sijn wijf verlangen zeer na hares soons wederkomste. 7 Sy wil haer niet laten troosten van haren man. 10 Tobias versoeckt met Sara te vertrecken na huys. 12 ’t welck d’ouders toestaen, ende nemen van haer een vriendelick afscheydt.
1 ENde Tobias sijn vader rekende elcken dagh: ende als de dagen der reyse vervult waren, ende sy niet en quamen, so seyde Tobias, Souden sy wel beschaemt zijn geworden?
2 Ofte, soude Gabaël wel gestorven zijn, dat niemandt hem het gelt en soude geven?
3 Ende hy wierdt seer bedroeft. Ende sijn wijf seyde tot hem, Ons’ sone is [ergens ] omgekomen, dewijle hy so lange vertoeft.
4 Ende sy begonde hem te beweenen.
5 Ende seyde, Och het rouwt my, mijn kindt, dat ick u hebbe laten gaen, die doch waer’t het licht van mijne oogen.
6 Ende Tobias seyde tot haer, Swijght stil, en bekommert u niet, hy is gesont:
7 Maer sy seyde tot hem, Swijght ghy stil, en bedrieght my niet, mijn kindt is omgekomen: ende sy ginck alle dage buyten op den wegh, door welcken hy vertrocken was.
8 Des daeghs nu en at sy niet, ende des nachts en hielt sy niet op, haren sone Tobiam te beweenen.
9 Tot dat de veerthien dagen der bruyloft voleyndight waren, welcke Raguël gesworen hadde dat hy daer moest door-bringen.
10 Ende Tobias seyde tot Raguël, Laet my henen gaen: want mijn vader ende mijn moeder en hopen niet meer dat sy my sien sullen.
11 Ende sijn schoon-vader seyde tot hem, Blijft by my, ende ick sal tot uwen vader senden, ende sullen hem laten weten, hoe het met u gaet, ende Tobias seyde, Neen, maer laet my doch tot mijnen vader trecken: ende Raguël stont op, ende gaf hem Sara sijn wijf, ende de helft van sijne goederen, slaven, ende beesten, ende gelt.
12 Ende als hy haer gesegent hadde liet hy’se gaen, ende seyde, Kinderen, de Godt des hemels geve u voorspoet eer ick sterve. Ende seyde tot sijne dochter, houdt uwes mans ouders in eere, die zijn nu uwe ouders: laet my van u een goet geruchte hooren: ende hy kuste haer.
13 Ende Edna seyde tot Tobiam, Lieve Broeder, de Heere des hemels brenge u wederom. Ende geve my dat ick uwe kinderen sien mach uyt Sara mijne dochter, op dat ick my verheugen mach voor den Heere. Ende siet ick geve u mijne dochter over als een vertrouwt pandt, ende en bedroeft haer niet. Daer na vertrock Tobias Godt danckende, dat hy sijnen wegh hadde voorspoedigh gemaeckt. Ende hy segende Raguël ende Edna sijn wijf.
1 Den ouden Tobias ende sijn wijf verlangen seer na hares soons wederkomste. 7 Sy wil haer niet laten troosten van haren man. 10 Tobias versoeckt met Sara te vertrecken na huys. 12 het welck d’ouders toe staen, ende nemen van haer een vriendelick afscheyt.
1 ENde Tobias sijn vader reeckende elcken dagh: ende als de dagen der reyse vervult waren, ende sy niet en quamen, soo seyde Tobias, Souden sy wel beschaemt zijn geworden?
2 Ofte, soude Gabaël wel gestorven zijn, dat niemant hem het gelt en soude geven?
3 Ende hy wiert seer bedroeft. Ende sijn wijf seyde tot hem, Ons’ sone is [ergens ] om gekomen, dewijle hy soo lange vertoeft.
4 Ende sy begonde hem te beweenen.
5 Ende seyde, Och het rouwt my, mijn kint, dat ick u hebbe laten gaen, die doch waert het licht van mijne oogen.
6 Ende Tobias seyde tot haer, Swijght stil, en bekommert u niet, hy is gesont:
7 Maer sy seyde tot hem, Swijght ghy stil, en bedrieght my niet, mijn kint is om gekomen: ende sy gingh alle dagen buyten op den wegh, door welcken hy vertrocken was.
8 Des daeghs nu en at sy niet, ende des nachts en hielt sy niet op haren sone Tobiam te beweenen.
9 Tot dat de veertien dagen der bruyloft voleyndight waren, welcke Raguël gesworen hadde dat hy daer moest door brengen.
10 Ende Tobias seyde tot Raguël, Laet my heden gaen: want mijn vader ende mijn moeder en hopen niet meer dat sy my sien sullen.
11 Ende sijn schoonvader seyde tot hem, Blijft by my, ende ick sal tot uwen vader senden, ende sullen hem laten weten, hoe het met u gaet, Ende Tobias seyde, Neen, maer laet my doch tot mijnen vader trecken: ende Raguël stont op, ende gaf hem Sara sijn wijf, ende de helft van sijne goederen, slaven, ende beesten, ende gelt.
12 Ende als hy haer gezegent hadde liet hy se gaen, ende seyde, Kinderen, de Godt des Hemels geve u voorspoet eer ick sterve. Ende seyde tot sijne dochter, houd uwes mans ouders in eere, die zijn nu uwe ouders: laet my van u een goet geruchte hooren: ende hy kuste haer.
13 Ende Edna seyde tot Tobiam, Lieve broeder, de Heere des Hemels brenge u wederom. Ende geve my dat ick uwe kinderen sien mach uyt Sara mijne dochter, op dat ick my verheugen mach voor den Heere. Ende siet ick geve u mijne dochter over als een vertrouwt pandt, ende en bedroeft haer niet. Daer na vertrock Tobias Godt danckende, dat hy sijnen wegh hadde voorspoedigh gemaeckt. Ende hy zegende Raguël ende Edna sijn wijf.
