Tucht, v. 1. goede, rechtveerdige, oprechte, ende godtloose menschen, 2, 3, 5, 7, 10, 12, 21, 26. kloecke, ende achteloose vrouwe, 4. goet ende quaet, waer ende valsch spreken ende getuygen, 6, 8, 13, 14, 17, 18, 22. zedige, ende poch-hansen, 9. vlijtige ende ledichgangers ofte bedriegers, 11, 24, 27. toorn ende roem der dwasen, ende stilswijgentheyt der verstandigen, 16, 23. becommernisse ende blijtschap des herten, 25. pat der gerechticheyt, 28.
1 WIe de tucht lief heeft, die heeft de wetenschap lief: maer wie de bestraffinge haet, is onvernuftich.
2 De goede sal een wel-gevallen trecken vanden HEERE: maer eenen man van schendelicke verdichtselen sal hy verdoemen.
3 De mensche en sal niet bevesticht worden door godtloosheyt: maer de wortel der rechtveerdigen en sal niet beweecht worden.
4 Eene cloecke huysvrouwe is eene kroone hares heeren: maer die beschaemt maeckt, is als verrottinge in sijne beenderen.
5 Der rechtveerdigen gedachten zijn recht: der godtloosen raetslagen zijn bedroch.
6 De woorden der godtloosen zijn om op bloet te loeren: maer de mont der oprechten salse redden.
7 De godtloose worden omgekeeret, datse niet meer en zijn: maer het huys der rechtveerdigen sal bestaen.
8 Een yeder sal gepresen worden nae dat sijne verstandicheyt is: maer die verkeert van herten is, sal tot verachtinge wesen.
9 Beter is die sich gering acht, ende eenen knecht heeft; dan die hem-selven eert, ende des broots gebreck heeft.
10 De rechtveerdige kent het leven sijner beeste: maer de barmhertichheden der godtloosen zijn wreet.
11 Die sijn lant bouwt, sal van broot versadicht worden: maer die ydele [menschen ] volcht, is verstandeloos.
12 De godtloose begeert het net der boosen: maer de wortel der rechtveerdigen sal uytgeven.
13 Inde overtredinge der lippen is de strick des boosen: maer de rechtveerdige sal uyt de benauwtheyt uytkomen.
14 Een yeder wort vande vrucht des monts met goet versadicht; ende de vergeldinge van des menschen handen sal hy tot sich weder-brengen.
15 De wech des dwasen is recht in sijnen oogen: maer die nae raet hoort, is wijs.
16 De toorn des dwasen, wort ten selven dage bekent: maer die kloecksinnich is, bedeckt de schande.
17 Die waerheyt voort-brengt, maeckt gerechticheyt bekent: maer een getuyge der valscheden, bedroch.
18 Daer is een, die [woorden ] als steken van een sweert onbedachtelick uytspreeckt: maer de tonge der wijsen, is medecijne.
19 Eene waerachtige lippe sal bevesticht worden in eeuwicheyt; maer eene valsche tonge is [maer ] voor een oogenblick.
20 Bedroch is in het herte der gener, die quaet smeden: maer de gene die vrede raden, hebben blijdtschap.
21 Den rechtveerdigen en sal geen leet wedervaren: maer de godtloose sullen met quaet vervullet worden.
22 Valsche lippen zijn den HEERE een grouwel: maer die trouwelick handelen, zijn sijn welgevallen.
23 Een kloecksinnich mensche bedeckt de wetenschap: maer het herte der sotten roept dwaesheyt uyt.
24 De hant der vlytigen sal heerschen: maer de bedriegers sullen onder cijns wesen.
25 Becommernisse in het herte des menschen buycht het neder: maer een goet woort verblijdt het.
26 De rechtveerdige is overtreffelicker als sijnen naesten: maer de wech der godtloosen doetse dwalen.
27 Een bedrieger, en sal sijn jacht-vanck niet braden: maer het costelick goet des menschen, is des vlytigen.
28 In het padt der gerechticheyt is het leven; ende [in ] den wech [hares ] voetpats en is de doot niet.
Tucht, ver s 1. goede, rechtveerdige, oprechte, ende godtloose menschen, 2, 3, 5, 7, 10, 12, 21, 26. kloecke, ende achteloose vrouwe, 4. goet ende quaet, waer ende valsch spreken ende getuygen, 6, 8, 13, 14, 17, 18, 22. zedige, ende pochhansen, 9. vlijtige ende ledighgangers ofte bedriegers, 11, 24, 27. toorn ende roem der dwasen, ende stilswijgentheyt der verstandigen, 16, 23. becommernisse ende blijdtschap des herten, 25. pat der gerechtigheyt, 28.
1 WIe de tucht lief heeft, die heeft de wetenschap lief: maer wie de bestraffinge haet, is onvernuftigh.
2 De goede sal een welgevallen trecken van den HEERE: maer eenen man van schendelicke verdichtselen sal hy verdoemen.
3 De mensche en sal niet bevestight worden door godtloosheyt: maer de wortel der rechtveerdigen en sal niet beweeght worden.
4 Eene kloecke huysvrouwe is eene kroone hares heeren: maer die beschaemt maeckt, is als verrottinge in sijne beenderen.
5 Der rechtveerdigen gedachten zijn recht: der godtloosen raetslagen zijn bedrogh.
6 De woorden der godtloosen zijn om op bloet te loeren: maer de mont der oprechten salse redden.
7 De godtloose worden omgekeeret, datse niet [meer ] en zijn: maer het huys der rechtveerdigen sal bestaen.
8 Een yeder sal gepresen worden na dat sijne verstandigheyt is: maer die verkeert van herten is, sal tot verachtinge wesen.
9 Beter is die sich geringh acht, ende eenen knecht heeft; dan die hemselven eert, ende des broots gebreck heeft.
10 De rechtveerdige kent het leven sijner beeste: maer de barmhertigheden der godtloosen zijn wreet.
11 Die sijn lant bouwt, sal van broot verzadight worden: maer die ydele [menschen ] volght, is verstandeloos.
12 De godtloose begeert het net der boosen: maer de wortel der rechtveerdigen sal uytgeven.
13 In de overtredinge der lippen is de strick des boosen: maer de rechtveerdige sal uyt de benauwtheyt uytkomen.
14 Een yeder wort van de vrucht des monts met goet verzadight; ende de vergeldinge van des menschen handen sal hy tot sich weder brengen.
15 De wegh des dwasen is recht in sijnen oogen: maer die na raet hoort, is wijs.
16 De toorn des dwasen, wort ten selven dage bekent: maer die kloecksinnigh is, bedeckt de schande.
17 Die waerheyt voort brenght, maeckt gerechtigheyt bekent: maer een getuyge der valsheden, bedrogh.
18 Daer is een, die [woorden ] als steken van een sweert onbedachtelick uytspreeckt: maer de tonge der wijsen, is medicijne.
19 Eene waerachtige lippe sal bevestight worden in eeuwigheyt; maer eene valsche tonge is [maer ] voor een oogenblick.
20 Bedrogh is in het herte der gener, die quaet smeden: maer de gene die vrede raden, hebben blijdtschap.
21 Den rechtveerdigen en sal geen leet wedervaren: maer de godtloose sullen met quaet vervullet worden.
22 Valsche lippen zijn den HEERE een grouwel: maer die trouwelick handelen, zijn sijn welgevallen.
23 Een kloecksinnigh mensche bedeckt de wetenschap: maer het herte der sotten roept dwaesheyt uyt.
24 De hant der vlijtigen sal heerschen: maer de bedriegers sullen onder cijns wesen.
25 Bekommernisse in het herte des menschen buyght het neder: maer een goet woort verblijdt het.
26 De rechtveerdige is overtreffelicker als sijnen naesten: maer de wegh der godtloosen doetse dwalen.
27 Een bedrieger, en sal sijn jaghtvangh niet braden: maer het kostelick goet des menschen, is des vlijtigen.
28 In het padt der gerechtigheyt is het leven; ende [in ] den wegh [hares ] voetpadts en is de doot niet.
