Iona van Godt gesonden zijnde om te prediken binnen Nineve, vlucht nae Tharsis, v. 1, etc. wort op zee van Godt vervolcht met een groot onweder, ende door’t lot ontdeckt, 4. ende van’t scheeps volck, op sijnen eygenen raet, ten laetsten geworpen in de zee, ende het onweder daer mede gestilt, 12. Godt beschickt eenen grooten visch, die Iona inslockt, in wiens buyck hy blijft drie dagen ende drie nachten, 17.
1 ENDE het woort des HEEREN geschiedde tot Iona, den sone van Amitthai, seggende:
2 Maeckt u op, gaet nae de groote stadt Nineve, ende predickt tegen haer: want haerlieder boosheyt is opgeklommen voor mijn aengesichte.
3 Maer Iona maeckte sich op om te vluchten nae Tharsis, van het aengesichte des HEEREN: ende hy quam af te Iapho, ende vondt een schip gaende nae Tharsis, ende hy gaf de vracht daer van, ende ginck neder in’t selve, om met haerlieden te gaen nae Tharsis, van het aengesichte des HEEREN.
4 Maer de HEERE wierp eenen grooten wint op de zee; ende daer wert een groote storm in de zee: so dat het schip dachte te breken.
5 Doe vreesden de zee-lieden, ende riepen een yegelick tot sijnen Godt, ende wierpen de vaten, die in’t schip waren, in de zee, om [het] van de selve te verlichten: maer Iona was neder-gegaen aen de zijden van’t schip, ende lach neder ende was met eenen diepen slaep bevangen.
6 Ende de Opper-schipper naederde tot hem, ende seyde tot hem, Wat is u, ghy hart-slapende? Staet op, roept tot uwen Godt, misschien sal die Godt aen ons gedencken, dat wy niet en vergaen.
7 Voorts seyden sy, een yeder tot sijnen metgeselle; Komet, ende laett ons loten werpen, op dat wy mogen weten, om wiens wille ons dit quaet [overkomt]: also wierpen sy loten, ende het lot viel op Iona.
8 Doe seyden sy tot hem; Verclaert ons nu, om wiens wille ons dit quaet [overkomt]: wat is u werck, ende van waer komt ghy? welck is u lant? ende van welcken volcke zijt ghy?
9 Ende hy seyde tot hen, Ick ben een Hebreer: ende ick vreese den HEERE, den Godt des Hemels, die de zee ende het drooge gemaeckt heeft.
10 Doe vreesden die mannen [met] groote vreese, ende seyden tot hem, Wat hebt ghy dit gedaen? want de mannen wisten, dat hy van des HEEREN aengesichte vloodt, want hy hadd’et hen te kennen gegeven.
11 Voorts seyden sy tot hem, Wat sullen wy u doen, op dat de zee stille worde van ons? want de zee wert hoe langer hoe onstuymiger.
12 Ende hy seyde tot hen; Nemet my op, ende werpet my in de zee, soo sal de zee stille worden van ulieden: want ick weet dat dese groote storm ulieden om mijnen’t wille over [komt].
13 Maer de mannen roeyden, om [het schip] weder te brengen aen het drooge, doch sy en konden niet: want de zee wert hoe langer hoe onstuymiger tegen hen.
14 Doe riepen sy tot den HEERE ende seyden; Och HEERE, en laet ons doch niet vergaen om deses mans ziele, ende en legt geen onschuldig bloet op ons: want ghy, HEERE, hebt gedaen, gelijck als’t u heeft behaecht.
15 Ende sy namen Iona op, ende wierpen hem in de zee: Doe stont de zee [stille] van hare verbolgentheyt;
16 Dies vreesden de mannen den HEERE [met] groote vreese: ende sy slachteden den HEERE slacht-offer, ende beloofden geloften.
17 De HEERE nu beschickte eenen grooten visch om Iona in te slocken: ende Iona was in des vissches ingewandt, drie dagen ende drie nachten.
Iona van Godt gesonden zijnde om te prediken binnen Nineve, vlucht na Tharsis, ver s 1, et c. wort op zee van Godt vervolght met een groot onweder, ende door ’t lot ontdeckt, 4. ende van ’t scheepsvolck, op sijnen eygenen raet, ten laetsten geworpen in de zee, ende het onweder daer mede gestilt, 12. Godt beschickt eenen grooten visch, die Iona inslockt, in wiens buyck hy blijft drie dagen ende drie nachten, 17.
1 ENDE ’t woort des HEEREN geschiedde tot Iona, den sone van Amitthai, seggende:
2 Maeckt u op, gaet nae de groote stadt Nineve, ende predickt tegen haer: want haerlieder boosheyt is opgeklommen voor mijn aengesichte.
3 Maer Iona maeckte sich op om te vluchten na Tharsis, van het aengesichte des HEEREN: ende hy quam af te Iapho, ende vondt een schip gaende na Tharsis, ende hy gaf de vracht daer van, ende gingh neder in het selve, om met haerlieden te gaen na Tharsis, van het aengesichte des HEEREN.
4 Maer de HEERE wierp eenen grooten wint op de zee: ende daer wert een groote storm in de zee: soo dat het schip dachte te breken.
5 Doe vreesden de zee-lieden, ende riepen een yegelick tot sijnen Godt, ende wierden de vaten, die in het schip waren, in de zee, om [het ] van de selve te verlichten: maer Iona was neder gegaen aen de zijden van ’t schip, ende lagh neder ende was met eenen diepen slaep bevangen.
6 Ende de Opper-schipper naderde tot hem, ende seyde tot hem, Wat is u, ghy hart-slapende? staet op, roept tot uwen Godt, misschien sal die Godt aen ons gedencken, dat wy niet en vergaen.
7 Voorts seyden sy, een yeder tot sijnen metgeselle; Komet, ende laett ons loten werpen, op dat wy mogen weten, om wiens wille ons dit quaet [overkomt: ] alsoo wierpen sy loten, ende het lot viel op Iona.
8 Doe seyden sy tot hem; Verklaert ons nu, om wiens wille ons dit quaet [overkomt: ] wat is u werck, ende van waer komt ghy? welck is u lant? ende van welcken volcke zijt ghy?
9 Ende hy seyde tot hen, Ick ben een Hebreer: ende ick vreese den HEERE, den Godt des hemels, die de zee ende het drooge gemaeckt heeft.
10 Doe vreesden die mannen [met ] groote vreese, ende seyden tot hem, Wat hebt ghy dit gedaen? want de mannen wisten, dat hy van des HEEREN aengesichte vloodt, want hy hadde het hen te kennen gegeven.
11 Voorts seyden sy tot hem, Wat sullen wy u doen, op dat de zee stille worde van ons? want de zee wert hoe langer hoe onstuymiger.
12 Ende hy seyde tot hen; Nemet my op, ende werpet my in de zee, soo sal de zee stille worden van u-lieden: want ick weet dat dese groote storm u-lieden om mijnent wille over [komt. ]
13 Maer de mannen roeyden, om [het schip ] weder te brengen aen het drooge, doch sy en konden niet: want de zee wert hoe langer hoe onstuymiger tegen hen.
14 Doe riepen sy tot den HEERE ende seyden; Och HEERE, en laet ons doch niet vergaen om deses mans ziele, ende en leght geen onschuldigh bloet op ons: want ghy, HEERE, hebt gedaen, gelijck als ’t u heeft behaeght.
15 Ende sy namen Iona op, ende wierpen hem in de zee: Doe stont de zee [stille ] van hare verbolgentheyt.
16 Dies vreesden de mannen den HEERE [met ] groote vreese: ende sy slachteden den HEERE slacht-offer, ende beloofden geloften.
17 De HEERE nu beschickte eenen grooten visch om Iona in te slocken: ende Iona was in des vissches ingewandt, drie dagen ende drie nachten.
