Ierusalem wort belegert van Rezin ende Pekah, v. 1. Godt sendt Iesaia tot Achaz, om hem te troosten, ende moet te geven, 3. voorseggende, dat sy niet uytrichten en souden, 7. maer dat sy selfs souden verdelcht worden, 8. Tot versekeringe hier van geeft Godt Achaz een teecken, ende verkondicht hem de ontfanckenisse ende geboorte Christi, 14. maer dewijle Achaz dese aengebodene genade verwerpt, laet hem de Heere aenseggen, dat het Coninkrijcke Iuda, door de Egyptenaers ende Assyriers, soude verstoort worden, 17. Elendigen staet des Ioodschen lants, 22. etc.
1 HEt geschiedde nu inde dagen Achaz des Soons Iothams, des Soons Uzia, des Conincks Iuda, dat Rezin de Coninck van Syrien, ende Pekah, de sone Remalia de Coninck Israëls optooch nae Ierusalem, ter oorloge tegen haer, maer hy en vermocht met strijden niet tegen haer.
2 Als men den huyse Davids bootschapte, seggende: De Syriers rusten op Ephraim: so beweechde hem sijn herte ende het herte sijnes volcx, gelijck de boomen des wouts beweecht worden van den wint.
3 Ende de HEERE seyde tot Iesaia, Gaet nu uyt, Achaz te gemoete, ghy, ende uw’ sone Schear-Iaschub, aen het eynde van den waterganck des oppersten vyvers, aen den hoogen wech, van het velt des vollers.
4 Ende segt tot hem, Wacht u, ende zijt gerust, en vreest niet, ende u herte en worde niet weeck, van wegen die twee steerten deser roockender vyerbranden: van wegen de ontstekinge des toorns Rezins, ende der Syriers, ende des soons Remalia:
5 Om dat de Syrier quaet tegen u beraetslaecht heeft [met] Ephraim, ende den sone Remalia, seggende:
6 Laett ons optrecken tegen Iuda, ende haer verdriet aendoen, ende haer onder ons deylen: ende den sone Tabeals Coninck maken in het midden van haer.
7 Aldus seyt de Heere HEERE: ’T en sal niet bestaen, noch ’t en sal niet geschieden.
8 Maer Damascus sal het hooft van Syrien zijn: ende Rezin het hooft van Damacus: ende in noch vijf en tsestich jaer, sal Ephraim verbroken worden, dat het geen volck en zy.
9 Ondertusschen sal Samaria Ephraims hooft zijn, ende de sone Remalia het hooft van Samaria: indien ghylieden niet en gelooft, sekerlick ghy en sult niet bevesticht worden.
10 Ende de HEERE voer voort te spreken tot Achaz, seggende:
11 Eyscht u een teecken vanden HEERE uwen Godt: eyscht beneden inde diepte, of eyscht boven uyt der hoochte.
12 Doch Achaz seyde: Ick en sal’t niet eyschen, noch ick en sal den HEERE niet versoecken.
13 Doe seyde hy, Hoort ghylieden nu, ghy huys Davids, ist u lieden te weynich, dat ghy de menschen moede maeckt, dat ghy oock mijnen Godt moede maeckt?
14 Daerom sal de Heere selve u lieden een teecken geven: Siet eene Maecht sal swanger worden, ende sy sal eenen sone baren, ende sijnen name IMMANUEL heeten.
15 Boter ende honich sal hy eten, tot dat hy wete te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede.
16 Sekerlick eer dit knechtken weet te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede: sal dat lant, daer over ghy verdrietich zijt, verlaten zijn van sijne twee Coningen.
17 [Doch] de HEERE sal over u, ende over u volck, ende over uwes vaders huys, dagen doen comen, hoedanige niet gecomen en zijn van dien dage af, dat Ephraim van Iuda is afgeweken , [door] den Coninck van Assyrien.
18 Want het sal te dien dage geschieden, dat de HEERE sal toe-tsissen de vliegen die aen ’t eynde der rivieren van Egypten zijn, ende de byen, die in den lande Assur zijn.
19 Ende sy sullen comen, ende sy alle sullen rusten in de woeste dalen, ende inde clooven der steen-rotsen, ende in alle de doorn-hagen: ende in alle gepresene plaetsen.
20 Te dien dage sal de Heere door een gehuert scheer-mes, [’t welck] aen gene zyde der Riviere is, door den Coninck van Assyrien, afscheeren het hooft, ende het hayr der voeten: ja het sal oock den baert gantsch wechnemen.
21 Ende ’tsal geschieden te dien dage, dat yemant een koeyken in’t leven sal behouden hebben , ende twee schapen.
22 Ende ’t sal geschieden, dat hy van wegen de veelheyt des melcks die sy geven sullen, boter sal eten: ja een yeder die overgebleven sal zijn in’t midden des lants, die sal boter ende honich eten.
23 Oock sal het te dien selven dage geschieden , dat yeder plaetse alwaer duysent wijn-stocken geweest zijn, van duysent silverlingen, die sal tot doornen ende distelen zijn:
24 Datmen met pylen ende met den boge aldaer sal moeten gaen: want het gantsche lant sal doornen ende distelen zijn.
25 Oock alle de bergen diemen met houweelen pleecht om te hacken, daer en salmen niet comen [uyt] vreese der doornen ende der distelen: maer die sullen wesen tot insendinge des osses, ende tot vertredinge van’t cleyne vee.
Ierusalem wort belegert van Rezin ende Pekah, ver s 1. Godt sendt Iesaia tot Achaz, om hem te troosten, ende moedt te geven, 3. voorseggende, dat sy niet uytrichten en souden, 7. maer dat sy selfs souden verdelght worden, 8. Tot versekeringe hier van geeft Godt Achaz een teecken, ende verkondight hem de ontfangenisse ende geboorte Christi , 14. maer dewijle Achaz dese aengebodene genade verwerpt, laet hem de Heere aenseggen, dat het Koninckrijcke Iuda, door de Egyptenaers ende Assyriers, soude verstoort worden, 17. Elendigen staet des Ioodschen lants, 22, et c.
1 HEt geschiedde nu in de dagen Achaz des soons Iothams, des soons Uzia, des Koninghs Iuda, dat Rezin de Koningh van Syrien, ende Pekah, de sone Remalia de Koningh Israëls optoogh na Ierusalem, ter oorloge tegen haer, maer hy en vermocht met strijden niet tegen haer.
2 Als men den huyse Davids boodschapte, seggende: De Syriers rusten op Ephraim: soo beweeghde hem sijn herte ende het herte sijnes volcks, gelijck de boomen des woudts beweeght worden van den wint.
3 Ende de HEERE seyde tot Iesaia, Gaet nu uyt, Achaz te gemoete, ghy, ende uw’ sone Schear-Iaschub, aen het eynde van den watergangh des oppersten vyvers, aen den hoogen wegh, van het velt des vollers.
4 Ende seght tot hem, Wacht u, ende zijt gerust, en vreest niet, ende u herte en worde niet weeck, van wegen die twee steerten deser roockender vyerbranden: van wegen de ontsteeckinge des toorns Rezins, ende der Syriers, ende des soons Remalia:
5 Om dat de Syrier quaet tegen u beraetslaeght heeft [met ] Ephraim, ende den sone Remalia, seggende:
6 Laett ons optrecken tegen Iuda, ende haer verdriet aen doen, ende haer onder ons deylen: ende den sone Tabeals Koningh maken in het midden van haer.
7 Aldus seyt de Heere HEERE: Het en sal niet bestaen, noch het en sal niet geschieden.
8 Maer Damascus sal het hooft van Syrien zijn: ende Rezin het hooft van Damacus: ende in noch vijf en sestigh jaer, sal Ephraim verbroken worden, dat het geen volck en zy.
9 Ondertusschen sal Samaria Ephraims hooft zijn, ende de sone Remalia het hooft van Samaria: indien ghylieden niet en gelooft, sekerlick ghy en sult niet bevestight worden.
10 Ende de HEERE voer voort te spreken tot Achaz, seggende:
11 Eyscht u een teecken van den HEERE uwen Godt: eyscht beneden in de diepte, of eyscht boven uyt der hooghte.
12 Doch Achaz seyde: Ick en sal het niet eysschen, noch ick en sal den HEERE niet versoecken.
13 Doe seyde hy, Hoort ghylieden nu, ghy huys Davids, is ’t u-lieden te weynigh, dat ghy de menschen moede maeckt, dat ghy oock mijnen Godt moede maeckt?
14 Daerom sal de Heere selve u-lieden een teecken geven: Siet eene Maeght sal swanger worden, ende sy sal eenen sone baren, ende sijnen name IMMANUEL heeten.
15 Boter ende honigh sal hy eten, tot dat hy wete te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede.
16 Sekerlick eer dit knechtken weet te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede: sal dat lant, daer over ghy verdrietigh zijt, verlaten zijn van sijne twee Koningen.
17 [Doch ] de HEERE sal over u, ende over u volck, ende over uwes vaders huys, dagen doen komen, hoedanige niet gekomen en zijn van dien dage af, dat Ephraim van Iuda is afgeweken, [door ] den Koningh van Assyrien.
18 Want het sal te dien dage geschieden, dat de HEERE sal toe tsissen de vliegen die aen het eynde der rivieren van Egypten zijn, ende de bijen, die in den lande Assur zijn.
19 Ende sy sullen komen, ende sy alle sullen rusten in de woeste dalen, ende in de klooven der steenrotzen, ende in alle de doornhagen: ende in alle gepresene plaetsen.
20 Te dien dage sal de Heere door een gehuert scheermes, [het welck ] aen gene zijde der riviere is, door den Koningh van Assyrien, afscheeren het hooft, ende het hayr der voeten: ja het sal oock den baert gantsch wech nemen.
21 Ende het sal geschieden te dien dage, dat yemant een koeyken in het leven sal behouden hebben, ende twee schapen.
22 Ende het sal geschieden, dat hy van wegen de veelheyt des melcks die sy geven sullen, boter sal eten: ja een yeder die over gebleven sal zijn in het midden des lants, die sal boter ende honigh eten.
23 Oock sal het te dien selven dage geschieden, dat yeder plaetse alwaer duysent wijnstocken geweest zijn, van duysent silverlingen, die sal tot doornen ende distelen zijn:
24 Dat men met pijlen ende met den boge aldaer sal moeten gaen: want het gantsche lant sal doornen ende distelen zijn.
25 Oock alle de bergen die men met houweelen pleeght om te hacken, daer en sal men niet komen [uyt ] vreese der doornen ende der distelen: maer die sullen wesen tot insendinge des osses, ende tot vertredinge van het kleyne vee.
