De Coninck niet kunnende slapen, laet het boeck der Chronijcken brengen, v. 1. Daer in men geschreven vindt het boos voornemen van Bigthana, ende Theres, door Mordechai ontdeckt, 2. De Coninck vraecht wat eere dat Mordechai hier voor gedaen was: Sijne dienaers seggen, geene, 3. Haman in den Voor-hof zijnde, 4. wort ingeroepen, 5. Ende de Coninck vraecht hem, watmen dien man behoore te doen, dien de Coninck eeren wil? 6. Antwoorde Hamans hier op, 7. De Coninck beveelt Haman dat hy Mordechai alle de eere soude aendoen, die hy geseyt hadde, 10. ’t welck hy doet, 11. Daer na gaet hy nae huys treurich zijnde, 12. ende vertelt al sijn wedervaren aen sijn huysvrouwe, ende vrienden, die hem sijnen voorderen val voorseggen, 13. Hy wort ter maeltijt Esthers gedreven, 14.
1 IN de selve nacht was de slaep van den Coninck geweken: ende hy seyde, datmen het Boeck der gedachtenissen, de Chronijcken, brengen soude, ende sy werden in de tegenwoordicheyt des Conincks gelesen.
2 Ende men vondt geschreven, dat Mordechai hadde te kennen gegeven, van Bigthana, ende Theres, twee Camerlingen des Conincks, uyt de dorpel-wachters, die de hant sochten te leggen aen den Coninck Ahasveros.
3 Doe seyde de Coninck, Wat eere ende verhooginge is Mordechai hier over gedaen? ende de jongelingen des Conincks, sijne dienaers, seyden, Aen hem en is niets gedaen.
4 Doe seyde de Coninck, Wie is in den Voorhof? (Haman nu was gekomen in den buyten voor-hof van het huys des Conincks, om den Coninck te seggen, datmen Mordechai soude hangen aen de galge die hy hem hadde doen bereyden.)
5 Ende des Conincks jongelingen seyden tot hem, Siet, Haman staet in den Voor-hof: doe seyde de Coninck, Dat hy in kome.
6 Als Haman ingekomen was, so seyde hem de Coninck, Wat salmen met dien man doen, tot wiens eere de Coninck een welbehagen heeft? doe seyde Haman in sijn herte, tot wien heeft de Coninck een welbehagen om [hem] eere te doen, meer dan tot my?
7 Daerom seyde Haman tot den Coninck: Den man, tot wiens eere de Coninck een welbehagen heeft,
8 Salmen het Conincklicke kleedt brengen, dat de Coninck pleegt aen te trecken: ende ’tpeert daer de Coninck op pleegt te ryden; ende dat de Conincklicke kroone op sijn hooft gesett worde.
9 Ende men sal dat kleedt ende dat peert geven in de hant eenes uyt de Vorsten des Conincks, vande grootste Heeren, ende men sal’t dien man aentrecken tot wiens eere de Coninck een welbehagen heeft: ende men sal hem op dat peert doen ryden door de straten der Stadt, ende men sal voor hem roepen, Alsoo salmen dien man doen, tot wiens eere de Coninck een welbehagen heeft.
10 Doe seyde de Coninck tot Haman, Haest u, neemt dat kleedt, ende dat peert, gelijck als ghy gesproken hebt, ende doet Mordechai den Iode alsoo, die aen de poorte des Conincks sit: ende en laet niet een woort vallen van allen dat ghy gesproken hebt.
11 Ende Haman nam dat kleedt ende dat peert, ende trock het kleedt Mordechai aen, ende dede hem ryden door de straten der Stadt, ende hy riep voor hem, Alsoo salmen dien man doen, tot wiens eere de Coninck een welbehagen heeft.
12 Daerna keerde Mordechai wederom tot de poorte des Conincks: maer Haman wiert voort-gedreven nae sijn huys, treurich, ende met bedeckten hoofde.
13 Ende Haman vertelde aen sijne huysvrouwe Zeres, ende alle sijne vrienden, al wat hem wedervaren was: Doe seyden hem sijne Wyse, ende Zeres sijne huysvrouwe, Indien Mordechai, voor wiens aengesichte ghy hebt begonnen te vallen, van het zaet der Ioden is, so en sult ghy tegen hem niet vermogen, maer ghy sult gewisselick voor sijn aengesichte vallen.
14 Doe sy noch met hem spraken, so quamen des Conincks Camerlingen nae-by, ende sy haesteden Haman tot de maeltijt te brengen, die Esther bereydt hadde.
De Koningh niet konnende slapen, laet het boeck der Chroniken brengen, ver s 1. Daer in men geschreven vindt het boos voornemen van Bigthana, ende Theres, door Mordechai ontdeckt, 2. De Koningh vraeght wat eere dat Mordechai hier voor gedaen was? Sijne dienaers seggen, geene, 3. Haman in den voorhof zijnde, 4. wort ingeroepen, 5. Ende de Koningh vraeght hem, wat men dien man behoore te doen, dien de Koningh eeren wil? 6. Antwoorde Hamans hier op, 7. De Koningh beveelt Haman dat hy Mordechai alle de eere soude aendoen, die hy geseyt hadde, 10. het welck hy doet, 11. Daer na gaet hy na huys treurigh zijnde, 12. ende vertelt al sijn wedervaren aen sijn huysvrouwe, ende vrienden, die hem sijnen voorderen val voorseggen, 13. Hy wort ter maeltijt Esthers gedreven, 14.
1 IN deselve nacht was de slaep van den Koningh geweken: ende hy seyde, dat men het boeck der gedachtenissen, de Chroniken, brengen soude, ende sy werden in de tegenwoordigheyt des Koninghs gelesen.
2 Ende men vondt geschreven, dat Mordechai hadde te kennen gegeven, van Bigthana, ende Theres, twee Kamerlingen des Koninghs, uyt de dorpel-wachters, die de hant sochten te leggen aen den Koningh Ahasveros.
3 Doe seyde de Koningh, Wat eere ende verhooginge is Mordechai hier over gedaen? ende de jongelingen des Koninghs, sijne dienaers, seyden, Aen hem en is niets gedaen.
4 Doe seyde de Koningh, Wie is in den voorhof? (Haman nu was gekomen in den buyten-voorhof van het huys des Koninghs, om den Koningh te seggen, dat men Mordechai soude hangen aen de galge die hy hem hadde doen bereyden.)
5 Ende des Koninghs jongelingen seyden tot hem, Siet, Haman staet in den voorhof: Doe seyde de Koningh, Dat hy inkome.
6 Als Haman ingekomen was, soo seyde hem de Koningh, Wat sal men met dien man doen, tot wiens eere de Koningh een welbehagen heeft? doe seyde Haman in sijn herte, tot wien heeft de Koningh een welbehagen om [hem ] eere te doen, meer dan tot my?
7 Daerom seyde Haman tot den Koningh: Den man, tot wiens eere de Koningh een welbehagen heeft,
8 Sal men ’t Konincklicke kleet brengen, dat de Koningh pleeght aen te trecken: ende het peert daer de Koningh op pleeght te rijden; ende dat de Konincklicke kroone op sijn hooft gesett worde.
9 Ende men sal dat kleet ende dat peert geven in de hant eenes uyt de Vorsten des Koninghs, van de grootste Heeren, ende men sal het dien man aentrecken tot wiens eere de Koningh een welbehagen heeft: ende men sal hem op dat peert doen rijden door de straten der stadt, ende men sal voor hem roepen, Alsoo sal men dien man doen, tot wiens eere de Koningh een welbehagen heeft.
10 Doe seyde de Koningh tot Haman, Haest u, neemt dat kleet, ende dat peert, gelijck als ghy gesproken hebt, ende doet Mordechai den Iode alsoo, die aen de poorte des Koninghs sit: ende en laet niet een woort vallen van allen dat ghy gesproken hebt.
11 Ende Haman nam dat kleet ende dat peert, ende trock het kleet Mordechai aen, ende dede hem rijden door de straten der stadt, ende hy riep voor hem, Alsoo sal men dien man doen, tot wiens eere de Koningh een welbehagen heeft.
12 Daer na keerde Mordechai wederom tot de poorte des Koninghs: maer Haman wiert voortgedreven na sijn huys, treurigh, ende met bedeckten hoofde.
13 Ende Haman vertelde aen sijne huysvrouwe Zeres, ende alle sijne vrienden, al wat hem wedervaren was: Doe seyden hem sijne Wijse, ende Zeres sijne huysvrouwe, Indien Mordechai, voor wiens aengesichte ghy hebt begonnen te vallen, van het zaet der Ioden is, soo en sult ghy tegen hem niet vermogen, maer ghy sult gewisselick voor sijn aengesichte vallen.
14 Doe sy noch met hem spraken, soo quamen des Koninghs kamerlingen naby, ende sy haesteden Haman tot de maeltijt te brengen, die Esther bereyt hadde.
