Habakuk bidt den Heere, dat hy sijn volck wille bewaren in de Babylonische gevangenisse, vers . 1, etc. Tot sterckinge van sijn, ende des volcks geloove, verhaelt hy, hoe crachtelick Godt sijn volck hebbe beschermt, als hy het selve uyt Egypten door de woestijne geleydt heeft, vers . 3. Voorder verhaelt hy, hoe seer hy sich verschrickt hebbe, als hy verstaen heeft, dat Ierusalem soude verwoest worden, 16. Doch hy troost hem-selven wederom door de overlegginge der hulpe Godes des Almachtigen.
1 EEn gebedt Habakuks, des Propheten, op Sigjonoth.
2 HEERE, als ick uwe reden gehoort hebbe, hebbe ick gevreest; u werck, ô HEERE, behoudt dat in’t leven in’t midden der jaren, maeckt het bekent in’t midden der jaren: in den toorn gedenckt des ontfermens.
3 Godt quam van Theman, ende de Heylige van den berch Paran, Sela! Sijne heerlickheyt bedeckte de hemelen, ende het aerdrijck was vol van sijnen lof.
4 Ende daer was een glants als des lichts, hy hadde hoornen aen sijne hant, ende aldaer was sijne sterckte verborgen.
5 Voor sijn aengesichte ginck de pestilentie, ende de vyerige kole ginck voor sijne voeten henen.
6 Hy stont, ende mat het lant, hy sach toe, ende maeckte de heydenen los, ende de geduerige bergen zijn verstroyt geworden: de heuvelen der eeuwicheyt hebben sich gebogen; de gangen der eeuwe zijn sijne.
7 Ick sach de tenten Cusans onder de ydelheyt: de gordijnen des lants Midians schuddeden.
8 Was de HEERE ontsteken tegen de Rivieren? was uwen toorn tegen de Rivieren? was uwe verbolgentheyt tegen de zee? doe ghy op uwe peerden redet; uwe wagens waren heyl.
9 De naeckte gront wert ontbloot [door] uwen boge, [om] de eeden aende stammen gedaen [door] het woort, Sela! Ghy hebt de Rivieren der aerde gekloven.
10 De bergen sagen u, [ende] leden smerte: de water-stroom ginck door, de afgront gaf sijn stemme, hy hief sijne zijden op [in] de hoochte.
11 De Sonne, de Mane stonden stille [in hare] wooninge: met het licht gingen uwe pijlen daer henen, met glans, uwe blixemende spiesse.
12 Met gramschap tradet ghy [door] het lant: met toorne dorschedet ghy de heydenen.
13 Ghy toocht uyt tot verlossinge uwes volcks, tot verlossinge met uwen Gesalfden: Ghy doorwondedet het hooft van het huys des godtloosen, ontblootende den gront tot den halse toe, Sela!
14 Ghy door-boordet met sijne staven het hooft sijner dorp-lieden; sy hebben gestormt om my te verstroyen: die haer verheuchden, als of sy de elendige in’t verborgen souden op-eten.
15 Ghy betraedt [met] uwe peerden de zee, de geweldige wateren wierden een hoop.
16 Als ick’t hoorde, so wiert mijn buyck beroert, voor de stemme hebben mijne lippen gebeeft, verrottinge quam in mijne gebeenten, ende ick werde beroert in mijne plaetse: sekerlick ick sal rusten ten dage der benautheyt, als hy optrecken sal tegen het volck, dat hy het met benden aenvalle.
17 Al-hoe-wel de vijge-boom niet bloeyen en sal, ende geen vrucht aen de wijn-stock zijn en sal, dat het werck des olijf-booms liegen sal, ende de velden geen spijse voort- brengen: datmen de kudde uyt de kooye af-scheuren sal, ende datter geen runt in de stallingen wesen en sal:
18 So sal ick nochtans in den HEERE van vreuchde opspringen: ick sal my verheugen in den Godt mijnes heyls.
19 De HEERE Heere is mijne sterckte, ende hy sal mijne voeten maken als der hinden, ende hy sal my doen treden op mijne hoochten. voor den Opper-sang-meester op mijn Neginoth.
Eynde des Propheets HABAKUK.Gebed van Habakuk
1 Een gebed van Habakuk, de profeet. Op Sjigjonot.
2 HEERE, toen ik Uw tijding hoorde,
heb ik gevreesd.
HEERE, Uw werk, behoud het in het leven in het midden van de jaren,
maak het bekend in het midden van de jaren.
Denk in Uw toorn aan ontferming!
3 God kwam van Teman,
de Heilige van het gebergte Paran. Sela
Zijn majesteit bedekte de hemel,
de aarde was vol van Zijn lof.
4 Er was een glans als van het zon licht;
lichtstralen kwamen uit Zijn hand,
daarin ging Zijn macht schuil.
5 Voor Hem uit ging de pest,
de gloed ervan volgde Hem op de voet.
6 Hij stond en deed de aarde schudden,
Hij keek en liet heidenvolken opspringen.
De aloude bergen werden verpletterd,
de eeuwige heuvels hebben zich neergebogen.
De eeuwige wegen zijn van Hem.
7 Ik zag de tenten van Kusjan gebogen onder het onrecht,
de tentkleden van het land Midian sidderden.
8 Was de HEERE tegen de rivieren ontbrand?
Woedde Uw toorn tegen de rivieren,
of was Uw verbolgenheid tegen de zee,
dat U op Uw paarden reed?
Uw wagens brachten heil.
9 U haalde Uw boog tevoorschijn
om de eden, aan de stammen gedaan door het woord. Sela
Met rivieren spleet U de aarde.
10 De bergen zagen U, zij beefden van angst.
Een vloed van water stroomde voorbij,
de watervloed liet zijn stem klinken,
hoog hief hij zijn handen op.
11 Zon en maan stonden stil in hun woning;
met het licht bewogen Uw pijlen zich voort,
met de gloed Uw glinsterende speer.
12 In gramschap schreed U voort over de aarde,
in toorn vertrapte U de heidenvolken.
13 U bent uitgetrokken tot heil van Uw volk,
tot heil van Uw Gezalfde.
U hebt het dak van het huis van de goddeloze verbrijzeld,
U legt het fundament bloot tot de hals toe. Sela
14 U doorboorde met zijn eigen pijlen het hoofd van zijn strijders.
Zij stormden aan om mij te verspreiden,
zij die zich verheugden
alsof zij de ellendige in een verborgen plaats wilden verslinden.
15 U betrad met Uw paarden de zee,
de schuimkoppen van grote wateren.
16 Ik hoorde het en mijn buik sidderde.
Bij het geluid trilden mijn lippen.
Verrotting tastte mijn beenderen aan.
Ik sidderde op de plaats waar ik stond.
Zeker, ik zal rustig wachten op de dag van de benauwdheid,
als die aanbreekt voor het volk dat ons zal aanvallen.
17 Al zal de vijgenboom niet in bloei staan
en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,
al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen
en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,
al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn
en er geen rund in de stallen over zijn –
18 ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen,
mij verheugen in de God van mijn heil.
19 De HEERE Heere is mijn kracht,
Hij maakt mijn voeten als die van de hinden,
en Hij doet mij treden op mijn hoogten.
Voor de koorleider, bij mijn snarenspel.
