Jesaja tot Achaz gezonden; het Immanuelsteken
1 HET geschiedde nu in de dagen van Achaz, den zoon van Jotham, den zoon van Uzzia, den koning van Juda, dat Rezin, de koning van Syrië, en Pekah, de zoon van Remalia, de koning van Israël, optoog naar Jeruzalem, ten oorlog tegen haar; maar hij vermocht met strijden niet tegen haar.
2 Als men den huize Davids boodschapte, zeggende: De Syriërs rusten op Efraïm, zo bewoog zich zijn hart en het hart zijns volks, gelijk de bomen des wouds bewogen worden van den wind.
3 En de HEERE zeide tot Jesaja: Ga nu uit, Achaz tegemoet, gij en uw zoon, Schear-Jaschub, aan het einde van den watergang des oppersten vijvers, aan den hogen weg van het veld des vollers;
4 En zeg tot hem: Wacht u, en zijt gerust, vrees niet, en uw hart worde niet week, vanwege die twee staarten dezer rokende vuurbranden; vanwege de ontsteking des toorns van Rezin en der Syriërs, en van den zoon van Remalia;
5 Omdat de Syriër kwaad tegen u beraadslaagd heeft, met Efraïm en den zoon van Remalia, zeggende:
6 Laat ons optrekken tegen Juda, en haar verdriet aandoen, en haar onder ons delen, en den zoon van Tabeal koning maken in het midden van haar.
7 Alzo zegt de Heere HEERE: Het zal niet bestaan, en het zal niet geschieden.
8 Maar Damaskus zal het hoofd van Syrië zijn, en Rezin het hoofd van Damaskus; en in nog vijf en zestig jaren zal Efraïm verbroken worden, dat het geen volk zij.
9 Ondertussen zal Samaria Efraïms hoofd zijn, en de zoon van Remalia het hoofd van Samaria. Indien gijlieden niet gelooft, zekerlijk, gij zult niet bevestigd worden.
10 En de HEERE voer voort te spreken tot Achaz, zeggende:
11 Eis u een teken van den HEERE, uw God; eis beneden in de diepte, of eis boven uit de hoogte.
12 Doch Achaz zeide: Ik zal het niet eisen, en ik zal den HEERE niet verzoeken.
13 Toen zeide hij: Hoort gijlieden nu, gij, huis van David, is het ulieden te weinig, dat gij de mensen moede maakt, dat gij ook mijn God moede maakt?
14 Daarom zal de Heere Zelf ulieden een teken geven; ziet, een maagd zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren, en Zijn naam IMMANUEL heten.
15 Boter en honig zal Hij eten, totdat Hij wete te verwerpen het kwade, en te verkiezen het goede.
16 Zekerlijk, eer dit knechtje weet te verwerpen het kwade, en te verkiezen het goede, zal dat land, waarover gij verdrietig zijt, verlaten zijn van zijn twee koningen.
17 Doch de HEERE zal over u, en over uw volk, en over uws vaders huis, dagen doen komen, hoedanige niet gekomen zijn van dien dag af, dat Efraïm van Juda is afgeweken, door den koning van Assyrië.
18 Want het zal te dien dage geschieden, dat de HEERE zal toesissen de vliegen, die aan het einde der rivieren van Egypte zijn, en de bijen die in het land van Assur zijn.
19 En zij zullen komen, en zij allen zullen rusten in de woeste dalen, en in de kloven der steenrotsen, en in al de doornhagen, en in alle geprezene plaatsen.
20 Te dien dage zal de Heere door een gehuurd scheermes, hetwelk aan gene zijde der rivier is, door den koning van Assyrië, afscheren het hoofd, en het haar der voeten; ja, het zal ook den baard gans wegnemen.
21 En het zal geschieden te dien dage, dat iemand een koetje in het leven zal behouden hebben, en twee schapen;
22 En het zal geschieden, dat hij vanwege de veelheid der melk, die zij geven zullen, boter zal eten; ja, een ieder, die overgebleven zal zijn in het midden des lands, die zal boter en honig eten.
23 Ook zal het te dienzelfden dage geschieden, dat iedere plaats, alwaar duizend wijnstokken geweest zijn, van duizend zilverlingen, tot doornen en distelen zal zijn;
24 Dat men met pijlen en met den boog aldaar zal moeten gaan; want het ganse land zal doornen en distelen zijn.
25 Ook al de bergen, die men met houwelen pleegt om te hakken, daar zal men niet komen uit vrees der doornen en der distelen; maar die zullen wezen tot inzending van den os, en tot vertreding van het kleinvee.
Ierusalem wort belegert van Rezin ende Pekah, ver s 1. Godt sendt Iesaia tot Achaz, om hem te troosten, ende moedt te geven, 3. voorseggende, dat sy niet uytrichten en souden, 7. maer dat sy selfs souden verdelght worden, 8. Tot versekeringe hier van geeft Godt Achaz een teecken, ende verkondight hem de ontfangenisse ende geboorte Christi , 14. maer dewijle Achaz dese aengebodene genade verwerpt, laet hem de Heere aenseggen, dat het Koninckrijcke Iuda, door de Egyptenaers ende Assyriers, soude verstoort worden, 17. Elendigen staet des Ioodschen lants, 22, et c.
1 HEt geschiedde nu in de dagen Achaz des soons Iothams, des soons Uzia, des Koninghs Iuda, dat Rezin de Koningh van Syrien, ende Pekah, de sone Remalia de Koningh Israëls optoogh na Ierusalem, ter oorloge tegen haer, maer hy en vermocht met strijden niet tegen haer.
2 Als men den huyse Davids boodschapte, seggende: De Syriers rusten op Ephraim: soo beweeghde hem sijn herte ende het herte sijnes volcks, gelijck de boomen des woudts beweeght worden van den wint.
3 Ende de HEERE seyde tot Iesaia, Gaet nu uyt, Achaz te gemoete, ghy, ende uw’ sone Schear-Iaschub, aen het eynde van den watergangh des oppersten vyvers, aen den hoogen wegh, van het velt des vollers.
4 Ende seght tot hem, Wacht u, ende zijt gerust, en vreest niet, ende u herte en worde niet weeck, van wegen die twee steerten deser roockender vyerbranden: van wegen de ontsteeckinge des toorns Rezins, ende der Syriers, ende des soons Remalia:
5 Om dat de Syrier quaet tegen u beraetslaeght heeft [met ] Ephraim, ende den sone Remalia, seggende:
6 Laett ons optrecken tegen Iuda, ende haer verdriet aen doen, ende haer onder ons deylen: ende den sone Tabeals Koningh maken in het midden van haer.
7 Aldus seyt de Heere HEERE: Het en sal niet bestaen, noch het en sal niet geschieden.
8 Maer Damascus sal het hooft van Syrien zijn: ende Rezin het hooft van Damacus: ende in noch vijf en sestigh jaer, sal Ephraim verbroken worden, dat het geen volck en zy.
9 Ondertusschen sal Samaria Ephraims hooft zijn, ende de sone Remalia het hooft van Samaria: indien ghylieden niet en gelooft, sekerlick ghy en sult niet bevestight worden.
10 Ende de HEERE voer voort te spreken tot Achaz, seggende:
11 Eyscht u een teecken van den HEERE uwen Godt: eyscht beneden in de diepte, of eyscht boven uyt der hooghte.
12 Doch Achaz seyde: Ick en sal het niet eysschen, noch ick en sal den HEERE niet versoecken.
13 Doe seyde hy, Hoort ghylieden nu, ghy huys Davids, is ’t u-lieden te weynigh, dat ghy de menschen moede maeckt, dat ghy oock mijnen Godt moede maeckt?
14 Daerom sal de Heere selve u-lieden een teecken geven: Siet eene Maeght sal swanger worden, ende sy sal eenen sone baren, ende sijnen name IMMANUEL heeten.
15 Boter ende honigh sal hy eten, tot dat hy wete te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede.
16 Sekerlick eer dit knechtken weet te verwerpen het quade, ende te verkiesen het goede: sal dat lant, daer over ghy verdrietigh zijt, verlaten zijn van sijne twee Koningen.
17 [Doch ] de HEERE sal over u, ende over u volck, ende over uwes vaders huys, dagen doen komen, hoedanige niet gekomen en zijn van dien dage af, dat Ephraim van Iuda is afgeweken, [door ] den Koningh van Assyrien.
18 Want het sal te dien dage geschieden, dat de HEERE sal toe tsissen de vliegen die aen het eynde der rivieren van Egypten zijn, ende de bijen, die in den lande Assur zijn.
19 Ende sy sullen komen, ende sy alle sullen rusten in de woeste dalen, ende in de klooven der steenrotzen, ende in alle de doornhagen: ende in alle gepresene plaetsen.
20 Te dien dage sal de Heere door een gehuert scheermes, [het welck ] aen gene zijde der riviere is, door den Koningh van Assyrien, afscheeren het hooft, ende het hayr der voeten: ja het sal oock den baert gantsch wech nemen.
21 Ende het sal geschieden te dien dage, dat yemant een koeyken in het leven sal behouden hebben, ende twee schapen.
22 Ende het sal geschieden, dat hy van wegen de veelheyt des melcks die sy geven sullen, boter sal eten: ja een yeder die over gebleven sal zijn in het midden des lants, die sal boter ende honigh eten.
23 Oock sal het te dien selven dage geschieden, dat yeder plaetse alwaer duysent wijnstocken geweest zijn, van duysent silverlingen, die sal tot doornen ende distelen zijn:
24 Dat men met pijlen ende met den boge aldaer sal moeten gaen: want het gantsche lant sal doornen ende distelen zijn.
25 Oock alle de bergen die men met houweelen pleeght om te hacken, daer en sal men niet komen [uyt ] vreese der doornen ende der distelen: maer die sullen wesen tot insendinge des osses, ende tot vertredinge van het kleyne vee.
