Uitstorting van den Heiligen Geest
1 EN als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen.
2 En er geschiedde haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten.
3 En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.
4 En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.
5 En er waren Joden, te Jeruzalem wonende, godvruchtige mannen van allen volke dergenen, die onder den hemel zijn.
6 En als deze stem geschied was, kwam de menigte samen, en werd beroerd, want een iegelijk hoorde hen in zijn eigen taal spreken.
7 En zij ontzetten zich allen, en verwonderden zich, zeggende tot elkander: Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galileërs?
8 En hoe horen wij hen een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij geboren zijn?
9 Parthers, en Meders, en Elamieten, en die inwoners zijn van Mesopotamië, en Judea, en Cappadocië, Pontus en Azië;
10 En Frygië, en Pamfylië, Egypte, en de delen van Libyë, hetwelk bij Cyrene ligt , en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten;
11 Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze talen de grote werken Gods spreken.
12 En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?
13 En anderen, spottende, zeiden: Zij zijn vol zoeten wijns.
Toespraak van Petrus op den Pinksterdag
14 Maar Petrus, staande met de elven, verhief zijn stem, en sprak tot hen: Gij Joodse mannen, en gij allen, die te Jeruzalem woont, dit zij u bekend, en laat mijn woorden tot uw oren ingaan.
15 Want deze zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst de derde ure van den dag.
16 Maar dit is het, wat gesproken is door den profeet Joël:
17 En het zal zijn in de laatste dagen, (zegt God) Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen.
18 En ook op Mijn dienstknechten, en op Mijn dienstmaagden, zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren.
19 En Ik zal wonderen geven in den hemel boven, en tekenen op de aarde beneden, bloed en vuur, en rookdamp.
20 De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer dat de grote en doorluchtige dag des Heeren komt.
21 En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden.
22 Gij Israëlietische mannen, hoort deze woorden: Jezus den Nazarener, een Man van God, onder ulieden betoond door krachten, en wonderen, en tekenen, die God door Hem gedaan heeft, in het midden van u, gelijk ook gijzelven weet;
23 Dezen, door den bepaalden raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt gij genomen, en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood;
24 Welken God opgewekt heeft, de smarten des doods ontbonden hebbende, alzo het niet mogelijk was, dat Hij van denzelven dood zou gehouden worden.
25 Want David zegt van Hem: Ik zag den Heere allen tijd voor mij; want Hij is aan mijn rechterhand , opdat ik niet bewogen worde.
26 Daarom is mijn hart verblijd; en mijn tong verheugt zich; ja, ook mijn vlees zal rusten in hope;
27 Want Gij zult mijn ziel in de hel niet verlaten, noch zult Uw Heilige over geven, om verderving te zien.
28 Gij hebt mij de wegen des levens bekend gemaakt; Gij zult mij vervullen met verheuging door Uw aangezicht.
29 Gij mannen broeders, het is mij geoorloofd vrijuit tot u te spreken van den patriarch David, dat hij beide gestorven en begraven is, en zijn graf is onder ons tot op dezen dag.
30 Alzo hij dan een profeet was, en wist, dat God hem met ede gezworen had, dat hij uit de vrucht zijner lenden, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou, om Hem op zijn troon te zetten;
31 Zo heeft hij, dit voorziende, gesproken van de opstanding van Christus, dat Zijn ziel niet is verlaten in de hel, noch Zijn vlees verderving heeft gezien.
32 Dezen Jezus heeft God opgewekt; waarvan wij allen getuigen zijn.
33 Hij dan, door de rechterhand Gods verhoogd zijnde, en de belofte des Heiligen Geestes, ontvangen hebbende van den Vader, heeft dit uitgestort, dat gij nu ziet en hoort.
34 Want David is niet opgevaren in de hemelen; maar hij zegt: De Heere heeft gesproken tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechterhand .
35 Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.
36 Zo wete dan zekerlijk het ganse huis Israëls, dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk dezen Jezus, Dien gij gekruist hebt.
De eerste bekeerden
37 En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?
38 En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.
40 En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande hen , zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht.
Sainte-Bible-Geneefse-bijbel-1669
41 Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.
42 En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.
43 En een vreze kwam over alle ziel; en vele wonderen en tekenen geschiedden door de apostelen.
44 En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen;
45 En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had.
46 En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten;
47 En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.
1 De Heylige Geest wort met sichtbare teeckenen op den Pincksterdagh over de Apostelen uytgestort. 4 welcke met sijne gaven vervult zijnde spreken de groote daden Godts in allerley talen. 5 waer over binnen Ierusalem onder allerley natien van volcken beroerte ontstaet, soo dat sommige haer verwonderen, ende andere daer mede spotten. 14 Petrus wederleght de spotters, ende wijst aen, dat sulcks geschiet is na de voorsegginge des Propheten Ioëls. 22. Bewijst uyt de Psalmen Davids dat Iesus , dien sy gekruyst hadden, van den dooden was opgestaen, geseten ter rechter hant Godts, ende van daer dese gaven hadde uytgestort. 36 ende dat hy over sulcks de beloofde Messias was. 37 Waer door de toehoorders verslagen zijnde worden van Petro tot bekeeringe vermaent, ende worden harer drie duysent gedoopt. 42 welcke volherden in de leere der Apostelen, ende oeffeninge der Godtsdienstigheyt ende der liefde, hebbende de goederen gemeyn. 47 ende de gemeynte neemt dagelicks toe.
1 ENde als de dagh des Pinckster-[feests ] vervult wert, waren sy alle eendrachtelick by een.
2 Ende daer geschiedde haestelick uyt den hemel een geluyt, gelijck als van eenen geweldigen gedrevenen wint, ende vervulde het geheele huys daer sy saten.
3 Ende van haer werden gesien verdeelde tongen als van vyer, ende het sat op een yegelick van haer.
4 Ende sy werden alle vervult met den Heyligen Geest, ende begonden te spreken met andere talen, soo als de Geest haer gaf uyt te spreken.
5 Ende daer waren Ioden te Ierusalem woonende, Godtvruchtige mannen van allen volcke der gene die onder den hemel zijn.
6 Ende als dese stemme geschiet was, quam de menighte te samen, ende wiert beroert: want een yegelick hoorde haer in sijn eygen tale spreken.
7 Ende sy ontsetteden haer alle, ende verwonderden haer, seggende tot malkanderen, Siet, en zijn niet alle dese, die daer spreken, Galileers?
8 Ende hoe hooren wy’se een yegelick in onse eygen tale, in welcke wy geboren zijn?
9 Parthers ende Meders, ende Elamiten, ende die inwoonders zijn van Mesopotamia, ende Iudea, ende Cappadocia, Pontus, ende Asia,
10 Ende Phrygia, ende Pamphylia, Egypten, ende de deelen Libye, welck by Cyrenen [light ,] ende uytlandische Romeynen, beyde Ioden ende Iodengenooten,
11 Cretensen ende Arabiers, wy hooren’se in onse talen de groote wercken Godts spreken.
12 Ende sy ontsetteden haer alle, ende wierden twijfelmoedigh, seggende d’een tegen den anderen, Wat wil doch dit zijn?
13 Ende andere spottende seyden, Sy zijn vol soeten wijns.
14 Maer Petrus staende met de elve, verhief sijne stemme, ende sprack tot haer, Ghy Ioodsche mannen, ende ghy alle die te Ierusalem woonet, dit zy u bekent, ende laet mijne woorden tot uwe ooren ingaen.
15 Want dese en zijn niet droncken, gelijck ghy vermoedt: want het is [eerst ] de derde ure van den dagh.
16 Maer dit is het, dat gesproken is door den Propheet Ioël,
17 Ende het sal zijn in de laetste dagen (seght Godt,) ick sal uytstorten van mijnen Geest op alle vleesch: ende uwe sonen ende uwe dochters sullen propheteeren, ende uwe jongelingen sullen gesichten sien, ende uwe oude sullen droomen droomen.
18 Ende oock op mijne dienstknechten, ende op mijne dienstmaeghden, sal ick in die dagen van mijnen Geest uytstorten, ende sy sullen propheeteren.
19 Ende ick sal wonderen geven, in den hemel boven, ende teeckenen op der aerden beneden, bloet, ende vyer, ende roockdamp.
20 De sonne sal verandert worden in duysternisse, ende de mane in bloet, eer dat de groote ende doorluchtige dagh des Heeren komt.
21 Ende het sal zijn, dat een yegelick die den name des Heeren sal aenroepen, saligh sal worden.
22 Ghy Israëlitische mannen, hoort dese woorden: Iesum den Nazarener eenen man van Gode onder u-lieden betoont door krachten ende wonderen, ende teeckenen, die Godt door hem gedaen heeft in ’t midden van u, gelijck oock ghy selve weet.
23 Desen, door den bepaelden raet ende voorkennisse Godts over gegeven zijnde, hebt ghy genomen, ende door de handen der onrechtveerdige aen ’t [kruys ] gehecht, ende gedoodet.
24 Welcken Godt opgeweckt heeft, de smerten des doots ontbonden hebbende, alsoo het niet mogelick en was, dat hy van deselve [doot ] soude gehouden worden.
25 Want David seght van hem, Ick sagh den Heere alle tijt voor my: want hy is aen mijne rechter [hant ,] op dat ick niet beweeght en worde.
26 Daerom is mijn herte verblijdt, ende mijne tonge verheught haer: ja oock mijn vleesch sal rusten in hope:
27 Want ghy en sult mijne ziele in de helle niet verlaten, noch en sult uwen Heyligen niet [over ]geven, om verdervinge te sien.
28 Ghy hebt my de wegen des levens bekent gemaeckt: ghy sult my vervullen met verheuginge door uw’ aengesichte.
29 Ghy mannen broeders, het is [my ] geoorloft vry uyt tot u te spreken van den Patriarche David, dat hy beyde gestorven ende begraven is, ende sijn graf is onder ons tot op desen dagh.
30 Alsoo hy dan een Propheet was, ende wist dat Godt hem met eede gesworen hadde, dat hy uyt de vrucht sijner lenden, soo veel het vleesch aengaet, den Christum verwecken soude, om [hem ] op sijnen throon te setten:
31 Soo heeft hy [dit ] voorsiende gesproken van de opstandinge Christi, dat sijne ziele niet en is verlaten in de helle, noch sijn vleesch verdervinge en heeft gesien.
32 Desen Iesum heeft Godt opgeweckt: waer van wy alle getuygen zijn.
33 Hy dan door de rechter [hant ] Godts verhooght zijnde, ende de belofte des Heyligen Geests ontfangen hebbende van den Vader, heeft dit uytgestort dat ghy nu siet ende hoort.
34 Want David en is niet opgevaren in de hemelen: maer hy seght, De Heere heeft gesproken tot mijnen Heere, Sit aen mijne rechter [hant ,]
35 Tot dat ick uwe vyanden sal geset hebben tot een voetbanck uwer voeten.
36 Soo wete dan sekerlick het gantsche huys Israëls, dat Godt hem tot eenen Heere ende Christum gemaeckt heeft, [namelick ] desen Iesum dien ghy gekruyst hebt.
37 Ende als sy [dit ] hoorden, wierden sy verslagen in het herte, ende seyden tot Petrum, ende de andere Apostelen, Wat sullen wy doen, mannen broeders?
38 Ende Petrus seyde tot haer, Bekeert u, ende een yegelick van u werde gedoopt in den name Iesu Christi, tot vergevinge der sonden: ende ghy sult de gave des Heyligen Geests ontfangen.
39 Want u komt de belofte toe, ende uwen kinderen, ende allen die daer verre zijn, soo vele als’er de Heere onse Godt toe roepen sal.
40 Ende met veel meer andere woorden betuyghde hy, ende vermaende [se ,] seggende, Wort behouden van dit verkeert geslachte.
41 Die dan sijn woort geerne aennamen, wierden gedoopt: ende daer wierden op dien dagh [tot haer ] toegedaen ontrent drie duysent zielen.
42 Ende sy waren volherdende in de leere der Apostelen, ende in de gemeynschap, ende in de brekinge des broots, ende in de gebeden.
43 Ende een vreese quam over alle ziele: ende vele wonderen ende teeckenen geschiedden door de Apostelen.
44 Ende alle die geloofden, waren by een, ende hadden alle dingen gemeyn.
45 Ende sy verkochten [hare ] goederen ende have, ende verdeelden deselve aen allen, na dat elck van nooden hadde.
46 Ende dagelicks eendrachtelick in den tempel volherdende, ende van huys tot huys broot brekende, aten sy te samen met verheuginge ende eenvoudigheyt des herten:
47 Ende presen Godt, ende hadden genade by het gantsche volck. Ende de Heere dede dagelicks tot de gemeynte die saligh wierden.