Openbaringe 20 - Statenvertaling 1657 met inleidingen en kanttekeningen (SV1657)

1 Een Engel komt af van den hemel, hebbende den sleutel des afgronts, ende bindt den satan aldaer duysent jaren. 4 De heylige Martelaren, ende die het Beest niet en hebben aengebeden, sitten op throonen, ende regneeren met Christo duysent jaren. 5 Doch de andere blijven in de doot. 6 Sy worden alle saligh gesproken, die deel hebben aen de eerste opstandinge. 7 Na het eynde van duysent jaren wort de satan ontbonden. 8 ende verleyt de volcken wederom, ende verweckt Gog ende Magog tot den krijgh. 9 welcke de geliefde stadt omringen, maer worden van het vyer verslonden. 10 ende de duyvel wort in den poel des vyers geworpen. 11 Eenen witten throon wort gesien, met een daer op sittende, voor wien hemel ende aerde vliedt. 12 De doode kleyn ende groot verschijnen voor Godt, ende de boecken worden geopent, ende een yeder wort geoordeelt na sijne wercken. 14 De doot ende helle wort in den poel des vyers geworpen, met alle die niet en zijn geschreven in het boeck des levens.

Dit Capittel is wat swaer om te verstaen, ende wort van de uytleggers verscheydelick verklaert. Eenige meynen dat het gene hier verhaelt wort, noch alles moet geschieden, ende dat na den ondergangh des Antichrists, waer van in de twee voorgaende Capittelen is gesproken: ende dat als dan de satan eerst sal gebonden worden, de Ioden tot Christum bekeert, ende de rechte Kercke Christi in grooten aensien, goeden vrede, ende welstant, over alle volckeren der werelt sal heerschen, ende dat duysent jaren langh: in het begin van welcke duysent jaren alle de Martelaren souden opstaen uyt den dooden, ende haer by dese Kercke vervoegen, ofte in den hemel tot Christum opgenomen worden, tot dat na de duysent jaren de satan weder ontbonden zijnde, de overige ongeloovige volckeren, die door Gog ende Magog verstaen worden, haer nieuwen krijgh sullen aendoen. Maer dat Christus als dan komende ten oordeele, sijne Kercke ten vollen sal verlossen, ende den satan met alle sijne dienaers in den poel des vyers in eeuwigheyt verwerpen. Dit gevoelen is seer oudt, oock onder vele Oudtvaders geweest, ende wort van eenige Leeraers oock hedendaeghs wederom vernieuwt, om dat het schijnt dat de letter van den text van dit Capittel het selve mede brenght. Doch wanneer alles wel overwogen wort, soo en kan het selve met den geduerigen sin van Godts woort niet bestaen, om dese redenen.

I. Om dat in het voorgaende Capittel vers en 19, 20. is aengewesen, ende uyt 2.Thessal. 2. ver s 8. oock bewesen, dat de Antichrist, ende sijn Rijck, niet geheel en sal te niete gedaen worden, dan in de laetste toekomste Christi ten oordeele.

II. Om dat de bekeeringe der Ioden geschiet zijnde, volgens de voorsegginge Pauli, Rom. cap. 11. ende 2.Corinth. cap. 3. ver s 16. nochtans nergens sulcken stant der Kercke en wort belooft, die sonder kruys, strijt, ende vervolginge door de geheele werelt soude zijn, gelijck hier voren Capittel 19. ver s 11. bewesen is. Want het blijft altijt waer het gene Paulus seght, 2.Timoth. cap. 3. ver s 12. Alle die Godtsalighlick willen leven in Christo Iesu, sullen vervolght worden , ende insonderheyt ontrent het eynde van de werelt, van welcke Christus seght, Luce cap. 18. ver s 8. Doch de Sone des menschen als hy komt, sal hy oock geloove vinden op der aerden? ende het gene Paulus seght, 2.Timoth. 3. ver s 1. In de laetste dagen sullen sware tijden ontstaen .

III. Om dat het strijt tegen den artijckel van de opstandinge uyt den dooden, dat soo vele millioenen van Martelaren, als’er in de werelt zijn geweest, in het begin van dese duysent jaren alleen souden opstaen, ende in dese werelt souden blijven leven, gelijck sommige meynen, ofte tot Christum in den hemel met hare lichamen souden alleen opgenomen worden, gelijck andere van haer gevoelen: alsoo de Schrifture alom getuyght, dat alle de doode te gelijck, ende eerst ten laetsten dage, sullen opstaen. Siet hier van Ioan. cap. 5. ver s 28. ende cap. 6. ver s 44. ende cap. 11. ver s 24. Siet oock 1.Corinth. cap. 15. ver s 52. 1.Thessal. cap. 4. vers 16. ende hier na in dit Capittel vers en 12, 13. Om dese ende dergelijcke redenen soo moet dit Capittel op een andere wijse verstaen zijn, gelijck in de verklaringe sal aengewesen worden.

ENde ick sagh eenen Engel afkomen uyt den hemel, hebbende den sleutel des afgronts, ende

een groote keten in sijne hant:

2 Ende hy greep

den Draeck, de oude Slange, welcke is de Duyvel ende Satanas: ende bandt hem duysent jaren.

3 Ende wierp hem in den afgront, ende sloot hem daer in, ende verzegelde [dien ] boven hem, op dat hy de volckeren niet meer verleyden en soude,

Eenige nemen dese duysent jaren voor den geheelen tijt van d’eerste komste Christi tot sijne tweede, gelijck dit woordeken duysent een seker getal voor een onseker somwijlen beteeckent in de Schriftuere. Siet Psal. 91.7. en 105. ver s 8. Dan. 7.10. Doch alsoo ver s 7. ende 8. de satan noch na deselve duysent jaren wort los gelaten, soo en kan het selve niet wel bestaen: gelijck oock niet het gevoelen van eenige andere, die dese duysent jaren willen eyndigen voor de komste des Antichrists: gemerckt in het vierde ver s oock binnen dese duysent jaren meldinge wort gemaeckt van eenige die het Beest ende sijn beelt niet en hebben aengebeden, soo moet dan voor het eynde van de duysent jaren ooock de Antichrist geweest zijn. Hierom beginnen andere de bindinge des satans, dat hy de volckeren niet meer en verleyde, van den tijt dat Christus , door de predicatie des Heyligen Euangeliums ende kracht sijnes Geests, door sijne Apostelen, de Heydensche volckeren in de werelt alom tot bekeeringe heeft gebracht: het welck ontrent den tijt van de verwoestinge van Ierusalem ende uytroeyinge der Ioden, dat is ontrent het jaer seventigh meest is volbracht; ende eyndigen die met den tijt van den Paus Gregorius VII . die een sterck instrument des duyvels is geweest, om het Antichristendom op het hooghste te brengen, ende alle volckeren hem te doen aenbidden, welcke ontrent het jaer een duysent ende seventigh heeft geseten. Hoe wel eenige om de vervolgingen, die de satan noch meer dan twee hondert ende vijftigh jaren na de verwoestinge van Ierusalem tegen de Christenen heeft verweckt, dese duysent jaren wat later beginnen, namelick, van de tijden Constantini , ende continueren die tot ontrent het jaer een duysent ende drie hondert, als wanneer niet alleen de Antichrist den staet der Christenen meer ende meer heeft doen vervallen, wanneer Bonifacius VIII . over dit Rijck heeft geregeert, maer oock de Turcken ende Tartaren van den satan meest zijn gaende gemaeckt, om de Christen volcken in Oosten ende Westen t’onder te brengen, ende vele Koninckrijcken ende Christen Kercken hebben uytgeroeyt, niet alleen in Asien, maer oock in Africa ende Europa, gelijck de tegenwoordige gestalte der selve uytwijst.

tot dat de duysent jaren souden ge-eyndight zijn. Ende daer na moet hy

eenen kleynen tijt ontbonden worden.

Ende ick sagh throonen, ende sy saten op deselve: ende het oordeel wiert haer gegeven: ende [ick sagh ] de zielen der gene die onthooft waren om het getuygenisse Iesu, ende om het woort Godts, ende die het Beest noch des selfs beelt niet aengebeden en hadden, ende die het merckteecken niet ontfangen en hadden aen haer voorhooft, ende aen hare hant: ende sy leefden, ende heerschten als Koningen met Christo de duysent jaren.

5 Maer de overige der doode en wierden niet weder levendigh, tot dat de duysent jaren ge-eyndight waren. Dese is de eerste opstandinge.

6 Saligh ende heyligh is hy die deel heeft in de eerste opstandinge: over dese en heeft de tweede doot geen macht, maer sy sullen Priesters Godts ende Christi zijn, ende sy sullen met hem als Koningen heerschen duysent jaren.

7 Ende wanneer de duysent jaren sullen ge-eyndight zijn, sal de satanas uyt sijne gevangenisse ontbonden worden.

8 Ende hy sal uytgaen om de volcken te verleyden, die in de vier hoecken der aerde zijn, den

Gog ende den Magog, om haer te vergaderen tot den krijgh: welcker getal is als het zant aen de zee.

9 Ende sy zijn opgekomen op de breedte der aerde, ende omringhden

de legerplaetse der heyligen, ende de geliefde stadt:

ende daer quam vyer neder van Godt uyt den hemel, ende heeftse verslonden.

10 Ende de duyvel die haer verleydde, wiert geworpen in den poel des vyers ende sulphers, alwaer het Beest ende de valsche propheet is: ende sy sullen gepijnight worden dagh ende nacht in alle eewigheyt.

11 Ende ick sagh eenen grooten witten throon, ende den genen die daer op sat, van wiens aengesichte de aerde ende de hemel wech vloodt, ende geen plaetse en is voor die gevonden.

12 Ende ick sagh de doode, kleyn ende groot, staende voor Godt: ende

de boecken wierden geopent: ende een ander boeck wiert geopent dat des levens is, ende de doode wierden geoordeelt uyt het gene in de boecken geschreven was, na hare wercken.

13 Ende de zee gaf de doode die in haer waren; ende

de doot, ende de helle gaven de doode die in haer waren: ende sy wierden geoordeelt een yegelick na hare wercken.

14 Ende de doot ende de helle wierden geworpen in den poel des vyers: dit is de tweede doot.

15 Ende soo yemant niet gevonden en wiert geschreven in het boeck des levens, die wiert geworpen in den poel des vyers.