1 Een Engel komt af uyt den hemel. 2 Die op een nieuw den val verkondight van de groote Babylon, om hare hoererije ende weelde. 4 Waer over het volck Godts vermaent wort uyt haer te gaen. 6 ende belast wort dat men haer dobbel vergelde. 7 Ende hoewel sy roemt datse geen weduwe zijn en sal, soo sullen nochtans hare plagen seffens over haer komen. 9 De Koningen der aerde bedrijven rouwe over haren val. 11 gelijck oock de kooplieden, die allerhande kostelicke waeren in haer hadden geveylt. 17 Desgelijcks de stierlieden ende de zeelieden. 20 Maer daer tegen wort den hemel met de heylige Apostelen ende Propheten vermaent om vreught te bedrijven. 21 Eenen stercken Engel werpt eenen seer grooten steen in de zee, om den eyndelicken val van dese groote Babylon af te beelden. 22 ende verklaert dat geene instrumenten van vreughde in haer meer en sullen gehoort worden. 23 om dat sy alle volckeren hadde verleyt, ende het bloet der heylige in haer is gevonden.
1 ENde na desen sagh ick eenen anderen Engel afkomen uyt den hemel, hebbende groote macht, ende de aerde is verlicht geworden van sijne heerlickheyt.
2 Ende hy riep krachtelick met een groote stemme seggende, Sy is gevallen, sy is gevallen, de groote Babylon, ende is geworden een woonstede der duyvelen, ende een bewaerplaetse van alle onreyne geesten, ende een bewaerplaetse van alle onreyn ende hatelick gevogelte.
3 Dewijle uyt den wijn des toorns harer hoererije alle volckeren gedroncken hebben, ende de Koningen der aerde met haer gehoereert hebben, ende de kooplieden der aerde rijck zijn geworden uyt de kracht harer weelde.
4 Ende ick hoorde een andere stemme uyt den hemel, seggende, Gaet uyt van haer mijn volck, op dat ghy aen hare sonden geen gemeynschap en hebt, ende op dat ghy van hare plagen niet en ontfanght.
5 Want hare sonden zijn [de een op de andere ] gevolght tot den hemel toe, ende Godt is harer ongerechtigheden gedachtigh geworden.
6 Vergeldet haer gelijck als sy u-lieden vergolden heeft, ende verdubbelt haer dubbel, na hare wercken: in den drinckbeker daer in sy geschoncken heeft, schencket haer dubbel.
7 Soo veel als sy haer selven verheerlickt heeft, ende weelde gehadt heeft, soo groote pijninge ende rouwe doet haer aen. Want sy seght in haer herte, Ick sitte [als ] een Koninginne, ende en ben geen weduwe, ende en sal geenen rouwe sien.
8 Daerom sullen hare plagen op eenen dagh komen, [namelick ] doot, ende rouwe, ende honger, ende sy sal met vyer verbrant worden: want sterck is de Heere Godt, die haer oordeelt.
9 Ende de Koningen der aerde, die met haer gehoereert, ende weelde gehadt hebben, sullense beweenen, ende rouwe over haer bedrijven, wanneer sy den roock hares brants sullen sien:
10 Van verre staende uyt vreese van hare pijninge, seggende, Wee, wee, de groote stadt Babylon, de stercke stadt! want uw’ oordeel is in een ure gekomen.
11 Ende de kooplieden der aerde sullen weenen, ende rouwe maken over haer, om dat niemant hare waere meer en koopt:
12 Waere van gout, ende van silver, ende van kostelick gesteente, ende van peerlen, ende van fijn lijnwaet, ende van purper, ende van zijde, ende van scharlaken: ende allerley welrieckent hout, ende allerley yvooren vaten, ende allerley vaten van het kostelickste hout, ende van koper, ende van yser, ende van marmersteen:
13 Ende kanneel, ende reuckwerck, ende welrieckende salve, ende wieroock, ende wijn, ende olie, ende meelbloeme, ende tarwe, ende lastbeesten, ende schapen: ende van peerden, ende van koetswagenen, ende van lichamen, ende de zielen der menschen.
14 Ende de vrucht der begeerlickheyt uwer ziele is van u wech gegaen: ende al dat lecker, ende dat heerlick was is van u wech gegaen, ende ghy en sult dat selve niet meer vinden.
15 De kooplieden deser dingen, die rijck geworden waren van haer, sullen van verre staen uyt vreese van hare pijninge, weenende, ende rouwe makende:
16 Ende seggende, Wee, wee, de groote stadt, die bekleet was met fijn lijnwaet, ende purper, ende scharlaken, ende verciert met gout, ende [met ] kostelick gesteente, ende [met ] peerlen: want in eene ure is soo grooten rijckdom verwoest.
17 Ende alle stierlieden, ende alle het volck op de schepen, ende bootsgesellen, ende alle die ter zee handelen, stonden van verre:
18 Ende riepen, siende den roock van haren brant, [ende ] seggende, Wat [stadt ] was dese groote stadt gelijck?
19 Ende sy wierpen stof op hare hoofden, ende riepen, weenende, ende rouwe bedrijvende: seggende, Wee, wee, de groote stadt, in dewelcke alle, die schepen in de zee hadden, van hare kostelickheyt rijck geworden zijn, want sy is in eene ure verwoest geworden.
20 Bedrijft vreughde over haer ghy hemel, ende ghy heylige Apostelen ende ghy Propheten, want Godt heeft uw’ oordeel aen haer geoordeelt.
21 Ende een sterck Engel hief eenen steen op als eenen grooten meulensteen, ende wierp [dien ] in de zee, seggende, Aldus sal de groote stadt Babylon met gewelt geworpen worden, ende en sal niet meer worden gevonden.
22 Ende de stemme der citherspeelders, ende der sangers, ende der fluyters, ende der basuyners, en sal niet meer in u gehoort worden: ende geen konstenaer van eenige konste en sal meer in u gevonden worden: ende geen geluyt des meulens en sal in u meer gehoort worden.
23 Ende het licht der keersse en sal in u niet meer schijnen: ende de stemme eenes bruydegoms ende eener bruyt en sal in u niet meer gehoort worden: want uwe kooplieden waren de Groote der aerde, want door uwe tooverije zijn alle volcken verleyt geweest.
24 Ende in deselve is gevonden het bloet der Propheten, ende der Heyligen, ende aller der gene die gedoot zijn op der aerde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
