1 Een van de voorgaende seven Engelen brenght den Apostel in een woestijne, ende toont hem de groote Hoere van Babylon, sittende op een roodt Beest, dat seven hoofden, ende tien hoornen heeft. 4 Hare kleedinge, vercieringe, tijtelen, ende bloetdorstigheyt wort beschreven. 7 De Engel verklaert Ioanni, eerst de verborgentheyt van het Beest. 9 daer na van sijne seven hoofden, ende van den achtsten Koningh die volgen soude. 12 ende van de tien hoornen, die soo veel Koningen zijn, die hare macht ontfangen met het Beest. 14 welke met het Lam strijden, maer worden van het selve overwonnen. 15 Den Engel verklaert welcke de wateren zijn, daer dese Hoere op sit. 16 ende hoe de Koningen hare macht de Beeste wederom sullen ontnemen. 18 Eyndelick verklaert hy welcke dese Hoere zy.
1 ENde een uyt de seven Engelen, die de seven phiolen hadden, quam ende sprack met my, ende seyde tot my, Komt herwaerts, ick sal u toonen het oordeel der groote Hoere, die daer sit op vele wateren:
2 Met welcke de Koningen der aerde gehoereert hebben, ende die de aerde bewoonen zijn droncken geworden van den wijn harer hoererije.
3 Ende hy bracht my wech in een woestijne, in den geest, ende ick sagh een vrouwe sittende op een scharlakenroot beest, dat vol was van namen der [Godts -]lasteringe, ende hadde seven hoofden, ende tien hoornen.
4 Ende de vrouwe was bekleet met purper ende scharlaken, ende verciert met gout ende kostelick gesteente, ende peerlen, ende hadde in hare hant eenen gouden drinckbeker vol van grouwelen, ende van onreynigheyt harer hoererije.
5 Ende op haer voorhooft was eenen naem geschreven , [namelick ] Verborgentheyt, de groote Babylon, de moeder der hoererijen ende der grouwelen der aerde.
6 Ende ick sagh dat de Vrouwe droncken was van het bloet der heyligen, ende van het bloet der getuygen Iesu. Ende ick verwonderde my, als ickse sagh, met groote verwonderinge.
7 Ende de Engel seyde tot my, Waerom verwondert ghy u? Ick sal u seggen de verborgentheyt der Vrouwe, ende des Beests dat haer draeght, ’t welck de seven hoofden heeft, ende de tien hoornen.
8 Het Beest, dat ghy gesien hebt, was ende en is niet: ende het sal opkomen uyt den afgront, ende ten verderve gaen: ende die op de aerde woonen sullen verwondert zijn ( welcker namen niet en zijn geschreven in het boeck des levens van de grontlegginge der werelt) siende het Beest, dat was, ende niet en is, hoewel het is.
9 Hier is het verstant dat wijsheyt heeft. De seven hoofden zijn seven bergen, op welcke de Vrouwe sit.
10 Ende zijn [oock ] seven Koningen: de vijve zijn gevallen, ende de een is, de ander en is noch niet gekomen, ende wanneer hy sal gekomen zijn, moet hy een weynigh [tijts ] blijven.
11 Ende het Beest dat was, ende niet en is, die is oock de achtste [Koningh ,] ende is uyt de seven, ende gaet ten verderve.
12 Ende de tien hoornen die ghy gesien hebt, zijn tien Koningen, die het Koninckrijck noch niet en hebben ontfangen, maer als Koningen macht ontfangen op eene ure met het Beest.
13 Dese hebben eenerley meyninge, ende sullen hare kracht ende macht het Beest over geven.
14 Dese sullen tegen het Lam krij-gen, ende het Lam salse overwinnen, ( want het is een Heere der heeren, ende een Koningh der koningen) ende die met hem zijn, de geroepene, ende uytverkorene, ende geloovige.
15 Ende hy seyde tot my, De wateren die ghy gesien hebt, daer de Hoere sit, zijn volcken ende scharen, ende natien, ende tongen.
16 Ende de tien hoornen die ghy gesien hebt op het Beest, die sullen de Hoere haten, ende sullense woest maken, ende naeckt: ende sy sullen haer vleesch eten, ende sullense met vyer verbranden.
17 Want Godt heeft [haer ] in hare herten gegeven dat sy sijne meyninge doen, ende dat sy eenerley meyninge doen, ende dat sy haer Koninckrijck het Beest geven tot dat de woorden Godts voleyndight sullen zijn.
18 Ende de Vrouwe die ghy gesien hebt, is de groote stadt, die het Koninckrijck heeft over de Koningen der aerde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
