1 Den Apostel wort vertoont een gesichte van een Vrouwe, die in barens noot is. 3 ende van een roode Draeck, die voor haer stont om het kint te verslinden. 5 Maer het kint wort opgenomen voor Godts throon, ende de Vrouwe vliedt in de woestijne, alwaer haer plaetse bereyt is twaelf hondert sestigh dagen. 7 Daer ontstaet kríjgh in den hemel tusschen Michaël ende den Draeck. 9 Doch de Draeck wort overwonnen, ende geworpen op de aerde. 10 waer op eenen lofsangh volght in den hemel. 13 De Draeck vervolght de Vrouwe, die arents vleugelen ontfanght, om in de woestijne te vluchten. 15 achter welcke de Draeck waterstroomen uytwerpt, die de aerde indrinckt. 17 Ende de Draeck voert krijgh tegen de overige van haer zaet. 18 ende Ioannes staet op den oever van de zee.
1 ENde daer wiert een groot teecken gesien in den hemel: [namelick ] een Vrouwe bekleet met de sonne, ende de mane was onder hare voeten, ende op haer hooft een kroone van twaelf sterren:
2 Ende sy was swanger, ende riep barens noot hebbende, ende zijnde in pijne om te baren.
3 Ende daer wiert een ander teecken gesien in den hemel; ende siet, daer was een groote roode Draeck, hebbende seven hoofden, ende tien hoornen, ende op sijne hoofden seven Konincklicke hoeden.
4 Ende sijnen steert trock het derde [deel ] der sterren des hemels, ende wierp die op de aerde: Ende de Draeck stont voor de vrouwe die baren soude, op dat hy haer kint soude verslinden, wanneer sy het soude gebaert hebben.
5 Ende sy baerde eenen mannelicken sone, die alle de Heydenen soude hoeden met een yseren roede: ende haer kint wiert wech geruckt tot Godt ende sijnen throon.
6 Ende de Vrouwe vluchtede in de woestijne, alwaer sy een plaetse hadde [haer ] van Godt bereyt, op dat syse aldaer souden voeden duysent twee hondert sestigh dagen.
7 Ende daer wiert krijgh in den hemel: Michaël ende sijne Engelen krijghden tegen den Draeck, ende de Draeck krijghde [oock ] ende sijne Engelen:
8 Ende sy en hebben niet vermogen, noch hare plaetse en is niet meer gevonden in den hemel.
9 Ende de groote Draeck is geworpen, [namelick ] de oude slange, welcke genaemt wort duyvel ende satanas, die de geheele werelt verleydt, hy is [segge ick ] geworpen op de aerde: ende sijne Engelen zijn met hem geworpen.
10 Ende ick hoorde een groote stemme seggende in den hemel, Nu is de saligheyt, ende de kracht, ende het Koninckrijcke geworden onses Godts, ende de macht sijnes Christi: want de verklager onser broederen, die haer verklaeghde voor onsen Godt dagh ende nacht, is neder geworpen.
11 Ende sy hebben hem overwonnen door het bloet des Lams, ende door het woort harer getuygenisse: ende sy en hebben haer leven niet lief gehadt tot de doot toe.
12 Hierom bedrijft vreughde ghy hemelen, ende ghy die daer in woonet. Wee den genen die de aerde ende de zee bewoonen: want de duyvel is tot u afgekomen, ende heeft grooten toorn, wetende dat hy eenen kleynen tijt heeft.
13 Ende doe de Draeck sagh dat hy op de aerde geworpen was, soo heeft hy de Vrouwe vervolght die het manneken gebaert hadde.
14 Ende de Vrouwe zijn gegeven twee vleugelen eenes grooten arents, op dat sy soude vliegen in de woestijne, in hare plaetse, alwaer sy gevoedt wort eenen tijt, ende tijden, ende eenen halven tijt, buyten het gesichte der Slange.
15 Ende de Slange wierp uyt haren mont achter de Vrouwe water als een riviere, op dat hy haer door de riviere soude doen wech voeren.
16 Ende de aerde quam de Vrouwe te hulpe, ende de aerde opende haren mont, ende verswolgh de riviere, welcke de Draeck uyt sijnen mont hadde geworpen.
17 Ende de Draeck vergrimde op de Vrouwe, ende gingh henen om krijgh te voeren tegen de overige van haer zaet, die de geboden Godts bewaren, ende het getuygenisse Iesu Christi hebben.
18 Ende ick stont op het sant der zee.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
