De Propheet beschrijft het vertrouwen ende den sekeren staet der Kercke onder de bescherminge des Heeren, die hy aen haer met eene wonderbare verlossinge bewesen hadde: vermanende eenen yederen om dit werck Godts, ende andere dergelijcke, te betrachten, tot grootmakinge sijns heyligen naems.
1 EEn liedt op Alamoth: voor den Oppersanghmeester, onder de kinderen van Korah.
2 Godt is ons eene toevlucht, ende sterckte: hy is krachtelick bevonden eene hulpe in benauwtheden.
3 Daerom sullen wy niet vreesen, al veranderde de aerde [hare plaetse ,] ende al wierden de bergen verset in het herte van de zeen:
4 Laet hare wateren bruysen, laetse beroert worden: Laet de bergen daveren, door der selver verheffinge, Sela!
5 De beeckskens der riviere, sullen verblijden de stadt Godes; het heylighdom der wooningen des Alderhooghsten.
6 Godt is in ’t midden van haer, sy en sal niet wanckelen; Godt salse helpen in het aenbreken des morgenstonts.
7 De Heydenen raesden, de Koninckrijcken beweeghden sich; hy verhief sijne stemme, de aerde versmolt.
8 De HEERE der heyrscharen is met ons: De Godt Iacobs is ons een hoogh vertreck, Sela!
9 Komet, aenschouwet de daden des HEEREN; die verwoestingen op aerden aenrecht:
10 Die d’oorlogen doet ophouden tot aen het eynde der aerden, den boge verbreeckt, ende de spiesse ontwee slaet; de wagenen met vyer verbrant.
11 Latet af, ende wetet, dat ick Godt ben; Ick sal verhooght worden onder de Heydenen, Ick sal verhooght worden op der aerden.
12 De HEERE der heyrscharen is met ons; De Godt Iacobs is ons een hoogh vertreck, Sela!
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
