David verblijdt sich over den welstant des Huyses ofte der Kercke Godes te Ierusalem, wenschende dat het lange dueren moge.
1 EEn Liedt Hammaaloth, van David: Ick verblijde my in de gene die tot my seggen: Wy sullen in ’t Huys des HEEREN gaen:
2 Onse voeten, zijn staende in uwe poorten, O Ierusalem.
3 Ierusalem is gebouwt, als eene stadt, die wel t’samen gevoeght is.
4 Waer henen de stammen opgaen, de stammen des HEEREN, [tot ] het getuygenisse Israëls, om den name des HEEREN te dancken.
5 Want daer zijn de stoelen des gerichts gesett, de stoelen des huyses Davids.
6 Biddet om de vrede van Ierusalem: wel moetense varen die u beminnen.
7 Vrede zy in uwe vestinge, welvaren in uwe palleysen.
8 Om mijner broederen, ende mijner vrienden wille, sal ick nu spreken, Vrede zy in u.
9 Om des Huyses des HEEREN onses Godts wille, sal ick het goede voor u soecken.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
