De Godtsalige bidden Godt, dat hyse wille behoeden om sijnes heerlicken naems wille, aenwijsende de groote ydelheyt der afgoden, ende der afgodendienaers, vermanende eenen yegelicken tot het geloove aen den waren Godt, met belofte sijnes zegens.
1 NIet ons, O HEERE, niet ons: maer uwen name geeft eere, om uwer goedertierenheyt, om uwer waerheyt wille.
2 Waeromme souden de Heydenen seggen, Waer is nu haren Godt?
3 Onse Godt is doch in den hemel, hy doet al wat hem behaeght.
4 Haerlieder afgoden zijn silver ende gout, het werck van ’s menschen handen:
5 Sy hebben eenen mont, maer en spreken niet: sy hebben oogen, maer en sien niet:
6 Ooren hebben sy, maer en hooren niet: sy hebben een neuse, maer sy en riecken niet:
7 Hare handen [hebben sy ,] maer en tasten niet: hare voeten, maer en gaen niet: sy en geven geen geluyt door hare kele.
8 Dat diese maken hen gelijck worden: [ende ] al wie op haer vertrouwt.
9 Israël, vertrouwt ghy op den HEERE, hy is hare hulpe, ende haren schildt.
10 Ghy huys Aarons vertrouwt op den HEERE: hy is hare hulpe, ende haren schildt.
11 Ghylieden die den HEERE vreest, vertrouwt op den HEERE: hy is hare hulpe, ende haren schildt.
12 De HEERE is onser gedachtigh geweest, hy sal zegenen, hy sal’t huys Israëls zegenen, hy sal ’t huys Aarons zegenen.
13 Hy sal zegenen die den HEERE vreesen, de kleyne met de groote.
14 De HEERE sal [den zegen ] over u-lieden vermeerderen, over u-lieden, ende over uwe kinderen.
15 Ghylieden zijt den HEERE gezegent, die den hemel ende d’aerde gemaeckt heeft.
16 Aengaende den hemel, de hemel is des HEEREN: maer de aerde heeft hy der menschen kinderen gegeven.
17 De doode en sullen den HEERE niet prijsen, nochte die in de stilte neder gedaelt zijn.
18 Maer wy sullen den HEERE loven van nu aen tot in der eeuwigheyt. Halelu-Jah .
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
