De kinderen Israëls komen in de woestijne Zin, daer sterft Mirjam, ver s 1, et c. sy murmureeren om water, 2. De Heere beveelt Mose tot den rotzsteen te spreken, op dat hy water geven soude, 7. Mose slaet op den steen, 11. De HEERE is verstoort op Mose ende op Aaron van wegen haer ongeloove, 12. Mose versoeckt doortocht door Edom, 14. welcke hem geweygert wort, 18, 20. Door het bevel des Heeren geeft Aaron op den bergh Hor sijn Hoogepriester-ampt over aen sijnen sone Eleazar, 23. ende hy sterft aldaer, 28. de gantsche Gemeynte beweent hem, 29.
1 ALs de kinderen Israëls, de gantsche vergaderinge, in de woestijne Zin gekomen waren in de eerste maent, soo bleef het volck te Kades: ende Mirjam sterf aldaer, ende sy wert aldaer begraven.
2 Ende daer en was geen water voor de vergaderinge: doe vergaderden sy haer tegen Mose, ende tegen Aaron.
3 Ende het volck twistede met Mose: ende sy spraken, seggende, Och of wy den geest gegeven hadden, doe onse broeders voor het aengesichte des HEEREN, den geest gaven!
4 Waerom doch hebt ghylieden de Gemeynte des HEEREN in dese woestijne gebracht? dat wy daer sterven souden? wy, ende onse beesten?
5 Ende waerom hebt ghylieden ons doen optrecken uyt Egypten, om ons te brengen in dese quade plaetse? het en is geen plaetse des zaets, noch der vijgen, noch der wijnstocken, noch der granaet-appelen, oock en is’er geen water om te drincken.
6 Doe gingh Mose ende Aaron van het aengesichte der Gemeynte tot de deure der Tente der t’samenkomste, ende sy vielen op hare aengesichten: ende de heerlickheyt des HEEREN verscheen hen.
7 Ende de HEERE sprack tot Mose, seggende:
8 Neemt dien staf, ende versamelt de vergaderinge, ghy, ende Aaron uw’ broeder, ende spreeckt ghylieden tot de steenrotze voor hare oogen, soo sal sy haer water geven: Alsoo sult ghy hen water voortbrengen uyt de steenrotze, ende ghy sult de vergaderinge ende hare beesten drencken.
9 Doe nam Mose den staf van voor het aengesichte des HEEREN: gelijck als hy hem geboden hadde.
10 Ende Mose ende Aaron vergaderden de Gemeynte voor de steenrotze: ende hy seyde tot hen, Hoort doch, ghy wederspannige, sullen wy water voor u-lieden uyt dese steenrotze hervoor brengen?
11 Doe hief Mose sijne hant op, ende hy sloegh de steenrotze twee mael met sijnen staf: ende daer quam veel waters uyt, soo dat de vergaderinge dronck, ende hare beesten.
12 Derhalven seyde de HEERE tot Mose ende tot Aaron, Om dat ghylieden my niet gelooft en hebt, dat ghy my heylighdet voor de oogen der kinderen Israëls: daerom en sult ghylieden dese Gemeynte niet in brengen in het lant ’t welck ick haer gegeven hebbe.
13 Dit zijn de wateren Meriba, daer de kinderen Israëls met den HEERE om getwistet hebben: ende hy wert aen haer geheylight.
14 Daer na sondt Mose boden uyt Kades tot den Koningh van Edom, [welcke seyden ] Alsoo seyt uw’ broeder Israël, Ghy weet al de moeyte die ons ontmoett is:
15 Dat onse vaders na Egypten afgetogen zijn, ende wy in Egypten vele dagen gewoont hebben: ende dat de Egyptenaers ons, ende onse vaderen quaet gedaen hebben.
16 Doe riepen wy tot den HEERE, ende hy hoorde onse stemme, ende hy sondt eenen Engel, ende hy leydde ons uyt Egypten: ende siet, wy zijn te Kades, eene stadt, aen het uyterste uwer lantpale.
17 Laett ons doch door u lant trecken, wy en sullen niet trecken door den acker, noch door de wijngaerden, noch en sullen ’t water der putten niet drincken: wy sullen den Konincklicken wegh gaen, wy en sullen niet afwijcken ter rechter noch ter slincker hant, tot dat wy door uwe lantpalen sullen getrocken zijn.
18 Doch Edom seyde tot hem, Ghy en sult door my niet trecken, op dat ick niet misschien met den sweerde uyt gae u te gemoete.
19 Doe seyden de kinderen Israëls tot hem, Wy sullen door den gebaenden wegh optrecken, ende indien wy van u water drincken, ick ende mijn vee, soo sal ick den prijs des selven daer voor geven: ick sal alleenlick, sonder yet anders, te voete doortrecken.
20 Doch hy seyde, Ghy en sult niet doortrecken: ende Edom is hem te gemoete uytgetrocken, met een swaer volck, ende met een stercke hant.
21 Alsoo weygerde Edom Israël toe te laten door sijne lantpale te trecken: daerom weeck Israël van hem af.
22 Doe reysden sy van Kades: ende de kinderen Israëls quamen, de gantsche vergaderinge, aen den bergh Hor.
23 De HEERE nu sprack tot Mose, ende tot Aaron aen den bergh Hor, aen de pale des lants Edoms, seggende:
24 Aaron sal tot sijne volckeren versamelt worden, want hy en sal niet komen in het lant, ’t welck ick den kinderen Israëls gegeven hebbe: om dat ghylieden mijnen monde wederspannigh geweest zijt by de wateren Meriba.
25 Neemt Aaron ende Eleazar sijnen sone: ende doetse opklimmen tot den bergh Hor.
26 Ende treckt Aaron sijne kleederen uyt, ende trecktse Eleazar sijnen sone aen: want Aaron sal versamelt worden, ende daer sterven.
27 Mose nu dede, gelijck als de HEERE geboden hadde: want sy klommen tot op den bergh Hor, voor de oogen der gantscher vergaderinge.
28 Ende Mose trock Aaron sijne kleederen uyt, ende hy trockse sijnen sone Eleazar aen: ende Aaron sterf aldaer, op de hooghte dies berghs: doe quam Mose ende Eleazar van dien bergh af.
29 Doe de gantsche vergaderinge sagh, dat Aaron overleden was: soo beweenden sy Aaron dertigh dagen, het gantsche huys Israëls.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
