1 Christus beantwoort de vrage der Pharizeen, Of het een man geoorloft zy sijne vrouwe te verlaten. 13 Wil dat men de kinderkens tot hem sal laten komen, ende zegentse. 17 Antwoort eenen rijcken jongelingh, die vraeghde wat hy doen moeste, om ’t eeuwige leven te be-erven. 23 Ende leert hoe swaerlick de rijcke in het Koninckrijck der hemelen komen. 28 Belooft den genen die het hare om sijnent wille verlaten, tijtlicke ende eeuwige vergeldinge. 32 Voorseght wederom sijn lijden, doot, ende wederopstandinge. 35 Antwoort den kinderen Zebedei op haer versoeck van het sitten tot sijner rechter ende slincker hant, ende vermaent haer tot lijden ende nedrigheyt. 46 Maeckt den blinden Bartimeum siende.
1 ENde van daer opgestaen zijnde gingh hy na de lantpalen van Iudea, door de overzijde van den Iordaen: ende de scharen quamen wederom te samen by hem, ende, gelijck hy gewoon was, leerde hyse wederom.
2 Ende de Pharizeen tot hem komende vraeghden hem, Of het een man geoorloft is [sijn ] wijf te verlaten, hem versoeckende.
3 Maer hy antwoordende seyde tot haer, Wat heeft u Moses geboden?
4 Ende sy seyden, Moses heeft toegelaten eenen scheytbrief te schrijven, ende [haer ] te verlaten.
5 Ende Iesus antwoordende seyde tot haer, van wegen de hardigheyt uwer herten heeft hy u-lieden dat gebodt geschreven.
6 Maer van het begin der scheppinge, heeftse Godt man ende wijf gemaeckt.
7 Daerom sal een mensche sijnen vader ende moeder verlaten, en sal sijnen wijve aenhangen.
8 Ende die twee sullen tot een vleesch zijn: alsoo dat sy niet meer twee en zijn, maer een vleesch.
9 Het gene dan Godt te samen gevoeght heeft, en scheyde de mensche niet.
10 Ende in het huys vraeghden hem sijne discipelen wederom van het selve.
11 Ende hy seyde tot haer, Soo wie sijn wijf verlatet, ende een andere trouwet, die doet overspel tegen haer.
12 Ende indien een wijf haren man sal verlaten, ende met een ander trouwen, die doet overspel.
13 Ende sy brachten kinderkens tot hem, op dat hyse aenraken soude: ende de discipelen bestraften de gene, diese tot hem brachten.
14 Maer Iesus [dat ] siende nam ’t seer qualick, ende seyde tot haer, Laet de kinderkens tot my komen, ende en verhindertse niet, want der sulcker is’t Koninckrijcke Godts.
15 Voorwaer segge ick u, soo wie het Koninckrijcke Godts niet en ontfanght gelijck een kindeken, die en sal in het selve geensins ingaen.
16 Ende hy omvinghse met sijne armen, [ende ] de handen op haer geleght hebbende, zegende hy deselve.
17 Ende als hy uytgingh op den wegh, liep een tot hem, ende voor hem op de knijen vallende vraeghde hem, Goede Meester wat sal ick doen, op dat ick het eeuwige leven be-erve?
18 Ende Iesus seyde tot hem, Wat noemt ghy my goet? Niemant en is goet, dan een, [namelick ] Godt.
19 Ghy weet de geboden, Ghy en sult geen overspel doen, Ghy en sult niet dooden, Ghy en sult niet stelen, Ghy en sult geen valsche getuygenisse geven, Ghy en sult niemant te kort doen, Eert uwen vader ende moeder.
20 Doch hy antwoordende seyde tot hem, Meester, alle dese dingen hebbe ick onderhouden van mijner jonckheyt af.
21 Ende Iesus hem aensiende beminde hem, ende seyde tot hem, Een dingh ontbreeckt u, gaet henen verkoopt alles wat ghy hebt, ende geeft’et den armen, ende ghy sult eenen schat hebben in den hemel. Ende komt herwaerts, neemt’et kruys op, ende volght my.
22 Maer hy treurigh geworden zijnde over dat woort, gingh bedroeft wech: want hy hadde vele goederen.
23 Ende Iesus rontom siende, seyde tot sijne discipelen, Hoe swaerlick sullen de gene die goet hebben in’t Koninckrijcke Godts in komen?
24 Ende de discipelen wierden verbaest over dese sijne woorden. Maer Iesus wederom antwoordende, seyde tot haer, Kinderen, hoe swaer is ’t, dat de gene die op het goet haer betrouwen setten, in het Koninckrijcke Godts ingaen?
25 Het is lichter dat een kemel ga door de ooge van een naelde, dan dat een rijcke in het Koninckrijcke Godts in ga.
26 Ende sy wierden noch meer verslagen, seggende tot malkanderen, Wie kan dan saligh worden?
27 Doch Iesus haer aensiende, seyde, By de menschen is het onmogelick, maer niet by Godt: want alle dingen zijn mogelick by Godt.
28 Ende Petrus begon tot hem te seg-gen, Siet, wy hebben alles verlaten, ende zijn u gevolght.
29 Ende Iesus antwoordende seyde, Voorwaer segge ick u-lieden, daer en is niemant die verlaten heeft huys, of broeders, of susters, of vader, of moeder, of wijf, of kinderen, of ackers, om mijnent wille ende des Euangeliums [wille, ]
30 Of hy en ontfanght hondert vout nu in desen tijt, huysen, ende broeders, ende susters, ende moeders, ende kinders, ende ackers, met de vervolgingen, ende in de toekomende eeuwe het eeuwige leven.
31 Maer vele eerste sullen de laetste zijn, ende [vele, ] die de laetste [zijn ,] de eerste.
32 Ende sy waren op den wegh, gaende op na Ierusalem, ende Iesus gingh voor haer, ende sy waren verbaest, ende hem volgende waren sy bevreest. Ende de twaelve wederom tot hem nemende, begon hy haer te seggen de dingen, die hem overkomen souden:
33 [Seggende, ] Siet, wy gaen op na Ierusalem, ende de Sone des menschen sal den Overpriesteren ende den Schriftgeleerden overgelevert worden, ende sy sullen hem ter doot veroordeelen, ende hem den Heydenen overleveren.
34 Ende sy sullen hem bespotten, ende hem geesselen, ende hem bespouwen, ende hem dooden, ende ten derden dage sal hy weder opstaen.
35 Ende tot hem quamen Iacobus ende Ioannes, de sonen Zebedei, seggende, Meester, wy wilden [wel ] dat ghy ons dedet soo wat wy begeeren sullen.
36 Ende hy seyde tot haer, Wat wilt ghy dat ick u doe?
37 Ende sy seyden tot hem, Geeft ons dat wy mogen sitten, d’eene aen uwe rechter [hant, ] ende de ander aen uwe slincker [hant ] in uwe heerlickheyt.
38 Maer Iesus seyde tot haer, Ghy en weet niet wat ghy begeert. Konnet ghy den drinckbeker drincken, dien ick drincke, ende met den doop gedoopt worden, daer ick mede gedoopt worde?
39 Ende sy seyden tot hem, Wy konnen. Doch Iesus seyde tot haer, Den drinckbeker, dien ick drincke, sult ghy wel drincken, ende met den doop gedoopt worden, daer ick mede gedoopt worde:
40 Maer het sitten tot mijner rechter ende tot mijner slincker [hant ] en staet by my niet te geven, maer [het sal gegeven worden ] dien het bereyt is.
41 Ende als de [andere ] tiene [dit ] hoorden, begonden sy het van Iacobo ende Ioanne seer qualick te nemen.
42 Maer Iesus haer tot hem geroepen hebbende, seyde tot haer, Ghy weet dat de gene, die geacht worden Overste te zijn der volckeren, heerschappije voeren over haer, ende hare Groote gebruycken macht over haer.
43 Doch alsoo en sal het onder u niet zijn, maer soo wie onder u groot sal willen worden, die sal uwe dienaer zijn.
44 Ende soo wie van u de eerste sal willen worden, die sal aller dienstknecht zijn.
45 Want oock de Sone des menschen en is niet gekomen om gedient te worden, maer om te dienen, ende sijne ziele te geven [tot ] een rantsoen voor vele.
46 Ende sy quamen tot Iericho: ende als hy, ende sijne discipelen, ende een groote schare, van Iericho, uyt gingh, sat de sone Timei, Bartimeus de blinde, aen den wegh, bedelende.
47 Ende hoorende dattet Iesus de Nazarener was, begon hy te roepen ende te seggen, Iesu ghy Sone Davids ontfermt u mijner.
48 Ende vele bestraften hem, op dat hy swijgen soude: maer hy riep soo veel te meer, Ghy Sone Davids ontfermt u mijner.
49 Ende Iesus [stil ] staende, seyde dat men hem roepen soude: ende sy riepen den blinden, seggende tot hem, Hebt goeden moedt, staet op, hy roept u.
50 Ende hy sijnen mantel afgeworpen hebbende, stont op, ende quam tot Iesum.
51 Ende Iesus antwoordende seyde tot hem, Wat wilt ghy dat ick u doen sal? ende de blinde seyde tot hem, Rabboni, dat ick siende mach worden.
52 Ende Iesus seyde tot hem, Gaet henen, uw’ geloove heeft u behouden. Ende terstont wiert hy siende, ende volghde Iesum op den wegh.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
