1 Christus reynight eenen melaetschen. 5 geneest den knecht eens Hooftmans. 14 de schoonmoeder Petri. 16 ende noch vele andere. 18 Verklaert eenen Schrift-geleerden, die hem wilde volgen, sijne armoede. 21 Ende gebiedt eenen anderen hem te volgen sonder uytstel. 23 stilt het onweder op de zee. 28 drijft de duyvelen uyt twee besetene menschen, ende laet toe datse in de verckens varen.
1 DOe hy nu van den bergh afgeklommen was, zijn hem vele scharen gevolght.
2 Ende siet, een melaetsche quam, ende aenbadt hem, seggende: Heere, indien ghy wilt, ghy kondt my reynigen.
3 Ende Iesus de hant uytstreckende heeft hem aengeraeckt, seggende, Ick wil, wort gereynight. Ende terstont wert [hy van ] sijne melaetsheyt gereynight.
4 Ende Iesus seyde tot hem, Siet dat ghy [dit ] niemant en seght: maer gaet henen, toont u selven den Priester, ende offert de gave, die Moses geboden heeft, haer tot een getuygenisse.
5 Als nu Iesus te Capernaum in gegaen was, quam tot hem een Hooftman over hondert, biddende hem,
6 Ende seggende, Heere, mijn knecht light t’huys geraeckt, ende lijdt sware pijnen.
7 Ende Iesus seyde tot hem, Ick sal komen ende hem genesen.
8 Ende de Hooftman over hondert antwoordende seyde, Heere, ick en ben niet weerdigh dat ghy onder mijn dack soudt in komen, maer spreeckt alleenlick een woort, ende mijn knecht sal genesen worden.
9 Want ick ben oock een mensche onder de macht [van andere ,] hebbende onder my krijghsknechten: ende ick segge tot desen, Gaet, ende hy gaet: ende tot den anderen, Komt, ende hy komt: ende tot mijnen dienstknecht, Doet dat, ende hy doet het.
10 Iesus nu [dit ] hoorende heeft hem verwondert, ende seyde tot de gene die [hem ] volghden, Voorwaer segge ick u, Ick en hebbe selfs, in Israël’ soo grooten geloove niet gevonden.
11 Doch ick segge u, dat vele sullen komen van Oosten ende Westen, ende sullen met Abraham, ende Isaac, ende Iacob aensitten in het Koninckrijck der hemelen.
12 Ende de kinderen des Koninckrijcks sullen uytgeworpen worden in de buytenste duysternisse, aldaer sal weeninge zijn, ende knersinge der tanden.
13 Ende Iesus seyde tot den Hooftman over hondert, Gaet henen, ende u geschiede gelijck ghy gelooft hebt. Ende zijn knecht is gesont geworden te dier selver ure.
14 Ende Iesus gekomen zijnde in het huys Petri, sagh sijn wijfs moeder [te bedde ] liggen, hebbende de kortse.
15 Ende hy raeckte haer hant aen, ende de kortse verliet haer, ende sy stont op, ende diende henlieden.
16 Ende als het laet geworden was, hebben sy vele van den duyvel beseten tot hem gebracht, ende hy wierp de [boose ] geesten uyt met den woorde, ende hy genas alle die qualick gestelt w ren.
17 Op dat vervult soude worden, dat gesproken was door Iesaiam den Propheet, seggende, Hy heeft onse kranckheden [op hem ] genomen, ende [onse ] sieckten gedragen.
18 Ende Iesus vele scharen siende rontom hem, beval aen de andere zijde over te varen.
19 Ende daer quam een seker Schriftgeleerde tot hem, ende seyde tot hem, Meester ick sal u volgen, waer ghy oock henen gaet.
20 Ende Iesus seyde tot hem: De vossen hebben holen, ende de vogelen des hemels nesten: maer de Sone des menschen en heeft niet waer hy het hooft neder legge.
21 Ende een ander uyt sijne discipelen seyde tot hem, Heere laet my toe dat ick eerst henen gae, ende mijnen vader begrave.
22 Doch Iesus seyde tot hem, Volght my, ende laet de doode hare dooden begraven.
23 Ende als hy in’t schip gegaen was, zijn hem sijne discipelen gevolght.
24 Ende siet, daer ontstont een groote onstuymigheyt in de zee, alsoo dat het schip van de golven bedeckt wiert: doch hy sliep.
25 Ende sijne discipelen by [hem ] komende hebben hem opgeweckt, seggende, Heere, behoedt ons: wy vergaen.
26 Ende hy seyde tot haer, Wat zijt ghy vreesachtigh, ghy kleyn-geloovige? Doe stont hy op ende bestrafte de winden ende de zee: ende daer wiert groote stilte.
27 Ende de menschen verwonderden haer, seggende, Hoedanigh een is dese, dat oock de winden ende de zee hem gehoorsaem zijn?
28 Ende als hy over aen d’ander zijde was gekomen in het lant der Gergesenen, zijn hem twee van den duyvel beseten ontmoetet, komende uyt de graven, die seer wreet waren, alsoo dat niemant door dien wegh konde voorby gaen.
29 Ende siet, sy riepen, seggende, Iesu ghy Sone Godts, wat hebben wy met u [te doen? ] Zijt ghy hier gekomen om ons te pijnigen voor den tijt?
30 Ende verre van haer was een kudde veler swijnen weydende.
31 Ende de duyvelen baden hem, seggende, Indien ghy ons uytworpt, laet ons toe, dat wy in die kudde swijnen varen.
32 Ende hy seyde tot haer, Gaet henen. Ende sy uytgaende voeren henen in de kudde swijnen: ende siet de geheele kudde swijnen stortede van de steylte af in de zee, ende storven in ’t water.
33 Ende diese weydden zijn gevlucht: ende als sy in de stadt gekomen waren, boodschapten sy alle [dese ] dingen, ende wat den besetenen [geschiet was. ]
34 Ende siet, de geheele stadt gingh uyt Iesu te gemoet: ende als sy hem sagen, baden sy, dat hy uyt hare lantpalen wilde vertrecken.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
