De Heere maeckt d’Israëliten indachtigh sijner liefde tot haer, die hy daer inne bewesen heeft, dat hy Iacob heeft lief gehadt, maer Esau gehaett, ver s 1, et c. Daer na klaeght hy over hare ondanckbaerheyt, voor eerst der Priesteren, ende daer na des volcks, die allegaer ongetrouw waren in de offerhanden, 6. ende hy vermaentse tot berouw ende bekeeringe, 9. ende hy propheteert van den rechten Godtsdienst, welcken hem de geloovige onder alle volckeren in het Nieuwe Testament bewijsen souden, 11, et c.
1 DE last des woorts des HEEREN tot Israël, door den dienst van Maleachi.
2 Ick hebbe u-lieden lief gehadt, seyt de HEERE: maer ghy seght, Waer in hebt ghy ons lief gehadt? Was niet Esau Iacobs broeder? spreeckt de HEERE: nochtans hebbe ick Iacob lief gehadt,
3 Ende Esau hebbe ick gehaett: ende ick hebbe sijne bergen gestelt [tot ] eene verwoestinge, ende sijne erve voor de draken der woestijne.
4 Of schoon Edom seyde, Wy zijn verarmt, doch wy sullen de woeste plaetsen weder bouwen: alsoo seyt de HEERE der heyrscharen, Sullen sy bouwen, soo sal ick afbreken; ende men salse noemen, Lantpale der godtloosheyt, ende een volck op het welcke de HEERE vergramt is tot in der eeuwigheyt.
5 Ende uwe oogen sullen het sien, ende ghylieden sult seggen, De HEERE zy groot gemaeckt van de lantpale Israëls af.
6 Een sone sal den vader eeren, ende een knecht sijnen heere: ben ick dan een Vader, waer is mijne eere? ende ben ick een Heere, waer is mijn vreese? seyt de HEERE der heyrscharen tot u, ô Priesters, verachters mijnes naems: maer ghy segt, Waer mede verachten wy uwen name?
7 Ghy brengt op mijnen altaer verontreynight broot, ende seght, Waer mede verontreynigen wy u? Daer mede, dat ghy seght, des HEEREN tafel is verachtelick.
8 Want als ghy wat blints aenbrenght om te offeren, het en is [by u ] niet quaet, ende als ghy wat kreupels ofte krancks aenbrenght, ’t en is niet quaet: Brenght dat doch uwen Vorst; sal hy een welgevallen aen u hebben? ofte sal hy u aengesichte opnemen? seyt de HEERE der heyrscharen.
9 Nu dan, smeeckt doch het aengesichte Godes, dat hy ons genadigh zy: sulcks is van uwe hant geschiet, sal hy u aengesichte opnemen? seyt de HEERE der heyrscharen.
10 Wie is’er oock onder u die de deuren [om niet ] toesluyt? ende ghy en steeckt het vyer niet aen [op ] mijnen altaer om niet. Ick en hebbe geenen lust aen u, seyt de HEERE der heyrscharen, ende het spijs-offer en is my van uwe hant niet aengenaem.
11 Maer van den opgangh der sonne tot haren ondergangh, sal mijn name groot zijn onder de Heydenen; ende aen alle plaetse sal mijnen name reuckwerck toegebracht worden, ende een reyn spijs-offer: want mijn name sal groot zijn onder de Heydenen, seyt de HEERE der heyrscharen.
12 Maer ghy ontheylight dien, als ghy seght, Des HEEREN tafel is ontreynight, ende haer inkomen, hare spijse is verachtelick.
13 Noch seght ghy, Siet, wat eene vermoeytheyt! maer ghy soudt het kunnen wech blasen, seyt de HEERE der heyrscharen: ghy brengt oock het gene dat gerooft is, ende dat kreupel, ende kranck is: ghy brengt oock spijs-offer: soude my sulcks aengenaem zijn van uwe hant? seyt de HEERE.
14 Ia vervloeckt zy de bedrieger, die een manneken in sijne kudde heeft, ende den Heere belooft ende offert dat verdorven is: want ick ben een groot Koningh, seyt de HEERE der heyrscharen, ende mijn naem is vreeslick onder de Heydenen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
