1 De vrouwen gaen na het graf, ende vinden ’t selve ledigh. 4 Twee Engelen verkondigen haer de opstandinge Christi . 9 ’t welck sy den Apostelen, ende andere discipelen gaen boodtschappen, die het niet en gelooven. 12 Petrus loopt uyt na het graf. 13 Christus openbaert hem aen twee discipelen gaende na Emmaus, ende wort aldaer van haer bekent in het breken des broots. 33 welcke weder keeren na Ierusalem, ende verhalen ’t den Apostelen. 36 Christus verschijnt selve allen sijnen Apostelen, toont haer sijne handen ende voeten, ende eet in hare tegenwoordigheyt. 44 Opent haer ’t verstant der Schriften, steltse tot sijne getuygen onder alle volcken, ende belooft haer sijnen Heyligen Geest. 50 Zegentse, neemt van haer sijn afscheyt, ende vaert op ten hemel.
1 ENde op den eersten [dagh ] der weke, seer vroegh in den morgenstont, gingen sy na het graf, dragende de specerijen, die sy bereyt hadden, ende sommige met haer.
2 Ende sy vonden den steen afgewentelt van het graf.
3 Ende ingegaen zijnde en vonden sy het lichaem des Heeren Iesu niet.
4 Ende het geschiedde, als sy daer over twijffelmoedigh waren, siet, twee mannen stonden by haer in blinckende kleederen.
5 Ende als sy seer bevreest wierden, ende het aengesicht na de aerde neyghden, seyden sy tot haer, Wat soeckt ghy den levenden by de doode?
6 Hy en is hier niet, maer hy is opgestaen. Gedenckt hoe hy tot u gesproken heeft, als hy noch in Galilea was:
7 Seggende, De Sone des menschen moet overgelevert worden in de handen der sondige menschen, ende gekruycight worden, ende ten derden dage weder opstaen.
8 Ende sy wierden indachtigh sijner woorden.
9 Ende weder gekeert zijnde van het graf, boodtschapten sy alle dese dingen aen de elve, ende aen alle de andere.
10 Ende [dese ] waren Maria Magdalene, ende Ioanna, ende Maria Iacobi [moeder, ] ende de andere met haer, die dit tot de Apostelen seyden.
11 Ende hare woorden schenen voor haer als ydel geklap, ende sy en geloofden haer niet.
12 Doch Petrus opstaende liep tot het graf, ende neder buckende sagh hy de lijnen doecken liggende alleen, ende gingh wech, sich verwonderende by hemselven van ’t gene geschiet was.
13 Ende siet twee van haer gingen op den selven dagh na een vleck dat sestigh stadien van Ierusalem was, welckes name was Emmaus:
14 Ende sy spraken t’samen onder malkanderen van alle dese dingen, die daer gebeurt waren.
15 Ende het geschiedde, terwijle sy t’samen spraken, ende malkanderen ondervraeghden, dat Iesus selve by [haer ] quam, ende met haer gingh.
16 Ende hare oogen wierden gehouden, dat sy hem niet en kenden.
17 Ende hy seyde tot haer, Wat redenen zijn dit, die ghy wandelende onder malkanderen verhandelt? ende [waerom ] siet ghy droevigh?
18 Ende de eene, wiens name was Cleopas, antwoordende seyde tot hem, Zijt ghy alleen een vreemdelingh te Ierusalem, ende en weet niet de dingen, die dese dagen daer in geschiet zijn?
19 Ende hy seyde tot haer, Welcke? ende sy seyden tot hem, De dingen aengaende Iesum den Nazarener, welcke een Propheet was, krachtigh in wercken ende woorden, voor Godt, ende alle het volck.
20 Ende hoe onse Overpriesters ende Overste den selven overgelevert hebben tot het oordeel des doots, ende hem gekruycight hebben.
21 Ende wy hoopten dat hy was de gene die Israël verlossen soude. Doch oock beneven dit alles is’t heden de derde dagh, van dat dese dingen geschiet zijn.
22 Maer oock sommige vrouwen uyt ons, hebben ons ontstelt, die vroegh in den morgenstont aen het graf geweest zijn:
23 Ende sijn lichaem niet vindende quamen sy ende seyden, dat sy oock een gesichte van Engelen gesien hadden, die seggen dat hy leeft.
24 Ende sommige der gene die met ons zijn, gingen henen tot het graf, en bevonden het alsoo, gelijck oock de vrouwen geseght hadden, maer hem en sagen sy niet.
25 Ende hy seyde tot haer, O onverstandige ende trage van herten, om te gelooven al het gene dat de Propheten gesproken hebben,
26 En moeste de Christus niet dese dingen lijden, ende [alsoo ] in sijne heerlickheyt ingaen?
27 Ende begonnen hebbende van Mose ende van alle de Propheten, leyde hy haer uyt, in alle de Schriften, het gene van hem [geschreven ] was.
28 Ende sy quamen na by het vleck, daer sy na toe gingen, ende hy hieldt hem als of hy verder gaen soude.
29 Ende sy dwongen hem, seggende, Blijft met ons, want het is by den avont, ende de dagh is gedaelt. Ende hy gingh in, om met haer te blijven.
30 Ende het geschiedde, als hy met haer aensat, nam hy het broot, ende zegende het, ende als hy het gebroken hadde gaf hy het haer.
31 Ende hare oogen wierden geopent, ende sy kenden hem: ende hy quam wech uyt haer gesichte.
32 Ende sy seyden tot malkanderen, En was ons’ herte niet brandende in ons, als hy tot ons sprack op den wegh, ende als hy ons de Schriften opende?
33 Ende sy opstaende ter selver ure, keerden weder na Ierusalem, ende vonden de elve te samen vergadert, ende die met haer waren:
34 Welcke seyden, De Heere is waerlick opgestaen, ende is van Simon gesien.
35 Ende sy vertelden het gene op den wegh [geschiet was, ] ende hoe hy haer bekent was geworden in het breken des broots.
36 Ende als sy van dese dingen spraken, stondt Iesus selve in ’t midden van haer, ende seyde tot haer, Vrede zy u-lieden.
37 Ende sy verschrickt ende seer bevreest geworden zijnde, meynden dat sy eenen geest sagen.
38 Ende hy seyde tot haer, Wat zijt ghy ontroert? ende waerom klimmen [sulcke ] overleggingen in uwe herten?
39 Siet mijne handen ende mijne voeten: want ick ben ’t selve. Tast my aen, ende siet, want een geest en heeft geen vleesch ende beenen, gelijck ghy siet dat ick hebbe.
40 Ende als hy dit seyde, toonde hy haer de handen ende de voeten.
41 Ende doe sy het van blijdtschap noch niet en geloofden, ende haer verwonderden, seyde hy tot haer, Hebt ghy hier yet om te eten?
42 Ende sy gaven hem een stuck van eenen gebraden visch, ende van honighraten.
43 Ende hy nam het, ende at het voor hare oogen.
44 Ende hy seyde tot haer, Dit zijn de woorden, die ick tot u sprack, als ick noch met u was, [namelick ] dat het alles moest vervult worden, wat van my geschreven is in de wet Mosis, ende Propheten, ende Psalmen.
45 Doe opende hy haer verstant, op dat sy de Schriften verstonden:
46 Ende seyde tot haer, Alsoo is ’er geschreven, ende alsoo moest de Christus lijden, ende van den dooden opstaen ten derden dage:
47 Ende in sijnen name gepredickt worden bekeeringe ende vergevinge der sonden, onder alle volcken, beginnende van Ierusalem.
48 Ende ghy zijt getuygen van dese dingen.
49 Ende siet ick sende de belofte mijns vaders op u: maer blijft ghy in de stadt Ierusalem, tot dat ghy sult aengedaen zijn met kracht uyt de hooghte.
50 Ende hy leydde haer buyten tot aen Bethanien, ende sijne handen opheffende zegende hy haer.
51 Ende het geschiedde als hyse zegende, dat hy van haer scheydde, ende wiert opgenomen in den hemel.
52 Ende sy aenbaden hem, ende keerden weder na Ierusalem met groote blijdtschap.
53 Ende sy waren alle tijt in den tempel, lovende ende danckende Godt. Amen.
Eynde des Heyligen Euangeliums, na [de beschrijvinge] LUCAE.© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
