1 Christus waerschouwt voor ergernisse. 3 Leert dat men sijnen broeder soo dickwils vergeven moet, als hy leetwesen heeft. 5 De discipelen bidden om vermeerderinge des geloofs, welckes kracht hy beschrijft. 7 Door de gelijckenisse van een dienstknecht komende van den acker verklaert hy, dat men voor Godt niet en verdient, als men doet dat men schuldigh is. 11 Hy reynight tien melaetsche, van welke maer een danckbaer is. 20 Leert hoedanigh de komste van sijn Koninckrijck sal zijn. 26 Beschrijft de laetste tijden, welcke hy vergelijckt met de tijden van Noë ende Lot.
1 ENde hy seyde tot de discipelen, Het en kan niet wesen, datter geen ergernissen en komen: doch wee [hem ] door welcken sy komen.
2 Het soude hem nutter zijn, dat eenen meulensteen om sijnen hals gedaen ware, ende hy in de zee geworpen, dan dat hy een van dese kleyne soude ergeren.
3 Wacht u selven. Ende indien uw’ broeder tegen u sondight, soo bestraft hem: ende indien het hem leet is, soo vergeeft het hem.
4 Ende indien hy sevenmael ’s daeghs tegen u sondight, ende seven mael ’s daeghs tot u wederkeert, seggende, Het is my leet, soo sult ghy het hem vergeven.
5 Ende de Apostelen seyden tot den Heere, Vermeerdert ons het geloove.
6 Ende de Heere seyde, Soo ghy een geloove haddet als een mostaertzaet, ghy soudet tegen desen moerbesieboom seggen, Wort ontwortelt, ende in de zee geplant: ende hy soude u gehoorsaem zijn.
7 Ende wie van u heeft eenen dienstknecht ploegende ofte [de beesten ] hoedende, die tot hem, als hy van den acker inkomt, terstont sal seggen, Komt by, ende sit aen?
8 Maer sal hy niet tot hem seggen, Bereyt dat ick t’avont sal eten, ende omgordt u ende dient my, tot dat ick sal gegeten ende gedroncken hebben: ende eet ende drinckt ghy daer na?
9 Danckt hy oock den selven dienstknecht, om dat hy gedaen heeft, het gene hem bevolen was? Ick meyne, neen.
10 Alsoo oock ghy, wanneer ghy sult gedaen hebben al het gene u bevolgen is, soo seght, Wy zijn onnutte dienstknechten, want wy hebben [maer ] gedaen het gene wy schuldigh waren te doen.
11 Ende het geschiedde, als hy na Ierusalem reysde, dat hy door ’t midden van Samarien ende Galileen gingh.
12 Ende als hy in een seker vleck quam, ontmoetteden hem tien melaetsche mannen, welcke stonden van verre.
13 Ende sy verhieven [hare ] stemme, seggende, Iesu, Meester, ontfermt u onser.
14 Ende als hyse sagh, seyde hy tot haer, Gaet henen ende vertoont u selven den Priesteren. Ende het geschiedde terwijle sy henen gingen, dat sy gereynight wierden.
15 Ende een van haer siende dat hy genesen was, keerde wederom, met grooter stemme Godt verheerlickende.
16 Ende hy viel op het aengesicht voor sijne voeten, hem danckende: ende deselve was een Samaritaen.
17 Ende Iesus antwoordende seyde, En zijn niet de tien gereynight geworden? Ende waer zijn de negen?
18 En zijnder geene gevonden die weder keeren, om Godt eere te geven, dan dese vreemdelingh?
19 Ende hy seyde tot hem, Staet op, ende gaet henen: uw’ geloove heeft u behouden.
20 Ende gevraeght zijnde vande Pharizeen, wanneer het Koninckrijcke Godts komen soude, heeft hy haer geantwoort ende geseght, Het Koninckrijcke Godts en komt niet met uyterlick gelaet.
21 Noch men en sal niet seggen, Siet hier, ofte siet daer: Want siet het Koninckrijcke Godts is binnen u-lieden.
22 Ende hy seyde tot de discipelen, Daer sullen dagen komen, wanneer ghy sult begeeren eenen der dagen van den Sone des menschen te sien, ende ghy en sult [dien ] niet sien.
23 Ende sy sullen tot u seggen, Siet hier, ofte siet daer is hy, en gaet niet henen, noch en volght niet.
24 Want gelijck de blicksem, die van het een [eynde ] onder den hemel blicksemt, tot het ander onder den hemel schijnt, alsoo sal oock de Sone des menschen wesen in sijnen dagh.
25 Maer eerst moet hy veel lijden, ende verworpen worden van dit geslachte.
26 Ende gelijck het geschiet is in de dagen van Noë, alsoo sal het oock zijn in de dagen des Soons des menschen.
27 Sy aten, sy droncken, sy namen ten houwelicke, sy wierden ten houwelicke gegeven, tot den dagh op welcken Noë in de Arke gingh, ende de Suntvloet quam, ende verderfse alle.
28 Desgelijcks oock, gelijck ’t geschiedde in de dagen Lots, sy aten, sy droncken, sy kochten, sy verkochten, sy planteden, sy bouwden:
29 Maer op welcken dagh Lot van Sodoma uytgingh, regende het vyer ende sulpher van den hemel, ende verderfse alle.
30 Even alsoo sal het zijn in den dagh, op welcken de Sone des menschen geopenbaert sal worden.
31 In dien selven dagh, wie op het dack sal zijn, ende sijnen huysraet in huys, die en kome niet af, om den selven wech te nemen: Ende wie op den acker zijn sal, die en keere desgelijcks niet na het gene dat achter is.
32 Gedenckt aen het wijf Lots.
33 Soo wie sijn leven sal soecken te behouden, die sal het verliesen, ende soo wie het selve sal verliesen, die sal het in ’t leven behouden.
34 Ick segge u, in dien nacht sullen twee op een bedde zijn: de een sal aengenomen, ende de ander sal verlaten worden.
35 Twee [vrouwen ] sullen t’samen malen: de eene sal aengenomen, ende de andere sal verlaten worden.
36 Twee sullen op den acker zijn, de een sal aengenomen, ende de ander sal verlaten worden.
37 Ende sy antwoordden ende seyden tot hem, Waer Heere? Ende hy seyde tot haer, Waer het lichaem is, aldaer sullen de arenden vergadert worden.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
