1 Christus geneest eenen watersuchtigen op den Sabbath, ende verantwoort het selve. 7 Straft de eergierigheyt der Pharizeen, die de voorsittingen in de maeltijden sochten, ende vermaent tot nedrigheyt, ende weldadigheyt tegen den armen. 15 Door de gelijckenisse van een groot Avontmael, daer op de genoode haer ontschuldigen te komen, verwijt hy den Ioden hare ondanckbaerheyt, ende voorseght hare verwerpinge, ende de beroepinge der Heydenen in hare plaetse. 25 Leert dat wie sijn discipel wil zijn, die hemselven ende al wat hem lief is, moet versaken. 28 Door het exempel van een die eenen toren wil bouwen, ende van een Koningh die tegen een ander Koningh ten strijde wil gaen, vermaent hy sijne discipelen hare reeckeninge te voren wel te maken. 34 ende leert dat het smakeloos sout nergens toe nut en is.
1 ENde het geschiedde, als hy gekomen was in het huys van een der Oversten der Pharizeen, op den Sabbath, om broot te eten, dat sy hem waer namen.
2 Ende siet daer was een seker watersuchtigh mensche voor hem.
3 Ende Iesus antwoordende seyde tot de Wetgeleerde ende Pharizeen, ende sprack, Is het oock geoorloft op den Sabbath gesont te maken?
4 Maer sy swegen stille. Ende hy nam [hem, ] ende genas hem, ende liet [hem ] gaen.
5 Ende hy haer antwoordende seyde, Wiens ezel ofte osse van u-lieden sal in eenen put vallen, ende die hem niet terstont en sal uyttrecken op den dagh des Sabbaths?
6 Ende sy en konden hem daer op niet weder antwoorden.
7 Ende hy seyde tot de genoodde een gelijckenisse, aenmerckende hoe sy de vooraensittingen verkoren: seggende tot haer,
8 Wanneer ghy van yemant ter bruyloft genoodt sult zijn, soo en set u niet in de eerste sitplaetse: op dat niet misschien een weerdiger dan ghy, van hem genoodt zy:
9 Ende hy komende, die u ende hem genoodt heeft, tot u segge, Geeft desen plaetse: ende ghy als dan soudt beginnen met schaemte de laetste plaetse te houden.
10 Maer wanneer ghy genoodt sult zijn, gaet henen ende set u in de laetste plaetse: op dat, wanneer hy komt die u genoodt heeft, hy tot u segge, Vrient, gaet hooger op. Als dan sal het u eere zijn voor de gene die met u aensitten.
11 Want een yegelick, die hemselven verhooght, sal vernedert worden: ende die hemselven vernedert, sal verhooght worden.
12 Ende hy seyde oock tot den genen die hem genoodt hadde, Wanneer ghy een middaghmael ofte avontmael sult houden, soo en roept niet uwe vrienden, noch uwe broeders, noch uwe magen, noch [uwe ] rijcke gebueren: op dat oock deselve u niet te eeniger tijt weder en nooden, ende u vergeldinge en geschiede.
13 Maer wanneer ghy een maeltijt sult houden, soo noodt arme, verminckte, kreupele, blinde.
14 Ende ghy sult saligh zijn, om dat sy niet en hebben om u te vergelden: want het sal u vergolden worden in de opstandinge der rechtveerdige.
15 Ende als een van de gene die mede aensaten, dese dingen hoorde, seyde hy tot hem, Saligh is hy die broot eet in ’t Koninckrijcke Godts.
16 Maer hy seyde tot hem, Een seker mensche bereydde een groot avontmael, ende hy noodder vele.
17 Ende hy sondt sijnen dienstknecht uyt ter ure des avontmaels, om den genoodden te seggen, Komet, want alle dingen zijn nu gereedt.
18 Ende sy begonden alle [haer ] eendrachtelick te ontschuldigen. De eerste seyde tot hem, Ick hebbe eenen acker gekocht, ende het is noodigh dat ick uytga, ende hem besie: ick bidde u houdt my voor verontschuldight.
19 Ende een ander seyde, Ick hebbe vijf jock ossen gekocht, ende ick ga henen om die te beproeven: ick bidde u, houdt my voor verontschuldight.
20 Ende een ander seyde, Ick hebbe een wijf getrouwt, ende daerom en kan ick niet komen.
21 Ende deselve dienstknecht [weder ] gekomen zijnde boodtschapte dese dingen sijnen heere. Doe wiert de heere des huys toornigh, ende seyde tot sijnen dienstknecht, Gaet haestelick uyt in de straten ende wijcken der stadt, ende brenght de arme, ende verminckte, ende kreupele, ende blinde hier in.
22 Ende de dienstknecht seyde, Heere, het is geschiet gelijck ghy bevolen hebt, ende noch is daer plaetse.
23 Ende de Heere seyde tot den dienstknecht, Gaet uyt in de wegen, ende heggen, ende dwinghtse in te komen, op dat mijn huys vol werde.
24 Want ick segge u-lieden, dat niemant van die mannen, die genoodt waren, mijn avontmael smaken en sal.
25 Ende vele scharen gingen met hem: ende hy hem omkeerende seyde tot haer,
26 Indien yemant tot my komt, ende niet en haet sijnen vader, ende moeder, ende wijf, ende kinderen, ende broeders, ende susters, jae oock selfs sijn eygen leven, die en kan mijn discipel niet zijn.
27 Ende wie sijn kruys niet en draeght, ende my na en volght, die en kan mijn discipel niet zijn.
28 Want wie van u, willende eenen toren bouwen, ende sit niet eerst neder, ende overreeckent de kosten, of hy oock heeft het gene tot volmakinge [noodigh is? ]
29 Op dat niet misschien als hy het fondament geleght heeft, ende niet en kan voleyndigen, alle die het sien hem beginnen te bespotten,
30 Seggende, Dese mensche heeft beginnen te bouwen, ende en heeft niet konnen voleyndigen.
31 Of wat Koningh gaende na den krijgh om tegen eenen anderen Koningh te slaen, en sit niet eerst neder, ende beraetslaeght, of hy machtigh is met tien duysent te ontmoeten den genen, die met twintigh duysent tegen hem komt?
32 Andersins sendt hy gesanten uyt terwijle de gene noch verre is, ende begeert het gene tot vrede [dient. ]
33 Alsoo dan een yegelick van u, die niet en verlaet alles wat hy heeft, die en kan mijn discipel niet zijn.
34 Het sout is goet: maer indien het sout smakeloos geworden is, waer mede sal het smakelick gemaeckt worden?
35 Het en is noch tot het lant, noch tot den mesthoop bequaem: men werpt het wech. Wie ooren heeft om te hooren die hoore.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
