Wetten van de olie der lampen des Tabernakels, ende der selver toerichtinge, ver s 1, et c. Van de toon-brooden, 5. ende uyt occasie van eenen die den Naem des Heeren gelastert hadde, 10. Van de straffe der Godtslasteraren in ’t gemeyn, 13. ende der genen die eenen mensche dooden, ofte een beest, ofte haren naesten quetsen, 17. De uytvoeringe der straffe des voorgemelten lasteraers, 23.
1 ENde de HEERE sprack tot Mose, seggende:
2 Gebiedt den kinderen Israëls, datse tot u brengen suyvere gestootene olijf-olie, voor den luchter; om de lampen gedurighlick aen te steken.
3 Aaron sal die voor het aengesicht des HEEREN gedurighlick toerichten, van den avont tot den morgen buyten den voorhangh van het getuygenisse in de Tente der t’samenkomste: het is eene eeuwige insettinge voor uwe geslachten.
4 Hy sal op den louteren kandelaer die lampen voor het aengesicht des HEEREN, gedurighlick toerichten.
5 Ghy sult oock meelbloeme nemen, ende twaelf koecken daer van backen: van twee tienden sal een koecke zijn.
6 Ende ghy sultse in twee rijgen leggen, sesse in eene rijge, op de reyne tafel, voor het aengesicht des HEEREN.
7 Ende op elcke rijge sult ghy suyveren wieroock leggen: het welck den broode ten gedenck-offer sal zijn; het is een vyer-offer den HEERE.
8 Op elcken Sabbathdagh gedurighlick sal men dat voor het aengesicht des HEEREN toerichten, van wegen de kinderen Israëls, ten eeuwigen verbonde.
9 Ende het sal Aarons ende sijner sonen zijn, die dat in de heylige plaetse sullen eten: want het is voor hem een heyligheyt der heyligheden, uyt de vyer-offeren des HEEREN, eene eeuwige insettinge.
10 Ende daer gingh eener Israelitischer vrouwen soon uyt, die in ’t midden der kinderen Israëls eens Egyptischen mans soon was: ende de soon deser Israëlitischer, ende een Israëlitisch man twisteden in ’t leger.
11 Doe lasterde der Israëlitischer vrouwen soon uytdruckelick den NAEM, ende vloeckte; daerom brachten sy hem tot Mose: de naem nu sijner moeder was Schelomith de dochter Dibri van de stamme Dan.
12 Ende sy leyden hem in de gevangenisse: op dat hen na den mont des HEEREN verklaringe geschieden soude.
13 Ende de HEERE sprack tot Mose, seggende:
14 Brenght den vloecker uyt tot buyten het leger, ende alle die het gehoort hebben, sullen hare handen op sijn hooft leggen: daer na sal hem de geheele vergaderinge steenigen.
15 Ende tot de kinderen Israëls sult ghy spreken, seggende; Een yeder als hy sijnen Godt gevloeckt sal hebben, soo sal hy sijne sonde dragen.
16 Ende wie den Naem des HEEREN gelastert sal hebben, sal sekerlick gedoot worden, de gantsche vergaderinge sal hem sekerlick steenigen: alsoo sal de vreemdelingh zijn, gelijck de inboorlingh, als hy den NAEM sal gelastert hebben, hy sal gedoot worden.
17 Ende als yemant eenige ziele des menschen sal verslagen hebben: hy sal sekerlick gedoot worden.
18 Maer wie de ziele van een vee sal verslagen hebben, hy sal het weder geven ziele voor ziele.
19 Als oock yemant aen sijnen naesten een gebreck sal aengebracht hebben; gelijck als hy gedaen heeft, soo sal oock aen hem gedaen worden:
20 Breucke voor breucke, ooge voor ooge, tant voor tant: gelijck als hy een gebreck eenen mensche sal aengebracht hebben, soo sal oock hem aengebracht worden.
21 Wie dan een vee verslaet, die sal het weder geven: maer wie een mensche verslaet, die sal gedoodet worden.
22 Eenderley recht sult ghy hebben, soo sal de vreemdelingh zijn, als de inboorlingh: want ick ben de HEERE uwe Godt.
23 Ende Mose seyde tot de kinderen Israëls, datse den vloecker tot buyten het leger uyt brengen, ende hem met steenen steenigen souden: ende de kinderen Israëls deden, gelijck als de HEERE Mose geboden hadde.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
