Wetten verbiedende yewers offerhande te offeren, dan alleene in den Tabernakel, ver s 1, et c. ende niemant anders dan alleen den Heere, 5. geensins den duyvelen, op straffe van uytroeyinge, 7. Item, verbiedende bloet te eten, op gelijcke straffe, 10. Mitsgaders eenigh doot aes, ofte dat verscheurt is, 15.
1 VOorder sprack de HEERE tot Mose, seggende:
2 Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, ende tot alle de kinderen Israëls, ende seght tot hen; Dit is het woort, het welck de HEERE geboden heeft, seggende:
3 Een yeder van het huys Israëls, die eenen os, ofte lam, ofte geyte in het leger slachten sal; ofte die [se ] slachten sal buyten het leger:
4 Ende deselve aen de deure van de Tente der t’samenkomste niet brengen en sal, om een offerhande den HEERE voor den Tabernakel des HEEREN te offeren: het bloet sal dien selven man toegereeckent worden, hy heeft bloet vergoten; daerom sal deselve man uyt het midden sijnes volcks uytgeroeyt worden:
5 Op dat, wanneer de kinderen Israëls hare slacht-offeren brengen, welcke sy op ’t velt slachten, datse die den HEERE toe brengen, aen de deure der Tente der t’samenkomste tot den Priester: ende deselve tot danck-offeren den HEERE slachten.
6 Ende de Priester sal het bloet op den altaer des HEEREN, aen de deure van de Tente der t’samenkomste sprengen: ende hy sal het vet aensteken, tot eene lieflicke reucke den HEERE.
7 Ende sy en sullen oock niet meer hare slacht-offeren den duyvelen, dewelcke sy na hoereeren, offeren: Dat sal hen eene eeuwige insettinge zijn voor hare geslachten.
8 Seght dan tot hen, Een yeder van den huyse Israëls, ende van de vreemdelingen, die in het midden van hen als vreemdelingen verkeeren: die een brand-offer, ofte slacht-offer sal offeren,
9 Ende dat tot de deure van de Tente der t’samenkomste niet en sal brengen, om het selve den HEERE te bereyden: die selve man sal uyt sijne volcken uytgeroeyt worden.
10 Ende een yeder uyt den huyse Israëls, ende uyt de vreemdelingen, die in het midden van hen, als vreemdelingen verkeeren, die eenigh bloet sal gegeten hebben, tegen diens ziele, die dat bloet sal gegeten hebben, sal ick mijn aengesichte setten, ende sal die uyt het midden hares volcks uytroeijen.
11 Want de ziele des vleesches is in het bloet, daerom ick het u op den altaer gegeven hebbe, om over uwe zielen versoeninge te doen: want het is het bloet, dat voor de ziele versoeninge doen sal.
12 Daerom hebbe ick den kinderen Israëls geseyt; Geene ziele van u en sal bloet eten: nochte de vreemdelingh, die als vreemdelingh in ’t midden van u verkeert, sal bloet eten.
13 Een yeder oock van de kinderen Israëls, ende van de vreemdelingen, die als vreemdelingen in ’t midden van hen verkeeren, die een wildt gedierte, ofte gevogelte, dat gegeten wort, in de jacht gevangen sal hebben; die sal des selven bloet vergieten, ende sal dat met stof bedecken.
14 Want het is de ziele van alle vleesch; sijn bloet is voor sijne ziele: Daerom hebb’ ick den kinderen Israëls geseyt, Ghy en sult geenes vleesches bloet eten: want de ziele van alle vleesch, dat is sijn bloet, soo wie dat eet, sal uytgeroeyt worden.
15 Ende alle ziele onder den inboorlingen, ofte onder den vreemdelingen, die een doot aes, of het verscheurde sal gegeten hebben: die sal sijne kleederen wasschen, ende sich met water baden, ende onreyn zijn tot aen den avont, daer na sal hy reyn zijn.
16 Maer indien hy [ die ] niet en wascht, ende sijn vleesch niet en baedt: soo sal hy sijne ongerechtigheyt dragen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
